● حکومتگرانِ ترکیه باید بر این پندار باشند که هیچگونه قراردادِ انرژی و اقتصادیِ آنها با حکومتِ کودتایِ تهران به رسمیّت شناخته نخواهد شد. هر گروه و یا هر کشوری که امروز به حمایت از رژیم ولایتِ فقیه تهران بر خیزد به عنوانِ دشمن درجهءِ یک دیروز، امروز، و فردایِ ایرانیان بشمار خواهند آمد ● ما میتوانیم با ناسونالیستهایِ رادیکالِ تُرکِ پیروانِ راستین اندیشهءِ کمال آتاتورک با به رسمیّت شناختن حقوق فردی و شهروندی مردمان کُرد در این کشور، همکاریِ نزدیک و همه جانبهءِ دوستانه داشته باشیم امّا...

اپوزیسیون ِ برانداز ِ برونمرزی بجای تعیین تکلیف کردن و نسخه پیچیدن برای نسل بپا خاسته هوشیار امروزی، باید با درک صحیح از شرایط جامعه و خطر آسیب پذیری جنبش و ظرفیت های تکاملی آن، از شیوه های هوشمندانه مبارزاتی آنها حمایت کند. اپوزیسیون برونمرزی نیز وظیفه دارد تا با روشنگری و آگاهی رساندن به جریانات مسلکی متعصب و مطلقگرا و همچنین عناصر افراطی قابل اصلاح در خارج از کشور، انسجام مبارزاتی و وحدت عملی مخالفان حکومت را تحکیم بخشد.

تعدادی از مادران که موفق به ورود به پارک شده بودند از قرار گرفتن آنها در کنار همدیگرممانعت کردند. مادران چندین بار از جهت های مختلف قصد تجمع داشتند ولی با یورش مامورین سرکوبگر مواجه شدند.مادران علیرغم تهدید و تعقیب و همراهی چند مامور با هر مادر آنها تا زمان تعیین شده در پارک و بیرون آن حضور یافتند و بدین طریق به حرکت اعتراضی خود ادامه دادند.

نه مثکه کشته ها زیاد بودن امروز سرش شلوغه؛خب از کدوم امام شروع کنم؟ باید حواسم جمع کنم همشون با هم صدا نکنم؛ تو رو در واسی و تعارف گیر میکنن هیچکدوم نمی یان..اوووممم..... مستقیم میرم سراغ آقا شاید چون آخرین اسمی که اون دنیا گفتم این ور یه کمکی کرد.

بحران بالقوه ناشی از تغییر ناگهانی قدرت در تهران میتواند از حدود نگرانی های منطقه ای فرا تر رفته و به یک بحران جهانی مبدل شود. بیانیه پنج ماده ای موسوی، نه راهکار خروج از بحران جاری سیاسی، که در عمل، معرفی نامه قدرت سایه ای است که در ایران شکل گرفته و آماده میشود که خلاء ناشی از تغییر قدرت سیاسی در تهران را پر کند.

در اینکه در یک جامعه ی خفقان زده، خیزش عمومی علیه وضع موجود غالبا با محوریت آزادی و محو استبداد آغاز می شود، جای شگفتی نیست؛ اما این لزوما به معنای آن نیست که سایر مطالبات از جمله مطالبات ویژه ی کارگران و محرومان را در این جنبش جایی نیست یا نخواهد بود

به هر شکلی که ميشود بايد افکار عمومی را جذب کرد و جنايتها را افشا کرد، و با فشار مردم و مطبوعات روی سياستمداران، بايد آنها را روانه ميدانی کرد که کودتاچی و حکومت آقای خامنه ای را از خشونت بترسانند و واکنش تند دنيا را به آنها ياد آوری بکنند.

مهندس میرحسین موسوی در بیانیه شماره 17«بنده ابایی ندارم که یکی از شهدایی باشم که مردم بعد از انتخابات در راه مطالبات به حق دینی و ملی خود تقدیم کردند و خون من رنگین تر از آن شهدا نیست« به نظر من کسی که برای رسیدن به آرمان هایش ،اعلام آمادگی شهادت می کند ـ همزمان نمی تواند سازشکار باشد! همه بخوبی می دانیم که آقای میر حسین موسوی یک شخصیت سیاسی برای براندازی نظام نیست چرا

اتهام محارب که سیدعلی خامنه ای و باند تبهکارش این روزها به عنوان آخرین برگ جنایت از آستین خود درآورده اند درست همان اتهامی است که حکومت اسلامی با توسل به آن در دهه 1360 هزاران تن از دگراندیشان ایران را اعدام نمود و به مدت 30 سال سکوت قبرستان را بر میهن ما حکمفرما ساخت . سیدعلی خامنه ای و باند نظامی – امنیتی پیرامون او تصور می کنند که این بار هم می توانند با توسل به حربه زنگ زده و رسوای محارب مانند سالهای 60 ، فضای رعب و وحشت را بر جامعه مسلط گرداند و مردم را خانه نشین سازند !

بنابراين و به طور خلاصه مي‌توان نكات مطرح شده از سوي آقاي مطهري را مبناي يك تحول قرار داد؛ با اين اصلاح كه معترضين وضعيت حقوقي جديد را بپذيرند و ادعاهاي قبلي خود را پس بگيرند، هيچ الزامی هم به اجراي بند 2 نيست، مگر آنكه كسي رسماً شکايت كند كه در اين صورت بايد عادلانه و بي‌طرفانه به آن شکایت رسيدگي شود که من معتقدم این کار هم نشود بهتر است، ولی حق افراد را نمی توان زایل کرد.