رفتن به محتوای اصلی

گزارش یک مرگ ! در ام القرای اسلام
27.02.2024 - 12:07

 او دیگر رفته است . غریبانه وبی صدا. چونان فرو افتادن برگی از درختی . او حتی برگی بر درختی نبود .چرا که ریشه ای در این خاک نفرین شده نداشت ! در سرزمین مادریش که نفرین شده تر از این خاک بود هم ریشه ای نداشت .تهیدست تر از آن بود که ریشه در خاک داشته باشد. 
چهار ده ساله بود که از مرز ایران و افغانستان گذشت . در جستجوی نان ! در جستجوی برادری که اونیز سال ها قبل از این مرز گذشته بود .
 جثه کوچکی داشت با صورتی آرام که هنوز معصومیت کودکیش  را حفظ کرده بود. معصومیتی که تا آخرین لحظه زندگیش که بیشتر از نوزده بهار ،نه !نه! بیشتر از نوزده زمستان نبود! راحفظ کرد.
نوشتم زمستان !چرا که سال های زندگی زحمتکشان را نه با بهار !بل با سرما و سختی زمستان شماره می کنند.
محجوب بود وآرام .چنان که حضورش را حس نمی کردی .فقر همیشه بی حضوری می آورد .سیمای تهیدستان  در هیچ کجا دیده نمی شود .آفرینش گران در سایه !که فقر پیوسته در پرده قرارشان می دهد!
 زاده می شوند . بسختی بر می بالند. بسختی وجانگاهی کار می کنند .روزانه ده ها بار از کنارت می گذرند بی آنکه دیده شوند. 
بمن بگوئید کدام یک از ما درد ورنج آن کودک پنجساله را  در کوره های آجر پزی که وزن آجرش سنگین تر از وزن اوست ! با تمامی وجودمان حس کرده ایم ؟ رنج کودکان کار ،رنج کودکان زباله گرد،که روزانه ده ها بار از مقابل دیدگانمان عبور می کنند، بی آن که دیده شوند.
 همه نفرین شدگانیم!
 نفرین شدگانی که دیده نمی شوند .
نفرین شدگانی که قادر بدیدن نیستند .
او نیز چنین بود . پسری که هرگز دیده نشد. چهارده ساله بود که پای در این سرزمین که "ام القرای اسلامش " می خوانند نهاد .از هما ن روز نخست بکار در یک میوده فروشی پرداخت. تنها دلخوشیش دو کودک خردسال برادرش بود . دو کودکی که عاشقانه دوستشان داشت .کودکانی  که هر زمان  پولی داشت برایشان آب نباتی می خرید .در میان شادی کودکانه آمیخته شده با کلمه "کاکا جان  تشکر."احساس شادی و غرور می کرد .
کلمه ای که با خود باری از یک فامیل ،یک خانواده ،یک زندگی ،یک خاطره  بهمراه داشت. کلمه ای که اورا بدهکده ای کوچک ،به یک چهار دیواری،به مادرش پیوند میداد. 
شبها با حقوقی ناچیز بعد از بسته شدن دکان میود فروشی. بعنوان پاک بان  به رفتگری می پرداخت .
سپیده صبح ! پل نیایش با  پرچم هایی در دو سوی پل و رفتگرانی که درکار پاک کردن میله  پرچم ها هستند .سوز سرما  ،دست های یخ زده ،چشمانی سخت خواب آلود .آرزوی یک ساعت خواب !یک چائی گرم .
ماشینی سیاه رنگی از راه می رسد . "ماشین  گشت لباس شخصی های ضد شورش."که چهار نفر درون آن نشسته ودر شهر می چرخند. مردی پیاده می شود.بطرف پاکبان ها می آید ."چه کار می کنید؟" یکی می گوید:" می بینی ،" حرفی نمی زند. بطرف آن که جثه کوچکی دارد می رود.بدون آن که سوالی کند چنگ بر  یقه کتش می زد .فرصت دفاعی نیست .بلندش می  نماید.بسرعت به پائین پل پرتابش می کند.
هنوز هیچ کس قادر به عکس العمل نیست . پیگر جوان وسط اتوبان می افتد.ماشین ها بی آنکه توقف کنند از روی پیکر جوانی که حال چهره جوان وزیبایش عرق در خون است عبور می کنند .بی آن که متوقف شوند.
 قاتل بطرف ماشین سیاه بر می گردد .هیچ کدام از پاک بان ها قدرت اعتراض به ماشین ویژه ای که در شهر می گردد .ندارند!آتش به اختیاران رهبر .
حال او رفته است. او که چهره اش معصوم بود وتنها دلخوشیش  "کاکا جان " گفتن برادر زاده هایش!
مرگ او ساده تر از افتادن برگی بود از درختی .مرگ در زمستان در نوزدهمین زمستان سال تولدش .
 نام او "الیاس محمدی" بود نامی که برای کسی مهم نبوده ونیست .حتی با چنین مرگ دلخراش و غریبی .
   نام قاتل معلوم نشد! هرگز هم معلوم نخواهد شد. عضوی از یگان ویژه آتش به اختیاران رهبر . 
به نقل از یک روزنامه دولتی قاتل این کارگر جوان شهرداری تهران که هویتش تاکنون اعلام نشده در تشریح انگیزه‌اش:"فکر کردم مقتول قصد اهانت به پرچم‌های ۲۲ بهمن را دارد."
علیرضا زاکانی، شهردار تهران، روز سه شنبه اول اسفند در واکنش به انتقادها از پنهانکاری در مورد قتل یک پاکبان و چرایی فاش نشدن هویت مقتول، عنوان کرد که «بیان ابعاد و جزیبات مرگ پاکبان از حوزه اختیارات ما خارج است."
ماموران شهرداری تهران یک روز پس از نصب اعلامیه ترحیم این جوان در یک مغازه میوه‌فروشی، اعلامیه ترحیم را کندند و مالک فروشگاه را تهدید کرده‌اند که «حق ندارد درباره این جوان با کسی صحبت کند."
جنازه جوانی که هیچ کسی از شهروندان این کشور نفرین شده بر او نگریست !هیچ وجدان بیداری از سر درد فریادی نکشید !هیچ شمعی در دستان حتی همان کسان که ادعای مدافعان حقوق بشررا دارند برای او روشن نگردبد.هیچ خبرنگاری جز دوتن در مورد او ننوشت و"قلم برکاغذ نگریاند" داستان پسری که نه کسی زاده شدن او را دید وشادی کرد .نه بزرگ شدن سخت جانکاه اورا  ونه مرگ غریبانه وی "مرگی تلخ تر و مظلومانه چون مرگ" مهسا "!ابوالفضل محققی

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

دیدگاه‌ها

نظرات رسیده

Mike Nader

موى از بدن گويا راست مى شود اما وجدان ادمى كجاست ؟ انسان بودن معناى خود را در تلاش تكه يافتن نانى در اين برهوت ظلم و زور و مرگ و وحشت گم كرده است چه بايد گفت ؟ در اين جهنم سوزناك و مرگ اميز كه ازادى نام ديگيريست ؟ محققى گرامى نوشته هايت چنان عميق و واقعى كه بر قلب هر انسان مى نشيند و او را از خواب بر مى كند خوشحالم كه هستى و هرزگاهى عده اى را از خواب بيدار ميكنى و وجدان او را تكانى ميدهى او را نمى گذارى فراموش شود از گم نامى به او نامى ميدهى

چ., 28.02.2024 - 06:14 پیوند ثابت

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.