خوب شد که گفتگو درباره زبان پارسی تا جایی پیش رفت که آقای ناسری و ینیلیک شیوه "بحث" خود را به روشنی به نمایش گذاشتند و زمانی که از استدلال ناتوان شدند بجای پاسخ منطقی به پرخاش و توهین روی آوردند. یکی از " بیماری زبانی" دم می زند و دومی استدلال مرا " ساده لوحانه" می خواند بدون اینکه دلیلی برای این نسبت های ناشایست خود بیاورند. به این دو می گویم: مگر شما از خود اندیشه ای ندارید که مرتباً آقای باطنی را جلو می کشید؟ اگر آقای باطنی بگوید "زبان فارسی اصلاً واژه ای ندارد و با ایما و اشاره به کار می رود" شما هم باید آن را طوطی وار تکرار کنید؟! شما حتی پاسخ یکی از دلیل های متعدد مرا نیز با دلیل ندادید، بلکه تنها پرخاش کردید و دشنام دادید و از آقای باطنی نام آوردید. نشانی وبسایتی را که 2000 فعل ساده پارسی را در بر دارد ذکر کردم. باز می گویید آقای باطنی گفته 270 تا بیشتر نیست! چه می شود اگر یک بار
خوب شد که گفتگو درباره زبان
خوب شد که گفتگو درباره زبان
ناشناس
هم که شده فکر مستقل خود را به کار گیرید و بکوشید با خرد و منطق داوری نمایید؟ چه می شود یک بار بکوشید از به کار گیری واژه های توهین آمیز و ریشخندآمیز خودداری نموده، به گفتگویی مؤدبانه و حقیقت جویانه بپردازید؟ شوربختانه نفرت ضد فارسی آن اندازه وجودتان را در بر گرفته که پذیرش ادب و منطق برایتان بسیار دشوار است. اما گفتگوی سازنده بدون رعایت ادب و منطق شدنی نیست.