صبح روز 25 اردیبهشت ماه خودش را به زندان اوین معرفی کرد و انتظار ما برای بازگشت او بیهوده بود. پیش از خداحافظی خطاب به دوستانش که به شدت ناراحت و نگران وضعیت سلامت محبوبه در زندان بودند، گفت: خوشحالم برای هدفم که برابری برای زنان سرزمینم است به زندان میروم و از راهی که انتخاب کردم پشیمان نیستم. باید در اهدافمان پایدار باشیم و مصائب را تحمل کنیم.
اگر من روزگاری چریک فدائی نبودم شاید امروز هرگز به این درجه به این باور دست نیافته بودم که را مبارزه با ظلم تنها با سلاح مبارزه سیاسی مسالمت آمیز و بر بستر صلح و آرامش نتیجه بخش است. اگر روزی استراتژی ما در شبکه اتحاد جمهوری خواهان مبتنی بر جمهوری خواهی نبود شاید امروز تا بدین درجه به این باور دست نمی یافتم که جمهوری خواهی نمی تواند شرط نزدیکی و ائتلاف ما با نیروهای سیاسی دیگر باشد.
همایش سکولارهای سبز در تورنتو محل تجلی تفاهم بود. شخصیت های متفاوت با عقاید متفاوت در هماهنگی کامل با هم به گفتگو پرداختند، در کنا هم نشستند و برای آینده ایران، سکولاریسم را به عنوان اصل مرکزی، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. کسی نیست که از آخوند ها بعنوان صاحبان و مفسران مذهب ، ضرر و زیانی ندیده باشد؛ حتی آخوند جنتی که فرزند خود را تحویل جلادان داد و سپس خود بعنوان جلاد اصلی، تیغ بر سر و گردن بسیاری از مردم بیگناه کشید. هدف نجات دادن مردم و دین و مذهب از دست سیاست و آخوند های تبهکار بود.
آیا در این نسل سرخورده از اصلاحات درونی نظام ، قرینه ای دال بر امیدواری به تغییر سیاستهای رهبری نظام و طیف اقتدارگرا مشاهده کرده اید که در برخی از اظهارات جدید خود تلویحا مدعی آن شده اید؟ نمی توان به امید واحتمال کنارآمدن و سازش اقتدارگرایان با بیگانگان، هستی ملت( که قطره قطره جمع گردیده و ثمره ی خون های شهیدان و مبارزان راه آزادی ملت و استقلال مملکت است) را در معرض تاراج اقتدارگرایان بیگانه قرارداد.
در نقد اصلاح طلبی می توان ایرادات دیگری نیز وارد کرد. که مهمترین شان، آن است که چرا اربابان قدرت، که برای توسعه ید اختیار خود، چنین جنایت های مهیبی کرده اند، باید حاضر شوند، در عملکرد خود تجدید نظر کنند و دایره حکمرانی خود را با دیگری تقسیم نمایند؟ در منطق قدرت، قدرت تمایل به تمرکز دارد، با چه ابزاری، و با چه پشتوانه ای، مدعیان راه اصلاحات خواهند توانست، اربابان قدرت را وادار به دادن امتیاز بکنند؟ سئوالی که تا زمانی که پاسخی به آن ندهند، کل راه و روش شان، به خیال خامی بیش نخواهد ماند. آن ها که م
بی تردید چپ رهاییخواه نمیتواند به معنایی حداقلخواه باشد. به این معنا که امروزه به اندازه کافی چپهایی وجود دارند که به نام واقعبینی و در تمکین به «امکان پذیریها»، در حفظ و اصلاح سیستم موجود چه جهانی و چه ملی میکوشند. پس نیاز مبرم به صدای چپی دیگر در نفی و رد ریشهای نظم موجود جهانی و ملی داریم. صدایی که امروزه خوب میدانیم صدایی در شب است، شب تیره و تار. صدایی به سان ندای بال جغد خرد هگلی که در شب پروازش را آغاز میکند.
هویتهای خالص مفاهیمی موهومند که اغلب به واسطه ی ایدئولوژیهای عصر مدرن عنوان شده اند؛ به سخن دیگر، ایدئولوژیهای مورد نظر در پی خالص سازی هویت قومی، ملی، مذهبی، و غیره برآمده اند اما از چشم اندازی غیر ایدئولوژیک و یا از چشم انداز دیالکتیک تاریخی، هویتها همواره، ناخالص، مرکب، آمیخته، ناتمام، سیال و، گذرا و در حال بازسازی هستند و به وسیله آنچه در قالب''غیر‘‘ تصور میشود، تعیّن و تشخص مییابند.
از سده دوم پیش از میلاد مسیح مورخان و جغرافیادانان یونانی و رومی: پولیپوس۲۸ (تولد ۲۰۵ ق.م.)، استرابو-استرابون۲۹ (تولد ۶۳ ق.م.)، دیودور سیسیلی۳۰ و پلینیوس۳۱ (سده اول میلادی)، آریان۳۲ یوسف فلاویوس۳۳ و دیونیس۳۴ (سده دوم میلادی) در آثار خود بخشی از سرزمین واقع در شمال رود ارس را آلبانیا و سرزمین واقع در جنوب آن رود را مادآتروپاتن، آتروپاتن نام بردهاند. در نوشتههای ارمنی نیز آلبانیا با ضبطهای «آغوان» -آغوانک- و «آلوان» -آلوانک- آمده است...
بنده به صراحت و روشنی می گویم فرمان اعدام و قتل و زندانی کروبی و موسوی و امثال ما مشکل شما را حل نخواهد کرد. گوینده این جملات خطاب به مقامات ارشد حکومت، میرحسین موسوی از رهبران جنبش سبز است که روز گذشته فرزندانش با انتشار نامه ای نودمین روز بازداشت خانگی او و مهدی کروبی به همراه همسرانشان زهرا رهنورد و فاطمه کروبی را یادآوری کردند.