حضور محترم جناب مسئول محترم کامنتها، با سلام و تهیات و آرزوی سلامتی عاجل برای آن وجود ذیجود. از اینکه سلامتی خودتان را بازیافتهاید و اوقات شریف را صرف جوابگویی فرمودهاید، بسی خوشوقت و ممنون و مسرورم، بخصوص از اینکه میبینم در کنار قوّت تحریر، ذوق طنز و مطایبه هم پیدا کردهاید. شوخطبعی اگر نشانه سلامت تن نباشد، مسلما از علائم تسکین دماغ است، به هر حال ما که سرنوشت را برای دور شدن بلا از جان آن وجود ذیجود شاکریم. و اما اینکه حضرتتان میفرمائید از بین 36 کامنت فقط دوتای آنها را سانسور فرمودهاید، لابد در اوج صداقت عین حقیقت را میفرمایید و این کمترین را نیامده که در صحت و سقم اظهاران حضرتتان شک روا دارم، و اگر هم آمده باشد وسائلش مهیا نیست و به قول شاعر «دست ما کوتاه و خرما بر نخیل!» اشاره صریح من ولی به سؤال محترمانهای بود که از یکی از نویسندگان سایت و ذیل مطلب ایشان مرقوم کرده یودم، به
و در باره پیشنهاد دوره کارآموزی هم بروی چشم و بدیده منت دارم، من همیشه در حال آموختنم و از آموختن لذت میبرم. ولی ای کاش شما هم تلاشی ولو اندک میکردید برای آموختن از سرگذشتهای مشابه، تا تاریخ نکبتبار این آب و خاک تکرار مکرر نشود، هرچند گفتهاند «هر که نامُخت از گذشت روزگار، هم نیاموزد ز هیچ آموزگار» که البته زبان فارسی با همه الکن بودنش در این مورد کاملا رسا است و نیازی به ترجمه من نیست. با آرزوی سلامتی و طول عمر برای آن وجود نازنین و موفقیت روزافزون در امر خطیر ممیزی.