روزنامه کیهان که توسط حسین شریعتمداری منصوب رهبر جمهوری اسلامی ایران اداره می‌شود در عنوان اصلی شماره امروز خود از دستور مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور برای بازگرداندن دانشجویان و اساتید اخراجی دانشگاه‌ها انتقاد کرده است.
کیهان در گزارشی با عنوان «یک تصمیم سؤال‌برانگیز درباره دانشگاه‌ها» و «بازگشت غیرقانونی اخراجی‌های قانونی» نوشته آقای پزشکیان «در حالی خواستار بازگشت همه دانشجویان و اساتید اخراجی شدند که این فرمان سراسری و کلی بدون در نظر گرفتن مستندات قانونی پرونده‌های این‌چنینی خود نوعی ترویج بی‌قانونی است.»
این گزارش گفته «در مواردی که بنا بر مستندات با برخی مجرمان امنیتی یا کسانی که در فتنه و آشوب‌های سال‌های اخیر نقش داشتند و از قضا دانشجو نیز بودند برخورد قضائی شده است همواره شاهد یک بیان از طرف برخی چهره‌های سیاسی یا رسانه‌ها و... بوده‌ایم که "جای دانشجو زندان نیست". نمونه‌های قابل توجهی از این به اصطلاح دانشجویان می‌توان برشمرد که گذر زمان نشان داد که برای برخی صرف داشتن کارت دانشجویی نمی‌توان و نباید مصونیت آسیب‌رسان به جامعه قائل شد.»
مسعود پزشکیان، رئیس جمهور ایران در مراسم معارفه حسین سیمایی صراف، وزیر جدید علوم، تحقیقات و فناوری، دستور به بازگرداندن دانشجویان و اساتید اخراجی را به علنی اعلام کرد.
آقای پزشکیان گفته بود «به وزرای بهداشت و آموزش و پرورش هم گفته‌ام و این‌جا هم تاکید می‌کنم، وضعیت همه آن اساتیدی که به هر طریقی از دانشگاه لغو قرارداد یا اخراج شدند، مورد بازنگری قرار دهید و دانشجوها را برگردانید. طبیعی است که دانشجو حرف دارد و اعتراض می‌کند، من باید جوابش را بدهم، یا حرفش حق است که باید اطاعت کنم، یا نه اشتباه می‌کند که باید هدایتش کنم.»
روزنامه کیهان با انتقاد از دستور رئیس‌جمهور ایران گفته شده «آیا ایشان تخریب ساحت علمی، برخی فحاشی‌های رکیک و رفتارها و حرکات منافی شأن و عفت عمومی در تعدادی از دانشگاه‌ها در جریان حوادث سال ۱۴۰۱ را صرفاً حرف زدن و اعتراض دانشجویی و بیان منطقی نظرات می‌دانند؟ اگر دانشجویی در جریان اغتشاشات باعث تخریب اموال عمومی یا آسیب به مردم و ماموران شود صرفا با نشان دادن کارت دانشجویی می‌تواند از دست قانون بگریزد؟»
به نظر می‌رسد اشاره کیهان به شعارهای دانشجویان از جمله علیه آقای خامنه‌ای در جریان اعتراضات زن، زندگی، آزادی است. پس از این شعارها که برخی از آنها به سرعت در شبکه‌های اجتماعی بازتاب پیدا کرد، نیروهای امنیتی دانشجویان معترض را سرکوب و دستگیر کردند.
همزمان با انتقاد کیهان از دستور آقای پزشکیان، مصطفی رستمی رئیس نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه‌ها هم از این اظهارات انتقاد کرده و گفته «یکی می‌گوید نفله، عذرخواهی هم می‌کند، به دانشگاه دستور عزلش می‌رسد. یکی به مقدسات جامعه اهانت می‌کند، اصرار هم می‌کند، از دانشگاه مدارا و عدم برخورد خواسته می‌شود. برای مطالبه انصاف و عدالت از خود و نزدیکان آغاز کنیم.»
اشاره آقای رستمی، به عزل علی انتظاری، رئیس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی، پس از استفاده از عبارت «نفله شدن» برای اشاره به کشته شدن مهسا (ژینا) امینی است. آقای انتظاری پیش از برکناری برای استفاده از این عبارت عذرخواهی کرده بود.
از میان تصمیم‌های آقای پزشکیان از زمان آغاز ریاست جمهوری‌اش،به نظر می‌رسد که سیاست او درباره دانشجویان و اساتید اخراجی، بیشتر از دیگر اقدامات او مورد انتقاد مخالفان قرار گرفته است.
«رد اعتراض به حکم اخراج صحرا رضایی از سوی دیوان عدالت اداری»
همزمان با اعتراض به دستور رئیس جمهور ایران درباره دانشجویان و اساتید اخراج شده، و در تازه‌ترین نشانه از تداوم فشارها به دانشجویان، رضا شفاخواه، وکیل خانواده صحرا رضایی دانشجوی افغان در پستی در شبکه ایکس نوشت که دیوان عدالت اداری اعتراض به حکم اخراج این دانشجو را رد کرده است.
آقای شفاخواه گفته «متاسفانه اعتراض به حکم اخراج خانم صحرا رضایی دانشجوی ترم هفتم روزنامه‌نگاری دانشگاه علامه طباطبایی که پیرو اعتراضات سال ۱۴۰۱ صادر شده بود، در دیوان عدالت اداری، مورد پذیرش قرار نگرفت و رد شد.»
مهر ۱۴۰۲ گزارش‌هایی از اخراج صحرا رضایی که در جریان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» «ناپدید» شده بود، منتشر شد. آقای شفاخواه دوازدهم خرداد ماه ۱۴۰۲خبر داد که او «بعد از ۸ ماه دوری، به خانه و نزد خانواده‌اش بازگشت.»
بسیاری احتمال دادند خانم رضایی دستگیر و یا حتی در اعتراضات کشته شده باشد و کمپین‌هایی برای پیدا کردن او راه افتاد. آقای شفاخواه آن زمان به بی‌بی‌سی فارسی گفت موکل او بازداشت نشده است.
دستگیری و اخراج دانشجویان و اساتید از دانشگاه پس از اعتراضات سال ۱۴۰۱ بسیار گسترده بود به شکلی که رسانه‌های داخل ایران از آن با عنوان «انقلاب فرهنگی دوم» یاد کردند که اشاره به تعطیلی طولانی مدت دانشگاه‌ها در اوایل انقلاب بهمن ۵۷ و اخراج گسترده اساتید بود.
پس از انقلاب گروهی از دانشجویان با گرایش‌های سیاسی مختلف شعار «پاکسازی دانشگاه ها» و «تغییر بنیادی نظام آموزشی» را سر می‌دادند که مقصود حذف استادان وفادار به نظام پادشاهی از مدیریت دانشگاه‌ها بود.
پس از قدرت گرفتن جریان‌های مشهور به چپ و مارکسیست در دانشگاه‌ها، دانشجویان مشهور به «پیرو خط امام» با آنان درگیر می‌شدند و حامیان آیت الله خمینی نیز این گروه‌ها را متهم می‌کردند که در دانشگاه‌ها اسلحه نگهداری می‌کنند. در مقابل این گروه‌ها این اتهام را برنامه ریزی برای حذف خود از دانشگاه می‌دانستند.
پس از آن شعارهای نزدیکان آقای خمینی برای انقلاب فرهنگی شدت گرفت.
شورای انقلاب ۲۹ فروردین ماه ۵۹ در بیانیه‌ای اعلام کرد که باید «دفاتر سیاسی» در مدت سه روز از دانشگاه‌ها برچیده شود. در این اطلاعیه اعلام شد که دانشگاه ها از ۱۴ خرداد به بعد تعطیل خواهد شد تا نظام آموزشی و سازمان دانشگاه‌ها تغییر بنیادی پیدا کند.
انقلاب فرهنگی علاوه بر دانشجویان دامن تعداد زیادی از استادان را نیز گرفت و برخی از آنان برای همیشه و یا تا سال‌ها از تدریس محروم شدند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید