تونس به ما آموخت که نباید در خانه بنشینیم و باید بدانیم اگر به خانه های مان رفتیم، آنها به سراغ مان خواهند آمد. از اشتباهات مان، اگر اشتباهی کرده باشیم، چراغی می سازیم برای روشنی آینده و به خیابان می رویم تا به حکومتی که در این یک سال نشان داد نمی خواهد از اشتباهاتش پند بگیرد، نشان بدهیم که ما آمده ایم، ما با تمام نیروی مان آمده ایم تا یک بار دیگر آینده را از آن فرزندانمان کنیم.

ما در این روزها، اندوهگنانه سالگرد انقلاب مردمی عظیمی را به یاد می آوریم که با شعار استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی توسط خلق های ایران در فوریه 1979 به پبروزی رسید. اما شوربختانه طی سه دهه گذشته نه طعم آزادی را چشیدیم و نه عدالت اجتماعی را، مگر به ندرت.اصل استقلال نیز به انزوای شبه کامل کشورمان از جهان منجر شد.

درس بزرگ جنبش های دو کشور تونس و مصر برای ما ایرانیان این است که هر موقع و به هر بهانه که حضوری وسیع در خیابان یافتیم، این حضور را حفظ کنیم، استمرار بخشیم، گسترش دهیم و آن را تبدیل به موتوری برای بازگرداندن پیوسته ی مردم به صحنه ی اعتراضات خیابانی قرار دهیم. بدیهی است که این حضور مستمر سبب گسترش تظاهرات و اعتراضات پراکنده اما سراسری در کل کشور می شود و بخصوص فضا را برای اعتصاب های سراسری فراهم می سازد.

شاید برای درک دقیق تر آن چه که در ایران و در سطح حکومت می گذرد کمتر چیزی این روزها بهتر از خواندن متن مذاکرات مجلس در جریان استیضاح بهبهانی وزیر راه باشد. این «نمایش ۲ ساعته» سیاسی، آیینه تمام نمای شیوه کار و فرهنگ «مدیریتی» دولت کنونی، هرج و مرج، آشفتگی و ناکارایی نظام دولتی و بن بست روابط میان ارکان های حکومتی است.

موضع گیری منفی اخوان المسلمین در خصوص اظهارات رهبری جمهوری اسلامی، تصویر بهتری را از تحولات پیش روی مصر روشن ساخت. قدرت گرفتن اخوان المسلمین و تسخیر حکومت توسط آنها عاملی است که باعث شده تا عده ای از ابتدای شروع اعتراضات در مصر پیرامون موفقیت گذار به دموکراسی در این کشور کهنسال تردید کنند و خطر پیدایش یک جمهوری اسلامی مدل ایران را گوشزد نمایند.

به یاد هموطنان می آورم که بارها این امر را هشدار دادم که اگر شما خیابانها را ترک کردید جنبش را رها کردید بساط اعدام، داغ، درفش و شکنجه گسترده خواهد شد. مصری ها در همان روز به خبرنگار لیبراسیون روزنامه صبح فرانسه همین امر را گفته بودند که می دانیم که اگر جنبش را رها کنیم فردایش زندان، محاکمه و اعدام است، پس رها نکردند، چون رها نکردند پیروز شدند.

بحران بر جهان دیکتاتوران غلبه کرده و حلقه های زنجیر زنگ زده حکومتها دراکثر کشورهای عربی پوسیده اند و دارند با حرکت منسجم و یک پارچه مردمان این سر زمینها پاره می شوند. احتمالا ایران اسلامی و غیر عرب، آخرین حلقه از این زنجیر پوسیده باشد که بریده گردد. چرا آخرین و نه از اولینها؟! برای اینکه هنوز هم نیروهای مبارز و اپوزیسیون فراری ازایران متفرق اند و تابحال کسی بجرأت شهامت نشان داده است که از تز اتحاد همه نیروها و احزاب اپوزیسیون با شناسائی حق و حقوق همه ملیتها، دفاع کند و...

عصر امروز در دهلی سمیناری تحت عنوان سازه برای زندگی سالم از طرف خانه علم و فرهنگ روسیه , دانشگاه زرتشتیان بمبئی , مرکز تحقیقات واستو , به میزبانی خانه علم و فرهنگ روسیه و با حضور مهمانانی از سفارت ایران , ترکمنستان و... برگزار شد که با حاشیه هایی همراه بود. همنشینی سر کنسول ایران با نماینده بهایی و زرتشتی و سخنرانی پناهجوی ایرانی با شال سبز!! را به تصویر ببینید.

پنجمین روز از هر ماه به نام سپندارمذ یا سپنتا آرمئیتی است که چهارمین امشاسپند در دین زرتشت می باشد و در گاهشماری کنونی برابر با 29 بهمن ماه میباشد . زرتشتیان روز سپندار مذ را به نام زنان پارسا و نیکو کار گرامی می دارند. در این روز تمامی مادران و زنان پارسا که با پیروی از آرمئیتی , مادر و همسری نمونه و شایسته بودند و فرزندان فرهیخته و نیکویی به جامعه تحویل داده بودند فارغ از کار خانه از همسران و فرزندان خود هدیه میگیرند.

اگر احمدی؛ نژاد اژه ای، پورمحمدی، صفارهرندی و این اواخر متکی وزیر پیشین امورخارجه را به بدترین شکل آن از قدرت برکنار می سازد و یا اگر با تمام قوا از اشخاص مساله داری مانند؛ کردان، محصولی، رحیمی و مشائی که تمام قد مراتب سرسپردگی خود در برابر احمدی نژاد را ثابت کرده اند، دفاع می کند، بیش از هر چیز برای ارضای خودکامگی و خودخواهی های خود و ضرب شصت نشان دادن به مجلس و کسانی است که اقتدار مطلق و بی چون وچرای او بر قدرت را بر نمی تابند! ...