از زمانیکه دیگر امریکا تصمیم گرفت، از پیاده کردن مستقیم نیروی نظامی خود در منطقه خاورمیانه صرف نظر کرده وبه جای آن از نیروهای بالقوه موجود در خود منطقه برای نیل به اهداف خود استفده کند به دو پیروزی مهم در عرصه سیاسی و نظامی دست یافت. یکی اینکه مجبور به صرف هزینه های هنگفت در ارتباط با حمله مستقیم نظامی نشد و دیگر اینکه از تهدید های پوتین و متحدانش در امان ماند. داعش چیزی نیست جز نیرو و ارتش امریکا با نقش و نگاری جدید. ترکیه، عضو ناتو و هم پیمان امریکا و یا حتی بهتر بگوییم خود امریکا، چرا باید مقابل نیروی خودی و پروژه های خودی به مقابله برخیزد؟ در واقع مشکل امریکا و یا امریکای کوچک (ترکیه) از همان اول، ترس از پوتین و عدم توانایی شان در دخالت نظامی داخل مرزهای سوریه برای مبارزه با بشار اسد ویا بهتر بگوییم پوتین بود و روی همین اساس داعش را زائیدند.
داعش و یا هر گروه تروریستی که در این منطقه بلازده خاورمیانه قد علم می کند، پروژه خود امریکا با اتکاء و سود جویی از عقاید دینی مردم منطقه است. دیر یا زود این ارابه خونین سراغ ما نیز خواهد آمد. گیریم مردم ما از این خرافه پرستی های خود که بهانه ای در دستان استعمار جهت قتل و غارت او شده است دست بردارند ، اوضاع عوض می شود؟ جواب نه است. چون استعمار در نهایت در گوشه و کنار جهالت ما نقاطی دیگر پیدا خواهد کرد تا کورد را به جان ترک بیندازد، فارس را برعلیه عرب، بلوچ را علیه فارس و و و و .... بشوراند. در هر صورت خاورمیانه مستعمره ای بیش نیست و حداقل با احترام به همدیگر و قبول موجودیت و حقانیت همدیگر می توانیم از جنگ و خونریزی بیشتر جلوگیر کنیم. می توانیم با قبول هم و در کنار هم همزیستی کنیم. نژادپرستی که می خواهد خود را در این بین، برتر از دیگران نشان دهد و با ارائه اسناد تاریخی پوسیده، ارجحیت خود را به رخ همه می کشد، تا بدین طریق خود را برای استعمارگران مطیع تر نشان دهد و یا آن دیگری که سلاح برمی دارد تا صدای بودنش را به گوش ارابه جنگ آتی برساند، هدفشان چیزی جز سهیم شدن بیشتر از وقایعی است که در آینده گریبانگیر کشورمان خواهد شد نیست. اما این را باید بدانند که، ترسیم آینده ای با روحیه تخاصمی نسبت به همدیگر چیزی جز نکبت و بدبختی به ارمغان نخواهد آورد هم برای ملت خود و هم برای دیگر ملل ساکن کشورمان.