جولای 25, 2023

در ایران اکنون ما، حکومت و جامعه در برابر هم صف آرایی کرده و قدرت دوگانه ای شکل گرفته که یکی در حال اضمحلال و فروپاشی می باشد و دیگری که آغازگر انقلاب “زن زندگی آزادی” است، در حال پیشروی می باشد. چرایی دیرانجامی فروپاشی و اضمحلال را می توان بطور مستقل بررسی کرد، اما روند تدارک برچیدن حکومت اسلامی با قیام های دیماه 1396 و آبانماه 1398 آغاز گردید و در انقلاب “زن زندگی ازادی”، ستون فقرات ایدئولوژیک و سیاسی حکومت اسلامی شکسته شد.

پس از اعلام موجودیت انقلاب “زن زندگی آزادی”، به رژیم اسلامی ضربات جبران ناپذیری وارد شد. این رژیم دیگر کمر راست نخواهد کرد و برای ادامه کوتاه مدت خود به پنج اهرم متکی است:

1) درآمد نفت و گاز، 2) حفظ نیروی سرکوب مردم و پرکردن آخورهای سپاه و بسیج ، 3) فروش ایران، وابستگی و تشدید مستعمرگی به چین، روسیه و نقض استقلال کشور، 4) استفاده از گروه های تروریستی منطقه برای اهداف خارجی و سرکوب داخلی، و 5) مانور حول اقلیت ناچیز گرفتار در توهم به اسلام سیاسی و استفاده ابزاری از آنها علیه بخش پیشرو جامعه

حکومت اسلامی، بلحاظ اعتقادی – سیاسی نه می خواهد و نه سامانه فکری آن، کیفیت فهم معضلات عمیق فرهنگی، آموزشی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و روابط بین المللی را دارد. تجربه چهل و چهار سال حکومت اسلامگرایان در ایران، باید هر شهروند با عقل سلیم را قانع کرده باشد که از درون حکومت اسلامی، هرگز راه حل برون رفت از بحران زاده نمی شود و نباید از بحران آفرینان، توقع حل بحران را داشت.

واقعیت این است که اکثریت جامعه ایران، سامانه فکری بمراتب بالاتر از اطاق های فکر حکومت دارند و با آگاهی منتج از بلوغ فکری، فرهنگی، دمکراتیک و سیاسی از حکومت اسلامی عبور کرده اند.  موضوع کانونی میان حکومت و جامعه،تنها برتری نظامی رژیم اسلامی می باشد که سدی در برابر اعمال اراده آزاد، اجتماعی، دمکراتیک، سکولار و ایراندوستانه جامعه شهروندی (ملت ایران) است.

اکنون که نظام فاشیستی تا دندان مسلح، به جان ملت افتاده، جامعه شهروندی برای تغییر توازن قوا، دو راه شورش خودبخودی ویا مبارزه منظم و نقشه مند برای انقلاب و قیام را در برابر خود دارد. ما شورش ها و یا به بیان دقیق تر، خیزش های دیماه و آبانماه را سپری کردیم. انقلاب “زن زندگی آزادی”، با استفاده از تجارب دو خیزش پیشین، بسوی جنگ نامنظم شهروندی و “محله محور” خودمدیریت سمتگیری کرد.

تاکتیک مبارزه خودمدیریت “محله محور”، در انطباق با ماهیت انقلاب سوم ایران قابل درک است. این انقلاب بر ارزش های خودمدیریتی اجتماعی، دمکراتیک و لائیک (سکولار) شهروندی، و رفع تبعیض بر زنان استوار است. تمامی گفتمان های پوپولیستی و ناپایدار، با درخشش ارزش های انقلاب “زن زندگی آزادی” به حاشیه رفته اند.

اکنون شهروند ایرانی می خواهد در سرنوشت خود و ساختن آینده کشور، گام در میدان مبارزه سیاسی و اجتماعی بگذارد و برای ایستادن در برابر حکومت، قادر است لشکر نامنسجم جامعه را منسجم کرده و در کف خیابان، گروه های خودمدیریت محله محور و شهرمحور را بمثابه آلترناتیو قدرت حاکم، در متن مبارزه سازمان دهد. هسته های اولیه قدرت سازنده جامعه آزاد، دمکراتیک و سکولار، همین گروه ها (کلکتیوهای) خودمدیریت متن جامعه هستند.

انقلاب شهروندان خودمدیریت کف جامعه، بی نیاز از “رهبر”، “رهیران”، قیم ها و عالیجنابان صاحبان تریبون با حامیان خارجی و جناح های حکومتی، می توانند در جریان پیشروی خود، به مدیریت سیاسی شهری و کشوری دست یابند.

در تدارک سالروز آغاز انقلاب “زن زندگی آزادی”، با چشمان باز راه پیشروی انقلاب را بگشاییم. کانون ثقل جدال جامعه با حکومت، حول سه موضوع کانونی شده است:

آزادی زندانیان سیاسی و لغو حکم اعدام در ایران

آزادی زن و دفاع از پوشش اختیاری بعنوان وظیفه شهروندی

دفاع از معیشت مطلوب شهروند ایرانی و جنبش های اجتماعی زنان، دانشجویان و کارگران و حقوق بگیران

گروه های “محله محور” (کلکتیوها) در کشور و دیاسپورای ایرانی، می توانند از هم اکنون سرنخ های انقلاب را در کف جامعه در دست گیرند تا خرد جمعی جامعه در انقلاب تبلور سیاسی یابد و در طوفانها بزرگ، انقلاب مداوم و تعمیق یابنده جامعه شهروندی، نه مصادره گردد و نه به بیراهه کشانده شود.

تعمیق انقلاب و سمتگیری بسوی قیام در ایران، اجتناب ناپدیر است. اگر کنشگران سیاسی – اجتماعی و جامعه شهروندی در سیاست تعمیق انقلاب “زن زندگی آزادی” و تدارک جهت قیام همگانی و ملی تاخیر کنند و در ایجاد اراده  آهنین و واحد دمکراتیک، لائیک برای آزادی شهروند، جامعه و میهن در کف خیابان تعلل نمایند، دیگر نه از ایران نشانی خواهد ماند و نه از ایرانیان!

اقبال اقبالی

25.07.2023

www.tribuneiran.org