غرب سعادت را نه در اتحاد و نه

غرب سعادت را نه در اتحاد و نه در کثرت می بیند، غرب سعادت را در احترام به حق تعیین سرنوشت ملتها می داند و یقین دارد که هر ملتی هر سرنوشتی که خود برای خود انتخاب کند محترم است و درنهایت منجر به خوشبختی همه طرفها می شود
مردم متمدن به درجه ای از فهم رسیده اند که امکان تعیین آزادانه سرنوشت برای هر ملتی فراهم است و به جای تقدس خاک خون به دوستی ملتها(چه در یک کشور، جه در دو کشور جداگانه) می اندیشند ولی کوتوله های به اصطلاح روشنفکر ما از همه این اتفاقاتنتیجه می گیرند که غرب اتحاد را برگزید و ما هم باید اتحادمان را حفظ بکنیم
اگر کسانی ملیتهای ایران را به رسمیت نمی شناسند و برای آنها حق تغیین سرنوشت قاعل نیستند با چه کسانی می خواهند متحد شوند؟