جناب الیار شما چرا می خواهید به عمد از برخی مسائل فرار کنید؟
چرا افراطگرایی ناسیونالیسم کرد را می خواهید مخفی کنید. این حرکات از سوی ترکها به نوان واکنش به زیادهخواهی اکراد که در بین مبارزین هم اکثریت هستند هر روز انجام می گیرد. ولی طبق معمول حس افراطی هومانیستی و برادری از نوع کمونیستی که به از دست دادن قرهباغ مبدل شد در شما گل کرده است. شما که کردها را نمی شناسید و از اعمال آنها بی خبرید. تروریسم از هر نوعی باشد محکوم است گیرم که اکنون در کوبانی به شکل مثبت بروز کرده ولی این موضوع نمی تواند برای ابد برای تشکیلاتۀای تروریستی پ کاکا و پژاک و غیره برائت کسب کند. و مظلومنمایی بیش از اندازه نسبت به کردها و عدم توجه به آمرلی و توزخورماتو هیچ گونه توجیهی ندارد... تمامی این تیعیضات و تقلید کورکورانه از بی بی سی و سایر مدیاهای غربی نیز قابل قبول نیست... مثل اینکه ما ترکها دوباره به مرض
جناب الیار شما چرا می خواهید
جناب الیار شما چرا می خواهید
ناشناس
خود فراموشی و بزر؛ بینی دیگران مبتلا شدهایم... همیشه از این حس هومانیستی ما ترکها سوء استفاده شده و خواهد شد. دولت جمهوری اسلامی سالها قبل در پی سیاست آنتی اسراعیلی از موضوع اوج آﻻن سوء استفاده کرد و هنوز هم آذربایجان غربی مخصوصا اورمیه از دردسر تروریسم کردی در آمان نبوده و سیاست جمهوری اسلامی به ناسیونالیسم کردی شدت مضاعفی بخشید و اکنون همان کردهای اورمیه از دیگر کردها فعالتر شده و روز به روز به دشمنی با آذرباجان مصررتر می شوند و بسایری از انرژی ترکها صرف مقابله و دفاع از آأربایجان در برار ادعای ارضی کرده می شود.... با این همه شما نیز مثل فارسهای پان ایرانیست،دوم خردادی عمل می کنید. شاید هم می خواهید از موقعیت کوبانی در بین کردها برای خود وجههای کسب کنید... کاش می شد کردها هم متقابلا از این کرده شما درس می گرفتند و درباره آمرلی و سایر شهرهای ترکمن نشین مثل شما می اندیشیدند ولی در تاریخ معاصر همیشه ما ترکها مثل شما فکر کردهایم ولی دیران همیشه به فکر خویش بودهاند. این گونه می شود که بختیار وهابزاده می گویند: نییه قارتال بابادان سئرچه اوغوللار تؤرهدی، نییه قورقود بابادان بئله اوغوللار تؤرهدی.... بله، الیار عزیز... احساس شما ستودنی می شود ولی هنگامی که طرف مقابل هم مثل شما بیاندیشد. کردی که چشم به خاک ما دوخته ما نمی توانیم به چشم مظلوم بدان نگاه کنسم. هنگامی که کردها را صدام از کردستان خازج کرد و به ایران و شهر نقده پناه آوردند (نزدیک 27 هزار آواره کرد) ما به آنها به چشم مظلوم و ظلمدیده نگاه کردیم ولی بنا به اعتراف کردهای بومی نقده همین کردهای رانده شده عراقی به کردهای بومی نقده می گفتند: شما چه قدر بی غیرت هستید که تا کنون نتوانستید ترکها را از نقده خارج کنید و کل شهر را تصاحب شوید!!! ما هر روز با کردها در تماس هستیم و با پوست و خون و تمام وجود خویش آنها را می شناسیم و با تمامی افکار ظاهرا انسانی و مطلومنمایانه آنها آشنا هستیم...در تعجبم که چرا ما نتوانستیم آن چیزهای را که شما در کردها می بینید مشاهده کنیم؟؟؟؟