من نه به عنوان آذری بلکه یک ترک ساکن در جغرافیایی به نام آزربایجان که خوانده می شود ترک آزربایجانی در شهر تبریز زندگی می کنم این آقا یا اقایانی که این مقاله را نوشتند هنوز مشخص نکرده اند که چه قومی (ملتی ) در ایران اکثریت و چه قومی (ملتی )اقلیت می باشد حتمااز نظر ایشان فارسها اکثریت و دیگر ملییتها را( از نظر ایشان قوم انهم از نوع اقلییت)کم تعداد می دانند یا بهتر بگویم از ابراز ان وحشت دارند و نمی خواهند در این مورد صحبت کنند در این مقاله صحبت از شورای ملی می باشد که نه تعداد ان مشخص است معلوم نیست از چه کسانی تشکیل شده اندو با کدام مجوز به نام ملل ساکن در ایران حرف می زنند در پاسخ به ایشان باید بگویم تقریبا هر رژیمی که در ایران بر سر کار آمده است دست کم یکی دو بار درکردستان دست به قتل عام زده است از کجا معلوم که بعد این رژیم بالفرض مثال شورای ملی نامبرده شده شما حاکم بر ایران دست به قتل
صحبت فدرالیزم هم که شاید آخرین امید این کشور باشد نیامده هم در مقاله ایشان و هم در اکثر مدیاهای فارسی زبان برابر با خیانت به وطن تجزیه طلبی .... مواجه شد حال می رسیم به سوال اصلی که مو را بر تن این انسانها سیخ می کند : تضمینی وجود دارد که ما و دیگر ملل ساکن ایران در ایران فردا به حقوق مساوی شهروندی برسیم؟ چه کسی تضمین می دهد؟ ان هم با تجربه جمهوری اسلامی که اصل 15 و 19 را در قانون اساسی نوشت ولی هنوز اجرا نشده است شما شورای مللی ها ایا از این ملا ها برای ما آزربایجانیها و کرد ها و عربها و...خیلی خوبتر هستید ؟ از کجا معلوم ؟ چرا ما ملل غیر فارس برای ایران پرشیا یا ایران پارسی بار دیگر دست دردست شما ها بنهیم با کدام گارانتی ؟
با نگرشی منطقی خیلی مشخص است که هیچ گارانتی و تضمینی وجود ندارد و فقط درد این آقایان سالم ماندن جغرافیای فعلی ایران می باشد بعد از در هاله از ابهام و پر از شبهه تنها پیامی که به ایشان و دوستانشان دارم این است که آزموده را آزمودن خطاست .