خطابه ى آزربايجانچيليق

 خطابه هايى كه براى آزربايجانچيليق نوشته مى شوند مثل دفاعيه ى عباس لسانى در دادگاه سلطه مى باشد. تصور كنيد همه ى ايران در حكم آن دادگاه است و همه ى آزربايجان عباس لسانى. او مى خواهد كه به زبان تركى از خويش دفاع كند. دليلش هم واضح است. " ما زبان همديگر را نمى فهميم. " يكى اين طرف معادله دارد بر كتابت زبان خويش اصرار مى كند و يكى هم مثل پزشكيان در اروميه از سخن گفتن به زبان خويش سر باز مى زند. لسانى از حكومت و در حكومت نيست اما پزشكيان از حكومت و در حكومت است. معادله ى آزربايجانچيليق دست كدام يك از اين دو بايد باشد؟ در مرحله اى هستيم كه تاثير گذارى مبارزه و تاثير پذيرى مبارزه حائز اهميت است. آزربايجانچيليق درست در زمانى كه تاثير مى گذارد نبايد تحت تاثير موقعيت سازى ايرانيت تضعيف گردد. 

وقتى جوان هويت سازى همچون مرتضى مرادپور با گرسنگى خويش، سيرىِ سلطه را اسير معادلات آزربايجانچيليق مى سازد به تاثيرگذارى آزربايجانچيليق پى مى بريم. سخنان مادر مرادپور و ديگر فعالانى نظير رسول رضوى ها در حقيقت خطابه هايى براى آزربايجانچيليق مى باشند. خطابه هاى آزربايجانچيليق در متن مكان هاى موقعيت سازى آفريده مى شوند. يك تحليلگر بسته به نوع مبارزه و معادله و موقعيت سازى، و وابسته به تحليل ذهن خويش به راحتى مى تواند تشخيص دهد كه خطابه هاى آزربايجانچيليق از ذهن و زبان چه كسانى جارى مى شوند. خطابه ى آزربايجانچيليق خطابه ى رهايى است. اين خطابه، خطابه ى وابستگى و اطاعت و اسارت نيست. خطابه ى آزربايجانچيليق سخنرانى هاى چهرگانى در سالهاى نمايندگى و تبعيدش مى باشد. خطابه ى آزربايجانچيليق متن هاى زهتابى و هيئت و بولوت قره چورلو و ديگر بزرگواران ما مى باشد. خطابه ى آزربايجانچيليق با خطابه هاى اصلاح طلبى و ديگر دسته هاى حكومتى از زمين تا آسمان فرق مى كند. روحانى هشت سال است كه نويد تدريس زبان تركى مى دهد و كارى نمى كند اما عباس لسانى دارد به بيدادگاه ايرانيت زبان تركى را ديكته مى كند. خطابه هاى آزربايجانچيليق دموكرات و مستقل و آزادند. خطابه هاى آزربايجانچيليق راههايى براى رهايى اند نه اسارت.
و بدينسان پيش روى همه ى جهان ما داريم خطابه ى رهايى را مى نگاريم. خطابه ى آزربايجانچيليق را.
بنابراين من نشانه هاى آزربايجانچيليق را دنبال مى كنم و در پى كسانى كه به بهانه ى آزربايجان دنبال نام و نشان خويش اند نيستم. براى من نشانه هايى مهم اند كه تار و پود آزربايجانچيلق را شكل مى دهند نه تار و پود ايرانيت را.