anonym عزیز، مقاله را دیدم. من بارها نوشته ام همه گونه اندیشه بین ما هست. با تفاوتها و تضادها. من با این بررسی سیاسی از اوضاع ایران موافق نیستم. اما چه سیاسی درست است و چه سیاستی نادرست؟ سیاستی که در عمل مشکل را برای همه رفع کند درست است. و سیاستی که نتواند حل کند نادرست است. سیاستی که در این مقاله توضیح داده میشود درست نیست. پاسخگوی مشکل جامعه ایران نیست. استراتژی و تاکتیک نوشته، صحیح نیست. تکیه بر« قدرت متمرکزو ایرانیت» ناسیونالیسم ایرانی ست. من ناسیونالیسم ایرانی و غیر ایرانی - هر دو را -اشتباه میدانم و در نوشته هایم نیز توضیح داده ام. بجای آنها «اجرای برابری حقوقی» و «دموکراتیسم» و « قدرت غیرمتمرکز» -و اجرای «عدالت اجتماعی» را صحیح میدانم. یعنی استراتژی-تاکتیک ما « همبستگی عمومی برای رفع این 3 مشکل دیکتاتوری، تبعیض، عدم عدالت اجتماعی» است.
انقلاب دموکراتیک آینده ی ایران عبارتند از : 1- قدرت غیر متمرکز؛ 2- برابری حقوقی؛ 3- عدالت اجتماعی. این سه اصل میتواند « ملیتها- زحمتکشان یدی و فکری- تبعیضدیدگان- دموکرایسی خواهان- و غیره» را در یک جبهه ی عمومی در مقابل حکومت همبسته کند. به شرطی که ناسیونالیسم با دموکراتیسم تغییر جایگاه بدهند. ناسیونالیسم مانع همبستگی ست. و وجودش به نفع حکومت است. از اینرو غیر مورد توجه آن است.