اما در ایران چه شد؟ مردمی که می خواستند رییس دولت نابخرد خود را با آراء شان عوض کنند اینک به کمتر از رفتن رهبر بسنده نمی کنند چرا که در 22 خرداد 88 مردم رأی دادند و در 25 بهمن 89 و بسیاری ایام دیگر خون.
جمعیت بسیار زیادی میدان استقلال و مناطق حوالی شهر مهاباد را در ختیار گرفته و نیروهای نظامی عملا کنترل را از دست داده اند.مردم در حال شعاردادن به طرف نیروهای نظامی سنگ پرتاب وبه طرف انان هجوم می برند.شعله های اتش از دور دست در مناطق مختلف و کوههای اطراف به چشم می خورد.
در شیراز نیروهای امنیتی و بسیج با هر نوع تجمعی برخورد کرده و تا کنون نزدیک به 50 تن از شهروندان را بازداشت کرده‌اند.
اول اسفند می تواند گام مهم بعدی باشد تا در سایه استمرار حرکت در قالب زنجیره ای از فعالیت های متوالی و رو به رشد بتوان میدان تحریری در تهران ایجاد کرد. این مسیر زمان بر است و نیاز به صبر و حوصله و در عین حال سماجت در مقاومت دارد. وقایع 25 بهمن و واکنش حکومت نشان داد که ترس مردم به طور نسبی در قیاس با سالگرد 22 خرداد فروریخته است
بی تردید ازدیگردستاوردهای تظاهرات 25 بهمن همبستگی مبارزات مردم ایران ومنطقه است. جای پای تحولات منطقه وتأثیرمثت برآن برشعارهای داده شده و درتقویت روحیه مبارزاتی،بروشنی درتظاهرات 25 بهمن مشاهده می شود.بدیهی است که گسترش این همبستگی متقابل می تواند موقعیت اسلام سیاسی را چه درداخل ایران وچه درمنطقه تحت فشارقراربدهد وباین ترتیب یکی دیگرازابزارهای مهم تبلیغاتی رژیم را فلج کند.درهمان حال میزان ودامنه فشاربه رژیم درمقیاس جهانی هم روبافزایش است.
فردا یکشنبه 20 فوریه برابر با یکم اسفند 1389 روز مهمی در تاریخ جنبش ازادیخواهی مردم ایران محسوب می شود .وظیفه داخل کشور ی ر را به خودشان واگذار کنیم ولی ما در خارج از کشور در سایه امنیت می توانیم یک روز خود را به آن اختصاص دهیم و در هر کجا که زندگی می کنیم و هر کاری که داریم را برای چند ساعت کنار بگذاریم و بسمت محل های تظاهرات و آکسیون ها حرکت کنیم به قول دوستی در فیس بوک که نوشته بود:« در کشوری زندگی می کنیم که پیکر شهیدان بر شانه های قاتلانش تشییع می شود!
آيا جمهورى اسلامى مى خواهد نهضت نوپای مصر را مصارده به مطلوب كند، و اگر واقعاً خواهان این است، توان آنرا خواهد یافت؟ شرايط اقليمى حاكم تركيب اجتماعى، فرهنگى، دينى، و آگاهى و هوشمندى طبقه جوان و هم رديف با آن طبقه متوسط و روشنفكر مصر اندك روزنه اى را براى نفوذ دوستدران جمهورى اسلامى باز مى گذاراند؟ و در نهايت خود جمهورى اسلامى چيزى را براى عرضه و تفاخر در عرصه جهانى دارد كه بعد از 32 سال حكومت اندر خم يك كوچه است؟
آنروز که به جای شعور، شعار دادند! بجای اندیشه، مشت نشانمان دادند! بجای سخن، فریاد کشیدند! بجای فکر، مکر کردند! و دریغ از یک مرد که برخیزد و در گوششان نجوا کند که ای بیخبران؛ آنچه خورده اید، نیم بیشترش آب بوده است! این عربده مستانه و هل من مبارز برای چیست؟ این جا مجلس است، کافه را اشتباه آمده اید!
روشن است که تاریخ و فرهنگ مصر با به روی کارآمدن حکومتی اسلامی تناسبی ندارد، از طرفی تجربه حکومتهای مذهبی در منطقه و ترس از غلبه ناامنی اجتماعی باعث گسترش قدرت طرفداران جدایی دین از سیاست در مصر و به حاشیه رفتن قدرت گروههای اسلامگرای رادیکال و میانهرو شده است. از سویی دیگر جوامع اسلامی منجمله مصر روز به روز در بستر مدرنیسم پیشرفت میکنند و دیگر رهیافتهای خشن و حاد را نمیپذیرند.
مشاور میرحسین موسوی با اشاره به نامه جمعی از فرماندهان سپاه معتقد است: امیدوار باشیم تا آن‌ها کنار مردم بایستند.مردم باید در شعارهای خود از سپاه و نیروهای انتظامی بخواهند که در کنار انها باشند. یادمان نرود که ما با مخالفان خود دشمن نیستیم ما با استبداد و سرکوب مردم مخالفیم.