رازی گرامی همانطوری که قول داده بودم تفسیر خودم را درباره توهین بودن یا نبودن کلمات دروغگو و الکن مینویسم. همانگونه که نوشتم من نمیتوانم در این موارد حکم بدهم و اصولا صلاحیت چنین کاری را ندارم. به نظر من نه تنها این کلمات بلکه بسیاری از کلمات، بسته به زمان و مکان و شیوه کاربرد آنها میتوانند توهین باشند یا نباشند. من یک بار با نمونه جالبی روبرو بودم. یکی از دوستان، دوست دیگری را "مرد خوب" خطاب کرد. این دوستمان بر افروخت که: "چرا به من توهین میکنی؟!" ببینید که "مرد خوب" که میتواند یک تعریف و توصیف باشد، در جایی کسی را برمیافروزد. من چند سال پیش مقالهای نوشته بودم و در آن ادعا کرده بودم که آذربایجان از نظر اقتصادی مورد تبعیض واقع شده است. من این مقاله را به دلایلی و بدون هیچگونه دخل و تصرفی و با تاکید بر اینکه قدیمی است، در ایرانگلوبال منتشر کردم و یکی از خوانندگان که نامش را به یاد
رازی گرامی همانطوری که قول
رازی گرامی همانطوری که قول
اژدر بهنام
ندارم از من سند و مدرک خواست. من در جواب ایشان نوشتم که اکنون به مدارکی که در آن زمان داشتم، دسترسی ندارم و اگر بتوانم آنها را تهیه میکنم (نقل به معنی). متاسفانه پس از آن به دلایل زیاد نتوانستم این اسناد را تهیه کنم. حال سؤال اینجاست که آیا من دروغگو هستم چون سندی ارائه ندادهام؟ ممکن است از دیدگاه آن شخص، من دروغگو باشم ولی از دید خودم، عدم ارائه سند دلایل مشخص و موجهی داشته است. البته من این را به همه موارد تعمیم نمیدهم. این امکان وجود دارد که کسی به عمد مطلبی را که میداند صحیح نیست، مطرح کند و هیچ سندی هم ارائه ندهد چون چنین سندی وجود خارجی ندارد. بر این اساس قضاوت بر سر دروغگو بودن و یا نبودن یک فرد به این آسانی نیست و باید از پس زمینههای آن ادعا نیز باخبر بود. و این هم جزو ناممکنات است.من حتی همین نظر خودم را هم با احتیاط کامل مینویسم و باز تاکید میکنم که نمیتوانم حکمی بدهم و صلاحیت دادن حکم را ندارم. کلمه الکن هم چنین است. من در بحثهای شما میبینم که روی کلمات "الکن" و "عقیم" بودن زبان فارسی حساسیت زیادی از هر دو طرف نشان داده میشود. اولا توجه داشته باشیم که این صفات را برای زبان فارسی، خود استادان این زبان رایج کردند. حالا هم عدهای آن را چماقی کردهاند بر سر زبان فارسی. بدون توجه به اینکه هر زبانی نقاط قوت و ضعف و ارزش خود را دارد. هر زبانی میتواند در عرصهای بسیار قدرتمند و در عرصهای دیگر بسیار ضعیف باشد. از نظر من همه زبانها را باید ارج نهاد و از آنها مراقبت کرد و در جهت تکامل آنها تلاش نمود. متاسفانه موضوع خوبی یا بدی زبانها به یکی از بحثهای محوری و برای تسویه حساب تبدیل شده و موضوعات اصلی جامعه ما، از جمله فقر و بدبختی و دیکتاتوری و نکبت جمهوری اسلامی و مسائل محیط زیستی و... به کناری نهاده شدهاند. رازی گرامی، در پایان میخواهم نکتهای را هم در مورد مسؤل کامنتها مطرح کنم. توجه داشته باشیم که این مسؤلیت کار بسیار سختی است. مسؤل کامنتها از هر سو تحت فشار است. از یک سو باید مواظب باشد که حق کسی ضایع نشود و هیچ نظری – تاکید میکنم که هیچ نظری و منظورم توهین و.. نیست – حذف نشود. از سوی دیگر باید مواظب باشد که به کسی توهینی نشود و تعریف مشخص و معینی هم از توهین و اتهام در دست ندارد. باید همه جوانب را بسنجد و خود و سایت را از نظر حقوقی در معرض خطر قرار ندهد و... و همه اینها چه فشاری را بر او وارد میکنند. من به همه دوستان عزیز توصیه میکنم که اندکی با مسؤل کامنتها ملایمت داشته باشند. تلاش کنند که کامنتهایشان را با محبت بیشتری توام سازند. امکان کامنتها مال همه ماست و باید این توانایی را نشان دهیم که از آن استفادهای بهینه کنیم.