باز هم باید به اقای نقره کار
ناشناس
باز هم باید به اقای نقره کار افرین گفت پس از 30 سال توحش اسلامی که برکشور ما رفته است این گونه صادقانه گذشته سیاه چپ را نقد میکند.. یادمان نرود که علمدار این فریب خوردگان چپی پایگاه استعماری دولت روسیه شوروی حزب توده در ایران بودکه با طرح شعار های ایران بر باد ده هزاران سر سبز را به بالای دار فرستاد و اکنون بی هیچ سخنی از درون تاریکی ها به چراغ موشی اینده نگاه میکند بی انکه حزب شهامت و مردانگی پذیرفتن یک خطای تاریخی را داشته باشد..نویسنده مقاله و هزاران مانند او در حقیقت فریب حزب توده ایران را خوردند و از هول حلیم به جهنم و بربریت اسلامی افتادند و حیرت انگیز اینکه هنوز حزب استعماری توده به این جهنم می دمند. اگر عقلی و یا احساس میهن دوستی در میان رفقای حزبی بوجود اید
روزی نه چندان دور بجای شعا ر و سرود سوم چهارم و دهم حزب این شعر سعدی بر لبان نادمان توده ای نقش خواهد بست..
*گر چه دانی که نشنوند بگوی /هر چه دانی زنیک خواهی و پند/
زود باشد که خیره سر بینی /به دو پای او فتاده اندر بند/
دست بر دست میزند که دریغ / نشنیدم حدیث دانشمند.
*گر چه دانی که نشنوند بگوی /هر چه دانی زنیک خواهی و پند/
زود باشد که خیره سر بینی /به دو پای او فتاده اندر بند/
دست بر دست میزند که دریغ / نشنیدم حدیث دانشمند.