ترجمه: سینا میرزایی

12 ژانویه، 2024

ارتش سری ارامنه برای آزادی ارمنستان (ASALA) متعهد شد که به حمله به یهودیان در سراسر جهان به عنوان تلافی دوستی نزدیک اسرائیل با جمهوری آذربایجان با اکثریت مسلمان، ادامه دهد.

کتاب جامعه بن داود (کوهِلِت) می‌گوید: «آنچه بوده است، خواهد بود و آنچه انجام شده همان چیزی است که انجام خواهد شد، و هیچ چیز جدیدی در زیر خورشید وجود ندارد».

امروزه در حالی که شاهد جهانی هستیم که توسط یهودی ستیزی فراگرفته شده است، این پیشگویی به طور خاص و دردناکی طنین انداز می شود. راهپیمایی‌های روزانه، تظاهرات، و اقدامات کوچک‌تر بی‌شمار یهودی‌ستیزی آشکار بر شهرهای بزرگ در سراسر جهان غلبه می‌کنند. فراخوان‌ها برای نسل‌کشی یهودیان در سالن‌های کنگره، دانشگاه‌ها، دبیرستان‌ها، مراکز ترانزیت و مکان‌های بسیار زیادی که نمی‌توان به آنها اشاره کرد به گوش می‌رسد. بیزنس‌های یهودی به طور مداوم تخریب می شوند و خانه های یهودیان در شهرهایی مانند پاریس و برلین با ستاره های داوود اشاره گذاری شده‌اند. قبرستان های یهودیان هتک حرمت شده و کنیسه ها ویران شده اند.

در 15 نوامبر تنها کنیسه باقی مانده در ارمنستان به آتش کشیده شد[1]. همان کنیسه در 3 اکتبر، چند روز قبل از حملات غم انگیز 7 اکتبر به اسرائیل، تخریب شده بود. ارتش سری ارامنه برای آزادی ارمنستان (ASALA) این مسئولیت را بر عهده گرفت و متعهد شد که به حمله به یهودیان در سراسر جهان به عنوان تلافی دوستی نزدیک اسرائیل با جمهوری آذربایجان با اکثریت مسلمان، ادامه دهد.

جای تعجب نیست. در سال 2014، اتحادیه ضد افترا، ارمنستان را به عنوان دومین کشور یهودی ستیز[2] در اروپا و سومین کشور یهودی ستیز جهان خارج از خاورمیانه طبقه بندی کرد. علاوه بر این، نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو[3] نشان داد که 32 درصد از ارامنه یهودیان را به عنوان همشهری نمی پذیرند، که این بالاترین درصد در این نظرسنجی در میان کشورهای اروپای مرکزی و شرقی است.

از آنجایی که هیچ چیز جدیدی در زیر نور خورشید وجود ندارد، گروه های ارمنی در ایالات متحده برای دهه ها در جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل (BDS) در دانشگاه های ایالات متحده فعال بوده اند [4] و سابقه طولانی تری در پناه دادن و گسترش یهودی ستیزی در دیاسپورا دارند تا احساسات وطن خود را بازتاب می دهند. این در زمان هولوکاست نیز صادق بود، زمانی که نیروهای ارمنی به رایش سوم [5] خدمت کردند و زندانیان یهودی را در راهپیمایی های مرگ رهبری کردند، در حالی که سازمان های ارمنی-آمریکایی علناً هیتلر را به عنوان "هدیه ای برای بشریت" ستایش کردند [6] و هولوکاست را به عنوان "عملیات جراحی" برای پاکسازی آلمان از "عناصر سمی" توصیف کردند.

رهبر لژیون نازی ارمنی - گارگین نژده - اکنون به عنوان مهمترین قهرمان ملی ارمنستان با 22 بنای تاریخی در سراسر کشور تجلیل می شود که بزرگترین آنها در سال 2016 در ایروان به طور رسمی رونمایی شد. براساس مطالعه مجله فوروارد[7]، ارمنستان بیشترین تراکم بناهای تاریخی نازی ها را در جهان دارد.

نیروهای ارمنی با اقدامات وحشیانه ای که با حملات 7 اکتبر حماس مقایسه می شود، قتل عام وحشیانه ای را علیه نزدیک ترین متحد اکثریت مسلمان اسرائیل، آذربایجان انجام دادند و در اوایل دهه 1990 شهروندان آذربایجانی را به طور بی رویه سلاخی کردند. قتل عام خوجالی[8] (بدترین رویداد تهاجم ارمنستان به منطقه قره باغ آذربایجان) بعدها توسط رئیس جمهور اسرائیل، ریولین، در سخنرانی خود[9] در سازمان ملل در روز یادبود هولوکاست توصیف شد. ریولین به این حادثه به عنوان یک مدرک از اینکه هنوز به اندازه کافی اقدامات پیشگیرانه علیه جنایات وحشیانه غیرانسانی نداده ایم اشاره کرد.

غیرنظامیان آذربایجانی، افراد مسن، مردان، زنان، کودکان و نوزادان به طرز وحشتناکی (بسیاری از آنها در حالی که در پی حمله از خانه های خود فرار می کردند) در خوجالی به قتل رسیدند. هزاران نفر از کسانی که بیش از 30 سال پیش دستگیر شده اند، هنوز بازگردانده نشده اند. خانواده های آنها بیش از 30 سال تا امروز گروگان سرنوشت خود باقی مانده اند. تهاجمات ارمنی ها بر اساس ایدئولوژی ملی دیرپای برتری قومی بود، چیزی که در آب و هوای امروز بسیار آشناست، زیرا ارمنستان در کنار نزدیکترین متحد خود ایران قرار گرفته و در ایالات متحده آمریکا بر علیه اسرائیل کمپین برگزار میکند، و در ارمنستان پس از بدترین حمله به یهودیان از زمان هولوکاست، آخرین کنیسه خود را به آتش کشیده است.

در 1 ژانویه 2024، در یک راهپیمایی در سراسر شهر ایروان، پایتخت ارمنستان، نئونازی‌ها با شعار "ارمنستان فقط برای ارمنیان" سلام هیتلر را اجرا کردند.[10] جوئل لیون، سفیر اسرائیل در ارمنستان در واکنش به این موضوع در توئیتر[11] نوشت:

به شدت از راهپیمایی #ایروان، در تاریخ 1.1.2024، با انعکاس شعارهای "Sieg Heil" ناراحت شدم. تجلیل از گارگین نژده، همکار نازی ها غیرقابل قبول است. مقامات ارمنستان باید در برابر هر نوع نئونازیسم و یهودستیزی موضع قاطعانه ای اتخاذ کنند.

درک و محاسبه بسیار این مسئل مهم است که این یهودستیزی گسترده قبلاً اتفاق افتاده بود، خیلی قبل‌تر از 7 اکتبر. طوفان در حال آمدن بود، و ما برای رسیدگی به آن چه کاری می توانستیم انجام دهیم؟ آیا به گذشته برگردیم و در مورد بودجه دانشگاه های آمریکایی توسط قطر سروصدا کنیم؟ نقش دوگانه گروه‌های ارمنی در ایالات متحده، حمایت از جنبش یهودستیزی BDS برای دهه‌ها، ارتکاب قتل‌عام‌های غیرقابل توصیف علیه متحد نزدیک اسرائیل و درعین حال ادامه ی روابط سمبولیک با یهودیان؟ هدف قراردادن سیستماتیک پردیس‌های کالج سیاه‌پوستان با ادبیات، گروه‌ها و تلقین‌های یهودی‌ستیزانه، چیزی که دهه‌ها در حال انجام است اما عمدتاً مورد توجه قرار نگرفته است، چطور؟

این جنگ چیزهای زیادی به ما می‌آموزد، از جمله پیامدهای این یهودستیزی طولانی مدت، که دهه‌ها در معرض دید عموم قرار گرفته است، و اکنون این راهپیمایی‌ها و تظاهرات علیه یهودیان را در خود جای داده است و کرسی‌های قدرتمندی در همه عرصه‌ها در اختیار دارد - دانشگاه‌ها، کنگره، همه جا به نظر می رسد وقتی صحبت از سرچشمه‌ی یهودستیزی به میان می‌آید، که پیامدهای آن مجموع صفر و غیرقابل دفاع است، نمی‌توانیم بنشینیم نگاه کنیم یا مبهم بمانیم. حتی اکنون، در حالی که ما غرق در مدیریت وقایع امروز(که خطر بسیار واقعی برای زندگی یهودیان در همه جای جهان شده است)، ما باید به گذشته نگاه کنیم و تاریخ اخیری را که ما را به اینجا رسانده است را در نظر بگیریم.