من مدتی است که این بحثها را
ناشناس
من مدتی است که این بحثها را میخوانم و نمیخواستم خودم را درگیر این بحثها کنم ولی خواندن این سطور وادارم کرد مطالبی را با شما در میان بگذارم، در خیابانهای اسکاتلند، کسی را از جرثقیلها آویزان کرده اعدام نمیکنند، ولی ما برای حفظ ایران به شکل یکپارچه، اینکار را میکنیم، خوب تا کی باید اعدام کرد؟ ترکهای ایران، تا پایشان به جمهوری آزربایجان یا ترکیه باز میشود هنگام بازگشت به ایران، حالشان چنان گرفته میشود انگار که به عزا میروند، شما با این وضعیت میخواهید ایران را یکپارچه نگاه دارید؟ از اینها گذشته با این زبان فارسیمان چکار کنیم که فقط در نصف افغانستان کاربرد دارد و به درد دنیایی امروز نمیخورد؟ به شتر گفتند
من مدتی است که این بحثها را میخوانم و نمیخواستم خودم را درگیر این بحثها کنم ولی خواندن این سطور وادارم کرد مطالبی را با شما در میان بگذارم، در خیابانهای اسکاتلند، کسی را از جرثقیلها آویزان کرده اعدام نمیکنند، ولی ما برای حفظ ایران به شکل یکپارچه، اینکار را میکنیم، خوب تا کی باید اعدام کرد؟ ترکهای ایران، تا پایشان به جمهوری آزربایجان یا ترکیه باز میشود هنگام بازگشت به ایران، حالشان چنان گرفته میشود انگار که به عزا میروند، شما با این وضعیت میخواهید ایران را یکپارچه نگاه دارید؟ از اینها گذشته با این زبان فارسیمان چکار کنیم که فقط در نصف افغانستان کاربرد دارد و به درد دنیایی امروز نمیخورد؟ به شتر گفتند گردنت کج است گفت کجای اندامم راست است که گردنم نیز راست باشد، من واقعا به حال ایران عزیزمان تأسف میخورم، به نظر من تنها راه حفظ ایران، اتحاد با ترک هاست، اونهم نه در حرف، باید زبان ترکی را در ایران رسمی کنیم و تاریخ ترک ها، به همراه تاریخ فارسها را، وارد دروس تاریخی کرد. کم کم دارم باور میکنم که ما فارسها عرضهٔ کشور داری را نداریم.