● صفحه شما

چرا کمونیسم ستیزی،- تداوم انتقام بورژوازی امپریالیستی است؟ ،خطر و آسیب کمونیسم ستیزی برای بشریت در میان سلطنت طلبان؛بازندگان تاریخ. - کمونیسم ستیزی یعنی سیاست و ایدئولوژی امپریالیسم در مبارزه با سوسیالیسم، جنبش کارگری انقلابی، احزاب مارکسیستی، نیروهای مترقی، و جریانات دمکراتیک جهان. آنتی کمونیسم نشانه بحران عمومی سرمایه داری، ناامیدی تاریخی، زوال فرهنگی فکری، و وحشت کاپیتالیسم، بورژوازی، و امپریالیسم از سوسیالیسم احتمالی آینده است. کمونیسم ستیزی مشخصه و تمایل اصلی کل سیاست و ایدئولوژی امپریالیسم است. ریشه آن، بحران عمومی نظری و عملی در ایدئولوژی نظام سرمایه داری است. کمونیسم ستیزی مهمترین ابزار و سلاح سیاسی ایدئولوژیک بورژوازی در مبارزه علیه زحمتکشان و ایدئولوژی علمی شان یعنی مارکسیسم-لنینیسم است.
به نقل از توماس مان،نویسنده آلمانی و مبارز ضد فاشیسم، کمونیسم ستیزی فقط جنون اصلی عصر ما نیست، بلکه جنایتی علیه صلح و بشریت است. واژه آنتی کمونیسم ریشه یونانی فرانسوی دارد و بشکل عکس العمل بورژوازی علیه جنبش های خلقی و کارگری و جهان بینی علمی شان یعنی ماتریالیسم تاریخی و دیالکتیکی است. در بعضی از کشورهای غربی و جهان سومی، کمونیسم ستیزی، ایدئولوژی دولتی است. عواقب و خطر کمونیسم ستیزی برای بشریت را نباید دست کم گرفت. افشای آنتی کمونیسم و مبارزه علیه آن وظیفه مهم اخلاقی سیاسی ایدئولوژیک انسانهای صلحجو،ملی، هومانیست، سوسیالیست، و کمونیست است. به کمونیسم ستیز ارتجاعی و ضد بشر باید در هر زمان و مکان و شرایط اعلان جنگ نمود و با آن شجاعانه مخالفت کرد. از نظر تاریخی مرحله اول آنتی کمونیسم بورژوایی در پایان قرن 19 در زمان مارکس و انگلس شروع شد. مرحله دوم آن بعد از انقلاب اکتبر در روسیه و تشکیل سیستم جهانی سوسیالیسم بعد از پایان جنگ دوم جهانی آغاز گردید و تا مرز جنگ اتمی میان دو بلوک شرق و غرب پیش رفت. امپریالیسم همراه با بورژوازی و کاپیتالیسم همیشه ادعا نموده اند که ایدئولوژی کمونیسم غیردمکراتیک، غیرهومانیستی، مخالف حقوق بشر، و خلاف آزادی انسان است، در حالیکه آنها خود از طریق جامعه طبقاتی تقریبا 3000 ساله شان در طول تاریخ بشر، کم جنایت نکرده اند.
کمونیسم ستیزی در تمام اشکال ایدئولوژی امپریالیستی از جمله در اخلاق، هنر، فلسفه، ادبیات، اصول اخلاقی، حقوق، و جامعه شناسی نفوذ دارد. یکی از حامیان کمونیسم ستیزی، رهبران روحانیت ادیان ابراهیمی است که با ایدئولوژی مارکسیسم سرجنگ دارند و علیه جنبش خلقی و کارگری و علیه سوسیالیسم و کمونیسم مبارزه میکنند. علت و ریشه مادی آنتی کمونیسم امپریالیسم و بورژوازی، سرمایه داری انحصاری و قدرت طلبی سیاسی نظام سرمایه داری است. هدف آن از آغاز نابودی جنبش سوسیالیستی در تئوری و در عمل بوده.
بخشی از اهداف آنتی کمونیسم غربی، تعقیب و سرکوب نیروهای دمکرات، صلح طلب، و سوسیالیستی است و میکوشد از رشد نیروهای انقلابی و مردمی جلوگیری کند، احزاب و سازمانهای کمونیستی را تجزیه و متلاشی سازند و جهانبینی کارگری را با شکست روبرو نمایند و ناسیونالیسم شونیستی را تقویت کنند. آنتی کمونیسم مرسوم فعلی، سلاح ایدئولوژیک اصلی جنگ روانی امپریالیسم و توجیه سیاست تهاجمی علیه جریانات ترقی خواه و سوسیالیستی، توجیه فشار و تعقیب کمونیست ها و فعالان صلح و حقوق بشر در کشورهای امپریالیستی و کشورهای جهان سوم است.
آنتی کمونیسم از آغاز در جریان جنبش کارگری بشکل سلاح ایدئولوژیک طبقه سرمایه دار علیه مارکسیسم و بعدها علیه لنینیسم بوجود آمد و در مقابل زوال بیرونی ایدئولوژی بورژوایی، بشکل دشمنی با ماتریالیسم تاریخی دیالکتیکی وارد عرضه اجتماعی شد. آنتی کمونیسم حتی امروزه در کشورهای سرمایه داری مخصوصا در کشورهای عضو پیمان ناتو تبلیغ و حمایت میشود. تبلیغات آنتی کمونیسم میکوشد در لباس فریب، به بهانه اصلاح سوسیالیسم، پیشنهاد انواع مدل های سوسیالیسم ملی، و اقسام سوسیالیسم دمکراتیک، وارد جنبش ها و فضای سیاسی فرهنگی جوامع بحرانی و مستعد انقلاب و سوسیالیسم گردد.
آنتی کمونیسم امروزه هم خصوصیت اصلی و استراتژی سیاسی امپریالبسم است که ماهیتا انسان ستیز و ضد انقلابی است. از نظر تئوریک آنتی کمونیسم میکوشد از تمام انواع عناصر ارتجاعی و التقاطی ایدئولوژی بورژوایی و انواع نظریه های رویزیونیستی و اپورتونیستی، چه راست و چه چپ، استفاده کند تا جنبش های مردمی چپگرا را بی اعتبار سازد. بورژوازی میکوشد از طریق کمونیسم ستیزی تضاد بین امپریالیسم و خلق را مخدوش کند و یک جبهه واحد ضد سوسیالیستی تشکیل دهد و در سیاست داخلی با سرکوب نیروهای مبارز و صلح طلب، و در سیاست خارجی، دفاع از قوی ترها و مسابقات تسلیحاتی مانع رشد نیروهای استقلال طلب گردد.
آنتی کمونیسم حدود یک قرن است که بشکل سلاح اصلی و سیاسی ایدئولوژیک بورژوازی و امپریالیسم علیه جنبشهای اجتماعی چپگرا و مردمی فعال است و میکوشد با توتالیتر نامیدن احزاب و سازمانها چپ و دکترین آنان، مارکسیسم و سیاست احزاب چپ گرا بدنام، منحرف و بی اعتبار کند، و با صطلاحاتی مانند پلورالیسم و همزیستی مسالمت آمیز، و نامیدن کشورهای کاپیتالیستی بشکل " جوامع صنعتی و جوامع رفاه" و تبلیغ افکار بورژوایی، صلح طبقاتی کذایی ایجاد کند، تا بتواند در سیاست خارجی به استثمار، جنگ و ترور دولتی ادامه دهد. منظور آنان از تکثر و پلورالیسم سیاسی، معمولا التقاط جهانبینی مارکسیسم-لنینیسم با نظریه های بورژوایی و انحراف جنبش انقلابی کارگری بشکل سندیکاهای زرد و جایگزینی افکار ناسیونالیستی شونیستی بجای افکار رهایی بخش و سوسیالیستی است تا جنبش های مردمی و جهانبینی چپ را منحرف یا تخریب سازد.
انکار عملی شدن رهایی، استقلال و سوسیالیسم، تحریک و تنفر علیه نیروهای دمکرات، صلحجو و سازمانهای ترقی خواه، از جمله اهداف آنتی کمونیستی کاپیتالیسم و امپریالیسم است. بورژوازی میکوشد از طریق رویزیونیسم جنبش کارگری و ملی را زیر سلطه خود در آورد یا آنرا تجزیه و منفعل سازد و ایده سوسیالیسم را بی اعتبار نماید و برای این کار گاهی از شاخه راست احزاب سوسیال دمکرات و اتحادیه ای راست کارگری و با کمک ایدئولوگ های رویزیونیست استفاده میکند.
مبارزه فرهنگی آنتی کمونیستی امپریالیسم از طریق طرح شعار "اصلاح و انسانی نمودن فرهنگ" و انکار سیاست فرهنگی مارکسیستی احزاب و سازمانهای چپ است، با این هدف که جنبش چپ را تخریب نماید، رابطه میان سازمانهای مردمی چپگرا و هنرمندان را تیره کند و ادیبان و هنرمندان را از خلاقیت در سبک و مکتب "رئالیسم سوسیالیستی" و در هنر و ادبیات مقاومت و مسئول، و از جانبداری سوسیالیستی جدا سازد. غرب نیروهای خالق فرهنگ دمکراتیک و سوسیالیستی را مورد آزار قرار میدهند و معلمان چپ را از مدارس اخراج میکنند، و به هنرمندان مخالف نظام سرمایه داری امکانات نمیدهند. آنتی کمونیسم بورژوایی میکوشد از طریق رسانه های مدرن و سنتی، خرافات، فردگرایی، منفعت طلبی، ابتذال، بی خیالی، و اشاعه فرهنگ سکس و لذت مجازی مردم را از ارزش های انسانی و مسئولانه جدا سازد. جهت خنثی نمودن توطئه های غیرانسانی آنتی کمونیستی بورژوازی و کاپیتالیسم، باید روشنفکران، هنرمندان، و مبارزان اجتماعی در زمینه های فرهنگی، فکری، سیاسی، صنفی و رفاهی متحد شوند و کوششهای سودجویانه مالی اقتصادی و فرهنگ عقلگریزانه ارتجاعی خرافاتی آنان را خنثی و افشا سازند.

جناب آقای اشکبوس طالبی .سلام.

اگر یادتان باشد دراین گروه اولین کسی که به نقد جنابعالی قلم زد من بودم، / البته محترمانه و با رعایت مبادی اخلاق /.
اما بعد با مرور رنج ها و آسیب هایی که در مسیر ادامه زندگی تان متحمل شده بودید نه تنها از انتقادم پشیمان شدم که شما را به عنوان الگویی در مبارزه با سختی های زندگی هم معرفی کردم، به طوری که درتماس تصویری سال ۹۹ که از قله کوه کره داشی باهم داشتیم شما صراحتا پرسیدید : که چه شد ازدشمنی بامن دست برداشتید؟!

جناب طالبی، معلم خوب و پرتلاش، بنده مواضعم نسبت به شما همان است که بارها به هم گفته ایم و ازهم شنیده ایم . نظرم نسبت به سخت کوشی و توانمندی شما تغییرنخواهدکرد.
اما بپذیرید که شما در فضای باز و بدون بگیروببند آمریکا دستتان باز و زبانتان برای بیان هرمطلبی دراز و قلمتان بی مانع و قدمتان بدون رادع است و اصلا اصلا نمی توان آزادی های وافرشمارا با مصیبت های ما جاماندگان مقایسه کرد.
مصیبت هایی که گشت ارشاد به عنوان نماد نکبت و ایلغار شرف و آزادی در این زمانه به جهانیان معرفی شده و داغی ست برپیشانی دیکتاتور که پاک شدنی نیست.

آقای معلم اندیشمند ما هرروز شاهد دریدن یوسف هامان به وسیله گرگ های عمله های جور و نمازخوان های باوضو هستیم .
ما دراینجا دروغ و پلشتی و زشتی و سرکوب را به عنوان ارزش های حاکم تحمل و تبلیغ آن را از بلندگوهای عوامل پدرخوانده می شنویم و می بینیم، اما چاره ای جز ادامه مسیری که صبر هم چاشنی تلخ آن می باشد نداریم.
جایتان خالی ما نامردمی های فراوانی از رجاله های کوتوله حکومتی تجربه کرده ایم و شانه هایمان هم چنان زخمی از جور شاهانه ای ست که ظاهرا باشیره جانمان عجین شده و تقریبا امری وراثتی و یادگارمسلم تاریخی و تغییرناپذیراست.
من هم مثل شما می دانم که مردفریادگرتبریزی و فرزند پاکدست ستارخان قره داغی ید بیضا و عصای معجزه گر و منشورده فرمان همراه ندارد اما دلم به نقطه ای خوش است و به قضاوت تاریخ امیدوار، آن دل خوشی هم چیزی نیست جز سربلندی ام در برابر وجدانم: این که من و هم فکرانم مردی را برمی گزینیم که برای ساختن و تغییر آمده. درس خوانده و دانشگاه رفته است. برای رسیدن به ستیغ تخصص دودچراغ خورده. پاک است و حرام خور و هرزه گو و پرده در وهتاک نیست.

یقینا فردا و فرداها تاریخ بین ما قضاوت خواهد کرد همان تاریخی که به فرمایش یکی از پیامبران مشی دیالکتیک یعنی هگل بسیار بی رحم است و چرخ های ارابه هایش سنگین.

خواهش می کنم با ما گرفتاران به از این باشید.

دلتان شاد و جانتان آرام .
جهانبخش نوروزی چگینی.

حماقت وقتی به تار و پود آدمی آغشته شده باشد؛ طوری که همچون سرطان، هیچ نقطه ای از وجود آدمی را سالم و بی آسیب نگذارد، آنگاه شخص به غرغره و نشخوار کردن چیزهایی مبتلا میشود که لام تا کام، سر سوزنی از چگونگی رخداد و شکلگیری و پدیدار شدنشان اصلا و ابدا، آگاهی همسطح بچه های کودکستانی را نیزندارد؛ زیرا هیچوقت نیاموخته است که «پرسیدن و شکّ کردن» یعنی چه؟. نیاموخته است که نخستین درسهای «افلاطون» از زبان «سقراط»، با «این چیست؟ آن چیست؟» شروع میشود. نیاموخته است که «شک کردن» بایه تمام «ذهنیّـت فردی» شروع میشود. نیاموخته است که نخستین درسهای «فلسفیدن» در هر دانشگاه باختری که قدم بگذاری با «چیست؟ چیست؟ و منطق شروع میشود. نیاموخته است که «پرسش باید» در وجود خود انسان بیفتد تا رانه ای شود از بهر جستجو و کشف و آفرینش افکار و ایده های فردی. نیاموخته است که خدای ایرانیان نخستین کلامش این بود که «من، جوینده ام. جوینده، نام من است».
آدمهای احمق به بلاهتی معصومانه و مضحک مبتلایند و آنقدر در بلاهتهای خود، غرق تکبّر و خودفریبی هستند و تشخیص نمیدهند که «دانش/علم/ساینس/ویسنشافت» از پیامدهای اندیشیدن با مغز خود بدون متابعت کردن از هیچ احدّالناسی در باره تجربیات ببواسطه شخصی و نیاکان است که در «زبان مردم خود» عبارتبندی میشود و نم نم همچون قطره های باران به آفرینش رودخانه و دریا و اقیانوس می انجامد. مدّعیانی که تمام عمرشان فقط «مقلّد و تابع و دنباله رو» بوده اند و هنوزم با بلاهتی توصیف نشدنی غرق در باتلاقهای متابعتی و دنباله روی و کپیه برداری و نشخوارگری هستند، چگونه میتوانند یک جمله ای از خودشان را اندیشیده و عبارتبندی کنند؛ طوری که محصولش «مفاهیم متنوّع» باشد؟. چگونه؟. هنوز شعور ندارد تا تشخیص دهد که «زبان»، ابزار اندیشیدن است برای عبارتبندی کردن محصولات تفکّری و جویشی و پرسشی و یافته ها به همّت مغز اندیشینده خود، نه اینکه زبان، معدن استخراج مفاهیم باشد برای معادلسازی محصولات فکری دیگران!. وقتی که کنشگران و تحصیل کردگانی با تمام ادّعاها و پُزها و قیافه گرفتنهایشان هنوز که هنوز است تفاوت «دوغ را از دوشاب» نمیدانند و نمیفهمند، چطور میتوان اینقدر قیرگونه احمق بود که خود را و دیگران را اینهمانی پنداشت؟. وقتی انسانی هنوز «الفبا» را نیاموخته است، چگونه میتوان انتظار داشت که کتابی را بخواند یا اندیشه های خود را تحریر کند؟. اینگونه اشخاص پر مدّعا و نشخوارگر، مرا یاد «حسنی، امام جمعه ارومیه» می اندازند که در یکی از خطبه هایش به برادران تبلیغاتچی توصیه کرده بود که: «برادران تبلیغات لطفا شعارهای خودشان را بر روی دیوارها به ترکی نیز بنویسند تا مردم بیسواد بتوانند بخوانند و ارشاد شوند!».
متابعان و مقلّدانی=، کسانی هستند که هنوز نمی توانند و نمیدانند «روشنگری»؛ یعنی سوختن در هیزم تجربیات شخصی و نیاکان خود تا بتوان شعله ای پرتو افکن را فرا راه خویشتن و مردم خود آفرید، نه اینکه شبانه روز به نشخوارگری و غرغره کردن محتویات دانشنامه و دایرة المعارفهای عمومی اینترنتی سیاهکاری کردن و هم حماقت خود را فریاد زدن، هم از سر بلاهت به این مرض هرگز درمان ناپذیر مبتلا بود که خواننده و شنونده نیز همچون خودشان احمق و جاهل هستند. تا زمانی که تحصیل کرده و کنشگر ایرانی- مهم نیست کجا مقیم باشد- نیاموزد که «پرسش» باید در وجود خودش افکنده شود تا چنانچه مستعد بارداری باشد، آنگاه به «افکار و ایده های خویشتن» حامله شود، مطمئنا درب فلاکتها و ذلالتها و خوار و زاریهای ایران و مردمش در تحت سیطره حکومت الهی دوام خواهد آورد.
شاد و خوشکام باشید!
فرامرز حیدریان

درود جناب دکتر طالبی عزیز
اولا رقابت در آمریکا هم در این دوره مردانه است شاید در دوره ای که انتخابات آمریکا بین یک خانم و آقا باشد در ایران هم کاندیدای خانم داشته باشیم
خدا را چه دیدید؟
البته لزوما حضور زن در لیست کاندیداها به معنای احترام به بانوان نیست
گرچه ایراد ها را نمی‌شود در این زمینه نادیده انگاشت
البته صحبت اصلی من این است که با پوزش رای بخش عمده ای از این ملت بر مبنای توهم را برنمی تابم اگر از زبان غیر از ادم با شخصیتی همچون شما بیان می شد با پوزش توهین تلقی می کردم
امیدوارم اصلاح بفرمایید
آقای دکتر کفش ما را بپوشید بعد قضاوتمان کنید
حقیقتا تا دوسه روز قبل هم تصمیم به رای نداشتم ولی وقتی دیدم که زاکانی ها را می‌خواهند بر سرنوشت ما حاکم کنند تصمیم گرفتم به کاندیدایی رای دهم که با بقیه متفاوت است

سلام و عرض ادب خدمت استاد طالبی عزیز ، با کسب اجازه متن پر محتوای شما به بیان دیگر به شرح زیر تقدیم می گردد:

انتخابات ریاست جمهوری در ایران به دلیل ساختار سیاسی و محدودیت‌های گسترده برای نامزدها و رأی‌دهندگان، اغلب با انتقادات زیادی روبرو است. دلایلی که برخی افراد را به عدم شرکت در انتخابات ترغیب می‌کند، عبارتند از:

۱-عدم نمایندگی واقعی: بسیاری از مردم معتقدند که انتخابات آزاد و عادلانه نیست و نامزدهای واقعی و مستقل قادر به شرکت نیستند. این باعث می‌شود احساس کنند که انتخاباتی که برگزار می‌شود، تنها یک نمایش است و نتیجه از پیش تعیین شده است.

۲-نقش زنان: همان‌طور که اشاره کردید، زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، در این فرآیند به حاشیه رانده می‌شوند. عدم حضور زنان در مناظرات و نبود توجه به مسائل و حقوق آنان، نارضایتی زیادی ایجاد می‌کند.

۳- نبود برنامه‌های عملی: انتقادات به وضعیت موجود اغلب سطحی است و راه‌حل‌های پیشنهادی نامزدها عملی و مشخص نیست. بسیاری از مردم بر این باورند که تغییرات واقعی صورت نخواهد گرفت و وعده‌های داده شده تنها برای جذب رأی است.

۴-کنترل قدرت توسط بیت رهبری:
بسیاری از مردم بر این باورند که نهایتاً قدرت اصلی در دست رهبر و نهادهای تحت کنترل او است و رئیس‌جمهور نقش محدودی در تصمیم‌گیری‌های کلان کشور دارد. این امر سبب می‌شود که انتخابات بی‌معنی و بدون تأثیر به نظر برسد.

۵- مشروعیت‌بخشی به نظام: مشارکت در انتخابات می‌تواند به نظام جمهوری اسلامی مشروعیت ببخشد. تحریم انتخابات توسط مردم می‌تواند پیام عدم رضایت عمومی را به جهان منتقل کند و مشروعیت داخلی و بین‌المللی نظام را زیر سوال ببرد.

در نتیجه، تحریم انتخابات توسط بخشی از مردم و جنبش‌های اجتماعی مانند زن، زندگی، آزادی، به عنوان راهی برای نشان دادن اعتراض و نارضایتی از وضعیت موجود و عدم پذیرش شرایط تحمیلی تلقی می‌شود.

دائرت المعارفی ها،- پیشگامان روشنگری و انقلاب.مقاله نویسان دائرت المعارفی، خالق مانیفست انقلاب بودند.
دانشنامه نویسان یا دائرت المعارفی های سکولار و منتقد فرانسوی، بین سالهای 1780-1751 میلادی، 35 جلد" انسیکلوپدی" را در راه روشنگری و انقلابات فرانسه و امریکا منتشر کردند. ناشر آنها 2 روشنگر بنام: دیدرو و دلامبر ، و مهمترین مقاله نویسان آن: ولتیر، روسو، منتسکیو، هولباخ، هلویتس، و کوسنای، بودند. دائرت المعارف فرانسوی در قرن 18 میلادی دست آورد جنبش روشنگری را نشان میدهد. آنها دانش و آگاهی سکولار زمان خود را وارد فرهنگ بورژوازی ترقیخواه نوپا، و الیت روشنفکران هومانیست نمودند. تئوریسین های انقلابات فرانسه و امریکا یعنی: لاک، منتسکیو، و روسو، ازمیان آنان برخاستند. دانشنامه یا دائرت المعارف شامل مجموعه دانش بشر در زمینه های: دین، اخلاق، سیاست، و رشته های دیگر بود. مقاله نویسان دائرت المعارفی، جنبش روشنگری را در فرانسه براه انداختن. روشنگری یعنی: تفکر پیرامون: هستی خود، طبیعت، جهان، و مبارزه علیه تاریکی و خرافات، و علیه اسطورههای کهن آرکائیک.
در میان دائرت المعارفی ها، ماتریالیست هایی مانند: هولباخ و هلویتس از طریق مبارزه با خرافات و دین، روشنگری را بسوی آته ایسم هدایت نمودند. آنها ضد قیمومیت انسان و خواهان قانون و تربیت بشر شدند. دائرت المعارف مانیفست جنبش روشنگری فرانسه بود. فلسفه روشنگری فلسفه جدید عمل بود که تاثیری مهم روی انقلاب فراسه در سال 1789 میلادی گذاشت. مقالات دائرت المعارف گرچه از نظر فلسفی انسجام محتوایی نداشتند و سیستم فلسفی خاصی را نمایندگی نمیکردند ولی سکولار، ماتریالیستی و علمی-عامیانه بودند. فلسفه هر جا ظاهر میشد تحت تعقیب و پیگرد دولت و کلیسا قرار میگرفت. ولتیر، دیدرو، و روسو یا به زندان افتادند یا تبعید شدند و یا تحت تعقیب قرار گرفتند، گرچه غالبا در مقابل خواسته های سیاسی و دمکراتیک محتاط و محلفظه کار بودند. ولتیر بعد از روسو دومین روشنفکر مهم دانشنامه فرانسوی، در سیاست محتاط ولی منتقد رادیکال: دین و کلیسا، مخالف اتوریته، و مدافع آزادی فرد بود. او خلاف روسو سیاسی نبود ولی خواهان رفتار و کردار انسانی و عملی بشربود.
مقاله نویسان انتقادی دانشنامه فرانسوی، بلندگو و شیپور روشنگری شدند. دالامبر در مقدمه نخستین کتاب دانشنامه نوشت: قرن دین و فلسفه ایده آلیستی و صوری اکنون جای خود را به قرن علم و انسانیت میدهد. هدف آنان این بود که دانش زمان خود را برای رفاه و آزادی در دسترس همه قرار دهند. دائرت المعارف یا "انسیکلوپدیا" در زبان یونانی به معنی "محفل آموزشی" بود. بعدها نقش سیاسی و عمومی یک دانشنامه، نقش یک ابزار فکری محبوب در مقابل نظام مطلقه رو به زوال، شد. انسیکلوپدی یا دانشنامه فرانسوی بین سالهای 1772-1751 میلادی 17 جلد دانش سکولار و بورژ وازی مترقی آنزمان را منتشر نمود. دانشنامه ها در طول تاریخ خود یا بشکل ردیف الفبایی و یا بصورت موضوعی و سیستماتیک منتشر میشدند. عنوان کتاب را نخستین بار دیدرو و دالامبر تعیین کردند. وظیفه آن کتاب ثبت موضوعاتی بود که انسانهای کنجکاو جویا بودند. طرح وظایف، نیازها، و علایق انسانها نیز مورد توجه قرار میگرفت.
دالامبر تا سال 1759 میلادی همکار دائرت المعارف بود. دیدرو تا سال 1772 یعنی 26 سال همکار نشر آن کتاب بود. طی این مدت 170 نویسنده، فیلسوف، و دانشمند حدود 71000 مقاله منتشر کردند بین سالهای 1780-1751 میلادی حدود 200 فیلسوف و دانشمند 35 جلد دانشنامه را نشر دادند که منبع مهم برنامه ای و استاندارد انقلاب فرانسه و جنبش روشنگری آن دوره شد. منتسکیو و روسو چهرههای اصلی در بخش آموزشی و روشنگری آن دانشنامه بودند. بعدها هگل نیز در سال 1817 میلادی کتابی سیستماتیک با عنوان "دائرت المعارف علوم فلسفی" منتشر نمود. جنبش روشنگری در فرانسه موجب انقلاب شد ولی در آلمان باعث تولد فلسفه کانت و افشای خرافات دینی گردید. گروهی از روشنفکران میگفتند: مالکیت موجب بی عدالتی میشود. ولتیر خواهان آزادی بیان و عقیده، آزادی تجارت و آزادی مالکیت، خواهان پروژههای انسانی اجتماعی شد. بحث اقتصاد را تورگوت و آدام اسمیت، و بحث اخلاق را هیوم بعهده داشتند. منتسکیو و روسو فاقد تئوری سیاسی بودند. دیدرو ولی از جنبش روشنگری انگلیس تقسیم قوا در مشروطه سلطنتی را گرفته بود. در اروپا نخست انگلیسی ها آغازگر جنبش روشنگری بودند. ولتیر و منتسکیو از نظرات: لاک و نیوتون در این راه کمک گرفتند. ولتیر برای یک زندگی عقلانی مقوله تولرانس را توصیه می نمود. روسو موضوعات: تربیت، نقد فرهنگ، و علوم سیاسی را مهم میدانست. در جنبش روشنگری گاهی از ژانر های: رمان، مقاله، نامه نویسی، و غیره نیز برای طرح اندیشه های فلسفی و ایدههای انتقادی استفاده میشد.
تاریخ دانشنامه نویسی بیش از 2500 سال است. چینی ها و سوفیست های قرن 5 پیش از میلاد کوشیدند دانش روز زمان خودرا گردآوری کنند. عنوان "انسیکلوپدی" یونانی را به اشکال: دانشنامه، دائرت المعارف، کتاب دستی، کتاب مرجع، کتاب معلومات عمومی، و غیره تاکنون ترجمه کرده اند. دانشنامه های نخستین حاوی علوم و هنر بودند. دائرت المعارف اسکندریه در زمان روم باستان شامل موضوعات: گرامر، هنرسخنوری، دیالکتیک، موسیقی، حساب و هندسه و ریاضیات، نجوم، و هنر جنگ بود. در عصر جدید عنوان انسیکلوپدی یکبار در قرن 16 میلادی و یکبار در سال 1320 میلادی مرسوم شد. رومیها دارای دانشنامه ردیف الفبایی دستی یا مکالمه ای بودند که مجموعه دانش عملی و نظری زمان را در بر میگرفت. متفکری یونانی-رومی بنام فارو در قرن نخست بعد از میلاد دانشنامه ای با موضوعات: علوم سیاسی، گرامر، دیالکتیک، حساب و ریاضیات و هندسه، نجوم، موسیقی، پزشکی، معماری، کشاورزی، علوم نظامی، و هنر منتشر کرد.
در قرون وسطای دنیای عرب، متفکری بنام "ابن قطیبه" در قرن 9 میلادی دانشنامه "منابع التاریخ" را گردآوری کرد. چینی ها در قرن 3 میلادی و در سال 1405 میلادی دائرت المعارفی در 11000 دفتر تهیه نمودند. دانشنامه های با ردیف و ترتیب الفبایی زمان حال، در دوره پیش از میلاد و در قرون وسطا علاقمندانی نداشت.آنها بیشتر موضوعی و سیستماتیک بودند. آلمانی ها بین سالهای 1754 و 1732 میلادی و در قرن 19 دانشنامه ای عامیانه-علمی در 64 جلد تهیه نمودند که شامل موضوعاتی مانند: روانشناسی، فلسفه، الهیات، حقوق، پزشکی، هنرهای دستی، معماری، تاریخ، جادو و کیمیاگری، بود.
در انقلاب فرانسه، زمانیکه شورشیان با شعار برنامه ای: آزادی، برابری، برادری، به زندان باستیل حمله ور شدند، فلسفه عمل شد. روسو مهمترین اصل "قرارداد اجتماعی" میان خلق و دولت را شعار: برابری، ازادی میدانست. ولتیر میگفت: تمام هدف و نیاز هستی، تولرانس است چون آن هماهنگ با سرشت و طبیعت انسان است. کانت خلاف روسو عمل فلسفه را فقط محدود به" اندیشه محض" میدانست و نه انقلاب. دالامبر یکی از ناشرین نخستین دائرت المعارف، هوادار دکارت و نیوتن بود. او از طریق دیدرو با فلسفه آشنا شد و قبلا یک ریاضی دان مشهور بود. دیدرو از ترس سانسور، پانته ایستی بودن خود را که زیر تاثیر اسپسنوزا بود مخفی میکرد. وی قبلا 2 کتاب مهم پیرامون "استتیک" و " کیش نبوغ در دوران رمانتیک" را منتشر کرده بود.

کارنامه فقاهتی به طور کلّی، دلیلی است برای خلع و معزول کردن متصدّیان و لغو و منسوخ کردن تمام چیزی که به نام «جمهوری اسلامی» اتیکت خورده است. تا زمانی که مدّعیان «همعقیده» مُقر نیایند که ایرانزمین، «سرزمین کثرتها در انواع و اقسام گرایشهای دینی/مذهبی/ایدئولوژیکی/عقیدتی/نژادی/قومی و مرام و مسلکی و غیره و ذالک است و ایران به تمام ایرانیان تعلّق دارد و حقّ ذاتی آنهاست که در هر گوشه ای از جهان هستند به سرزمین مادری بازگردند و تضمین بی چون و چرای نگاهبانی از جان و هستی و مال و منال و ناموس آنها قداستی فراتر از تمام ادیان و مذاهب و انبیاء و رسولان و ائمه و مراجع و غیره و ذالک است و همه بدون استثنا به هر نحله و دین و مذهب و و قوم و غیره و ذالک که تعلّق داشته باشند، محق و مجاز هستند که برای سرنوشت کشور و مردمش، نمایندگان خود را معرفی کنند و سهیم شوند، هر گونه ادّعایی و قیافه های لبخنده ای [= فریبولوژی نوع خاتمی] از طرف متصدّیان دستگاه مخوف آخوندی، عین جنایت آشکار است و مستحق مجازات. فقط احمقهای بالذّات هستند - مهم نیست کجا مقیم باشند- که رذالتهای نمایشی و تحمیقی «اجماع» مجرمان و تبهکاران و جنایتکاران و همدستان ولایت مطلقه فقیه را، کمافی السّابق، کورسوی امیدهای خیالی خود میپیندارند و همچنان به خودفریبیهای خود دوام میدهند. کلّ سیستم جمهوری اسلامی، فاقد حقّانیّت و لژیتیماتسیون است. آنانی که محقّ و مجاز هستند «انتخاب شوند و در انتخابات» شرکت کنند، همان مردم ایران در جامعیّت وجودی و تنوّع خود هستند که آشکارا با بی اعتنایی تمام و پوزخندی تحقیر آمیز به حاکمان بی شرم و پست فطرت پشت کرده اند. آنچه در کندوی الله معمّم [= سیدّ علی خامنه ای = گدای سرخرمن] جمع شده است، باند تبهکارانند که باید به همراه «مقام معظّم رهبری» در پشت میز محاکمه دادگزاری، کت بسته، پاسخگوی جنایتها و خیانتها و رذالتها و خونریزیهای خود باشند. در ایران از چهل و پنج سال پیش تا امروز، هرگز هیچ «انتخاباتی» صورت نگرفته است؛ بلکه فقط «انتصاب پشت انتصاب» بوده است که سرگذشت منفور و مملو از خونریزی و نکبت و فلاکت و ذلالت حکومت آخوندی را تا امروز رقم زده است. همین.
شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان

پیچیده نویسی و مغلق گویی که با تکبّری عالمنمایی توام باشد با اندیشیدن و فلسفیدن و هنر پژوهشگری، هیچ سنخیّتی ندارد و بیش از هر چیز دیگر، بیمایگی مدّعی را رسوا میکند و حقارتش را نمایش میدهد. به استثنای «شوپنهائوور و نیچه» و تعدادی دیگر که در دایره سبک نوشتاری آنها هستند، اکثر فیلسوفان آلمانی در مغلق گویی از یک طرف تحت اجبارات عصر خود بوده اند و از طرف دیگر سنّت تفکّر فلسفی آلمان به دلیل «نحو و چم و خم زبان آلمانی» از دوران «کانت» به دست اندازهای دیفرانسیل شکن نیروی فهم و تلاش آدمی برای درک و پیوند یافتن با متفکّر و فیلسوف در غلتید؛ هر چند آثار خود «کانت» برغم پیچیدگی، شفّافیّت و صمیمیّت خاص خود را دارند. از اواخر قرن هیجدهم و اوایل قرن نوزدهم، متفکّران و فیلسوفان آلمانی تا امروز کوشش کرده اند که از سنّت مغلق گویی و مغلق نویسی فاصله بگیرند؛ برغم اینکه دشواریهای زبان آلمانی، موانعی را همچنان بر سر راه آنها تا امروز گذاشته است از جمله در آثار «نیکلائوس لوهمان و یورگن هابرماس و امثال اینها».
در تاریخ و فرهنگ سرزمین خودمان اگر دیوان مثلا «منوچهری دامغانی و انوری و خاقانی» را در کنار «شاهنامه» بگذاریم یا «تاریخ بیهقی» را در کنار «دُرّه نادری» بگذاریم، آنگاه تفاوت عُمق افکار و ایده های زُلال را با مغلق گویی به آسانی میتوان از یکدیگر تمییز و تشخیص داد. زُلال بودن ابیات شاهنامه فردوسی باعث شد که بیش از هزار سال تمام، عمق بسیار تکاندهنده و مایه دار و منبع الماسهای بی همتای ایده و افکار و تجربیات نیاکان ایرانیان تا امروز در استتار بمانند. تنها با تلاشها و سختسریها و مته به خشخاش گذاشتنهای شبانه روزی زنده یاد «منوچهر جمالی» بود که در رویکرد سنجشگرانه اش به «محتویات شاهنامه» توانست امکانهای «کشف و شناخت» تجربیات عمیق نیاکان ایرانیان و رمز و رازهای فلاکتها و بدبختیها و ذلالتهای قرن به قرن ایرانیان را از عصر ساسانیان تا همین امروز بر پرده ای پانورامایی پدیدار کند؛ طوری که دامنه های کاوشگریهای او، همچنان به پژوهشهای سنجشگرانه و عمیق و توام با دلیری و راستمنشی و مسئولیّت منوط و ملزوم هستند.
آنانی که سرشان را شبانه روز در آخورهای متفکّران و فیلسوفان و اساتید باختر زمینی میکنند و به نشخوار کردن چیزی مشغولند که هیچ شناختی از محتویات توبره ای آنها ندارند، همه بدون استثناء «مقلّد و تابع و دنباله رو» هستند؛ ولو استادترین استادان ممتازترین دانشگاههای ایران و جهان باشند.آویزان شدن و متابعت کردن و غرغره کردن افکار و ایده های فیلسوفان و متفکران باختر زمینی، هنر نیست؛ بلکه هنر آنست که چگونه میتوان از افکار و ایده ها و متدهای فیلسوفان باختری – به شرط آنکه یک کلمه از ایده ها و افکار آنها را فهمیده و گواریده باشیم- به خویشاندیشی و آفرینش افکار و ایده های مایه دار و نوزا در رویکرد به معضلات و مشکلات میهن و مردمش انگیخته و توانمند شد. آنانی که همچون روباه در یکی از داستانهای مثنوی مولوی، دمب خودشان را به دمب شتر متفکّران و اساتید دانشگاههای باختری گره زده اند یا گره میزنند، هرگز هیچ بویی از «تفکّر و فلسفیدن و اندیشیدن» نبرده اند و تمام عمرشان فقط توسری خور و دنباله رو و مقلّد بی مایه میمانند و میمیرند با این توهّم ابلهانه و رسواگرانه که با آویخته شدن به نامها و افکار و ایده های نافهمیده و ناگواریده متفکّران و اساتید دانشگاههای باختری، «شتری بسیار بزرگ بزرگ و با ابهّت در انظار دیگران» جلوه کنند. آویختن و سر در آخور «کارل مارکس» فرو بردن، به معنای متفکّر و دانشمند شدن نیست؛ بلکه به معنای مقلّد و ذلیل و تابع مارکس شدن است تا توی گور بدون آنکه یک کلمه از دیدگاهها و نظرات او را فهمیدن و گواریدن؛ چه رسد سنجشگری دیدگاههای او.
بر حالت و وضعیّت چنین حقیران هموطن که شمارشان نیز بس بسیارانند، فقط باید گریست و گریست و متاسّف بود؛ زیرا هنوز بالغ نشده اند تا یاد بگیرند که بر پاهای استوار مغز اندیشنده و ایده و افکار آفرین خودشان بایستند و کاری کارستان را برای چیره شدن بر فلاکتهای میهنی و مردم همیشه مستاصل خود به پیش ببرند. تا زمانی که طیف تحصیل کرده و کنشگر عرصه سیاست ار دنباله روان و تابعین انواع و اقسام استادان و متفکّران اروپایی و آمریکایی هستند، هیچگاه و هرگز نخواهند توانست کوچکترین تاثیری در دگرگشتهای میهنی داشته باشند و دوام بدبختیها و ذلالتهای میهنی و خوار و زاری مردم خود را در تخت سیطره خبیث ترین جنایتکاران الهی استمرار خواهند داد.
آنانی که هنوز نمیتوانند از بنمایه های تجربیات تاریخی و فرهنگی مردم خود به آفرینش ایده های کشورداری و جامعه آرایی و قانون و حقوق و پروریدن منش مردم به فرزانگی و سرفرازی و ارجمندی همّت کنند و استعداد و استقلال اندیشیدن خود را با دلاوری در کلمات زُلال و گویا عبارتبندی کنند، همه بی برو برگرد، مطیع و ذلیل شرایط اجباری تابعیّت کردن از انواع و اقسام ادیان نوری و ایدئولوژیهای منحط و نصوص نحله ها و مرام و مسلکها و نظریّه های آکبندی و برده آئوتوریته های جاه طلب آکادمیکر خواهند ماند و هیچکاه به استقلال اندیشییدن فردی و شرف و حیثیّت و ارجمندی و آزادیهای فردی و اجتماعی نخواهند رسید.
شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان

طرفیم،
آنها خطرراحس میکنند،می فهمند،خط میگیرند،
همچون دهباشی،امیرطاهری
وو،،،ما همه اینهارا می بینیم،
حتی وجود عباس آخوندی،
خاتمی، حسن روحانی ووو،،،
برای ما خطرهستند،
علاوه براینها راست مذهبی
همچون ۴۵ سال پیش باما
طالبان گونه وبدتراز پهلویچی های ماسون برخوردمیکنند،ما همه اینهارا
می بینیم،
واقعن برای شما متاسفم ،
که نگاه چپی شما رابه این روزانداخته است.

اگر همین امروز اسرائیل بخواهد ، به سرعت چند روز میتواند بساط ج ا از ایران جمع کند، اما اینقدر معطل میکند که فرصتش برود در ماههای آینده! و جنگ فرسایشی فرقه لُژ نفوذی در ج ا علیه اسرائیل انجام و در نهایت اسرائیل را نابود خواهد کرد با فروپاشی اقتصادی و اجتماعی و مهاجرت معکوس و البته به بهای نابودی نسلهای بومیان ایران!

پیشنهاد به حزب ا… لبنان، خود در خلع سلاح کند به ارتش لبنان و از جنوب لیتانی عقب نشینی فوری کنید و تبدیل به یک حزب صرفا سیاسی شوید.

حماقت ار تمام کنید، شما حزب ا… لبنان دارید به جان و زندگی خود و کشور لبنان بازی میکند، از سرنوشت تروریستهای غزه درس عبرت بگیرید، دست از این بیمرای اسلامگرایی بردارید . به به سکولار دموکراسی و حق,r بشر و تمدن جهانی به پیوندید، دنیای امروز جای اسلامگرایی و تروریسم نیست. دست ا این کارهای احمقانه و ضد بشری و ضد منافع میهنی مردمان لبنان بردارید. با اسرائیل صلح کنید. همان گونه پیش بیی میشود وگرنه اسرائیل بزودی و در رعض چند هفته بساط شما از لبنان پاک میکند . چه بسا همزمان بساط ج ا با حرکات غیر قابل پیش بینی، اینکه تا کنون اسرائیل معطل کردن زد سر اژدهای افعی مار ج ا در ایران عجیب است، با اولین ضربات به زیرساخت سیاسی میلیتاری ج ا در ایران، مردمان ایران کار را تکمیل خواهند کرد، با اولین ضربان بر سر اژدهای ج ا در ایران، مرمان ایران قیام بزرگشان انجام و در عرض چند روز بساط ج ا برای همیشه از ایران جمع خواهد شد، این کار میتوانست شش ماه پیش انجام شود.

جمع شدن بساط ج ا در ایران به مراتب سده و سریعتر از حماس در غزه است، با حذف سران و پایگاههای عملیاتی سیاسی و مدیریی و نظامی در ایران، چرا که اکثر مردمان ایران آماده حرکت تکمیلی زدن سر ج ا هستند، عجیب است چرا این همه معطل کرده اسرائیل در زدن سر اژدهای ج ا؟!

پایان.

——————–

کلمات کلیدی را دنبال کنید

https://www.tribunezamaneh.com/archives/author/eco2demo2cracy

من قبلا نوشته ام و باز تکرار میکنم که «زنده یاد منوچهر جمالی»، یکی از ژرف اندیش ترین فیلسوفان و نوابغ تاریخ ایران و جهان است. هیچ فیلسوفی نیز به تایید و تصدیق شدن از طرف مومنان به ادیان نوری و ایدئولوژیهای سمنتی و نظریه پردازان آکبندی و امثالهم محتاج نیست؛ زیرا فیلسوف به انسانی میگویند که «قائم به ذات مغز اندیشینده خودش» است. هنوز در هیچ نقطه ای از کره زمین در میان ایرانیان، یک نفر به آن مرحله از فهم و درک و آگاهی نرسیده است که بتواند فقط یک مطلب پنج صفحه ای از «زنده یاد منوچهر جمالی» را بخواند و بفهمد. همانطور که کثیری از متفکران و فیلسوفان درگذشته ایران را هیچکس تا صد سال پیش نیز نمیشناخت و اروپاییان بودند که بزرگان و نامداران ایرانی را کشف و معرفی کردند، زنده یاد «منوچهر جمالی» نیز به همان سرنوشت «بزرگان و نوابغ ایرانی» فعلا محصور است. شعور و فهم بسیار فرهیحته فردی میخواهد تا بتوان عمق و وسعت افکار و ایده ها و زحمات زنده یاد «منوچهر جمالی» را تمییز و تشخیص دهد. معاصرین «زنده یاد منوچهر جمالی» کمافی السّابق – مهم نیست در کجای کره زمین ساکن باشند و در چه رده ای- به دلیل ذوب شدن در شرایع اسلامیّت هنوز که هنوز است «مقلّدین مراجع تقلید در باختر زمین» هستند. برای بالغ شدن و استقلال فکر باید دلیر بود و فهیم و جوینده.
شاد و خوش باشید.
فرامرز حیدریان

توضیح و وصف درخت، هرگز به معنای «اندیشیدن» در باره درخت نیست. برشماری تک تک اعضا بدن انسان به معنای «اندیشیدن در باره چیستی انسان» نیست. اکثر اینهمه تولیدات قلمی فقط «وصف و توضیح واضحات» هستند؛ نه اندیشیدن در باره محتویات و پسزمینه ها و رگ و ریشه ها و چراییها و به چه دلیلها. کسانی که نتوانند تفاوت بین انسان منفرد و مفهوم انسان را از یکدیگر، تمییز و تشخیص بدهند، با زبان بی زبانی فریاد میزنند که هنوز تفاوت بین «دوغ و دوشاب» را نمیدانند؛ ولو استادترین استادان دانشگاههای ممتاز دنیا باشند. بنابر این به جای توضیح و قنطور نویسی دانشنامه ای باید یاد گرفت در باره «تجربیات نهفته» در کلمات اندیشید و پرسشگری کرد.
1- «اپوزیسیون» به کسانی/گرایشهایی/طغیانگرانی/معترضینی و امثالهم میگویند که در چارچوب «جغرافیای ایران کنونی» مستقر و ساکن هستند و دقیقا در معرض تیغ خونریز فقاهتی به مصاف و کشمکش با حُکّام با پرداخت انواع و اقسام زجرها و عذابها از تجاوز گرفته تا شکنجه و حبس و محرومیّت و جرایم سنگین و غیره و ذالک درگیرند. کسانی که یک میلیمتر از مرزهای جغرافیای ایران فعلی، آنسوتر باشند، به هیچ وجه من الوجوه، «اپوزیسیون» نیستند؛ ولو شبانه روز با ساز و دهل فریاد بزنند که ما اپوزیسیونیم. دیگر اینکه «آنچه خودش را اتیکت اپوزیسیون» زده است و بیرون از مرزهای میهن اتراق کرده، «اسم خاصّ» نیست که منحصر به فرد باشد؛ بلکه «اپوزیسیون» برونمرزی، معجونی از «کثرت گروهها و احزاب و گرایشها و سازمانها و تشکیلات و شخصیتها و امثالهم» هستند که تحت اسم جمع «اپوزیسیون» خودشان را معرفی میکنند. نیازی به این نیست که کسانی بخواهند مدّعیان اپوزیسیون برونمرزی را تخریب کنند؛ زیرا تک تک گرایشهای مدّعی اپوزیسیون از چهل و پنج سال پیش تا همین ثانیه های گذرا، شبانه روز فقط در صدد تخریب و بدنامی و جنگ و جدالهای نوع صدر اسلامی با همدیگر هستند. بنابر این، خود اپوزیسیون پنداشته ها، هیچ دشمنی ندارند، سوای خودشان در رفتار و گفتار نسبت به همدیگر. اینهمه شبکه های اجتماعی که آیینه و تریبون مدّعیان اپوزیسییون برونمرزی هستند، سوای پریدن به همدیگر تا امروز هیچ قدمی برای آزاد شدن خودشان از توهمات نیم قرنی برنداشته اند؛ چه برسد به اینکه بخواهند کاری برای مردم ایران بکنند. بنابر این، اپوزیسیون به «کسانی» میگویند که در داخل مرزهای جغرافیای ایران کنونی، ساکن و رزمنده هستند. برونمرزیها خیلی که شاهکار بتوانند از خودشان نشان دهند، همین است که اگر واقعا «داعیه میهندوستی و مردوستی» دارند، خیلی سریع از بلاهتهایی که بیش از نیم قرن است به آن، مبتلایند، خودشان را نجات دهند تا از این طریق بتوانند بیشترین خدمت را به مردم ایران عرضه کنند. اگر شما و دیگرانی همچون شما هنوز به این توهم مبتلایید که «اپوزیسیون حکومت فقاهتی» هستید، تاکید میکنم که توهمات خودتان را حفظ کنید؛ زیرا با از دست دادن توهمات خودتان ممکن است سکته کنید و جان ببازید. من امّا انسانی واقع بین هستم و میدانم که «اپوزیسیون» فقط در داخل میهن و در مصاف با مقتدران ناحقّ، وجود عینی و ملموس و به حقّ دارد. من خیلی که هنر داشته باشم، همین است که خودم را حفظ کنم و در حد وسع و امکانهای شخصی خودم برای میهنم و مردمش، گام بردارم. ولی اپوزیسیون حکومت فقاهتی نیستم و ادّعای اپوزیسیون نیز ندارم. این را خودم دقیق میدانم و آگاهم.
2- «خدا»، نام منحصر به فرد «سیمرغ گسترده پر» است و به معنای «تخمه خودزاست» و هرگز به معنای «چیزی/نیرویی/شخصی» ماوراءالطبیعه ای که خالق کائنات و موجودات باشد، اصلا و ابدا نیست. سیر تحوّلاتی «مفهوم» خدا، سوای «تصاویر خدایان و اصنام» است. خلط این دو مسئله؛ یعنی نفهمیدن تفاوت «مار خزنده و جاندار» با تصویر و نام مار.
3- مطالعه و اندیشیدن به معنای حفظیات و روخوانی نیست؛ بلکه تمرکز کردن بر مغزه گفتارها و دیدگاههای دیگران است از بهر کشف و شناخت «تفاوتها و تمایزها و منحصر به فردها و دیفرنسها». «عقل/ راسیون/نوئوس/رشن/ خرد» به هیچ وجه اینهمانی معنایی ندارند با همدیگر. هر کدام از این مفاهیم، تجربیات و محتویات خاصّ خود را دارند که در زبان متفکران کشورهای مختلف اروپایی؛ بویژه «آلمان و انگلیس و فرانسه» عبارتبندی شده اند و با «عقل عربی» و «خرد ایرانی»، هیچ سنخیّتی ندارند. حتّا با همان «نوئوس یونانی» نیز هیچ سنخیّتی ندارند. مثلا «خرد» در تجربیات ایرانیان به معنای «شناخت پدیده ها در پروسه سیّالیّت» آنهاست که دم به دم گریز پا هستند و هر لحظه به شکلی دیگر در می آیند و هرگز در هیچ «مفهومی و ظرفی و چارچوبی» نمیتوان آنها را تثبیت کرد. در نتیجه برای کسب شناخت در پروسه سیّالیت باید با آن چیز عجین شد تا بتوان تصوّری تقریبا بفهمی نفهمی از آن در مخیله خود آفرید. در تجربیات ایرانیان، چیزی به نام «راسیون» که همچون مقیاس بریدن بتواند هر چیزی را قیراطی تکه تکه کند و سپس به تار و پودش تا ابد، «علم/دانستن» داشته باشد، اصلا وجود ندارد. حتّا پروسه «ساینس» در باختر زمین نیز، تق و لقیست و هرگز مطلقیّت و قطعیّت ابدی ندارد.
4- در پایان پیشنهاد میکنم که اگر فرصت زیاد دارید و مثل من مجبور نیستید که چهارده ساعت از وقتتان را صرف کار و درس و تحقیق و دوندگی و مسئولیّتهای دیگر صرف کنید، بکوشید که ذهنیّت خودتان را از تلنبار کردن اینهمه جویده شده ها و تف کرده های دیگران تخلیه کنید و سپس در انتهای لیروبی ذهنیّت خودتان یاد بگیرید که خاک تجربیات و گوهر منحصر به فرد خودتان را شخم بزنید و «بذر افکار و ایده های فردی» را در آن بکارید و با مغز خودتان در باره پاسخ برای پرسشهای خودتان – چنانچه پرسشهایی در وجود خودتان فرو افتاده باشند- تلاش کنید و محصول کاوشهای خودتان را در زبانی تته پته ای تحریر کنید. همین.
شاد و خوشکام باشید!
فرامرز حیدریان

نقد و ارزش گذاری عصر روشنگر ی غربی ها، دین خاورمیانه ای را الاهیات اسلامی می نامند و نه مذهب و یا فلسفه، چون اساس آن عقیده است و نه زبان. بعد از مرگ محمد که فقط از طریق مقاومت فرانک ها در جنوب فرانسه، و از طریق دولت بیزانس در آسیای صغیر، با مانع روبرو شد. اعراب در شهرهایی مانند اسکندریه در مصر با باقیمانده فرهنگ عظیم یونانی روبرو شدند که ضعیف تر از فرهنگ ایرانیان و رومیان نبود و از طریق ترجمه، آثار فلسفی آنان را مورد استفاده قرار میدادند. فلسفه و فرهنگ بیزانسی یا روم شرقی، تا قرن 12 میلادی از طریق آثار: ارسطو، افلاتون، فلوطین، و نوافلاتونی ها، فلسفه عربی را تحت تاثیر قرار دادند و مورد حمایت فرهنگ و دانش اعراب نیز قرار گرفتند. اعراب و نه شهر بیزانسی قسطنطنیه، فرهنگ اسلامی را وارد اروپای مسیحی نمودند که تاثیر مهمی روی جنبش مسیحی اسکولاستیکی مدرسین گذاشت. فلسفه اسلامی مانند فلسفه الهیات اسکولاستیکی ابتدا از طریق آثار افلاتون، نوافلاتونی، و سپس از طریق ارسطو تحت تاثیر قرار گرفت.
مسلمانان بر این باورند که خدا از طریق محمد و قرآن، اجرای اراده اش را اعلان نموده و سرنوشت انسان از پیش تعین شده است، ولی انسان خود مسئولیت شخصی دارد و بعد از مرگ، روح ابدی او منتظر اقامت در بهشت یا جهنم خواهد بود. استفاده اعراب از واژه یونانی "فلسفه" بجای الاهیات، نشان داد که قرار بود آنها به اصول فلسفه یونانی پایدار باشند ولی بعد از مدت کوتاهی، آثار و اندیشه فیلسوفان یونانی مانند: ارسطو، افلاتون، فلوطین، و نوافلاتونی ها را چنان جعل و تحریف کردند که چند قرن از قرون وسطای مسیحی را سوار" اسب اشتباهی" و مجروح الاهیات و خرافات دینی و عرفانی نمودند؛ گرچه ظاهرا با روش و متد و سبک راسیونالیستی و عقلگرایانه کتب غربی را از زبان مرسوم یونانی و یا از زبان سوری ترجمه و تفسیر میکردند. نخستین کوشش روشنفکری مسلمانان تقدیم تفسیر قرآن به روش عقلگرایانه برای مسیحیان قرون وسطا بود که موجب تولد رشته های: الاهیات، حقوق، گراماتیک، و تاریخ نیز شد.
علاقه اعراب به هنر ترجمه در قرون 10-8 میلادی از طریق خلیفه عباسی المنور و ال مامون، بنیاد گذار دارالحکمت در بغداد، به اوج خود رسید. مترجمان مسلمان عرب همچون وضعیت ایران، نه تنها آثار یونانی را ترجمه میکردند بلکه نظرات و تفاسیر خود را نیز وارد متون ترجمه شده میکردند. فرهنگ اسلامی در قرون نخستین متکی به فلسفه نوافلاتونی فلوطین بود. سپس فلسفه های: رواقی، فیثاغورثی، و ارسطویی نیز به آن اضافه شد، چون در همه آنان باور به احدیت خدا برای فرهنگ سازان مسلمان عرب و ایرانی مهم بود. از جمله تئوریسین های" احدیت خدا" در پایان فرهنگ یونانی و آغاز مسیحیت، فلوطین و پروکلوس بودند. امروزه فلسفه واقعی و رسمی اسلام را فلسفه شبه ارسطویی میدانند که نوعی الاهیات و جعل و تحریف اندیشه های ارسطویی است. نتیجه اینکه، غرب زده گی از آغاز در فرهنگ اسلامی ریشه داشته، چون مکتب نوافلاتونی که منبع فلسفه و الاهیات اسلامی نیز است متکی به جعل تفکرات ارسطویی بود. کل الاهیات اسلامی و مسیحی متکی به نظرات فلوطین ( 270-205 م )، متفکر مذهبی یونانی، ساکن شهر اسکندریه مصر است.
در فرهنگ لغات دینی:اسلام یعنی تسلیم به اراده خدا، قرآن به معنی قرائت کلام خداست، شریعت یعنی راه خدا، شیعه یعنی حزب و فرقه، گاد یا الله در اسلام یک خدای شخصی و خالق زمین و آسمان است. محمد مدام تاکید میکرد که او یک انسان معمولی و فناپذیر است و نه مخلوقی خاص و روحانی. نخستین پیروان محمد گویا بردهها و فقرا بودند و نه ثروتمندان و قدرتمندان شهر مکه. منابع دین اسلام غیر از قرآن، حدیث و سنه؛ یعنی گفتار و اعمال و عادات محمد پیامبر، هستند. قرآن را مسلمانان قانون الاهی میدانند که قابل تجدید نظر و تغییر نیست. منتقدین غربی مدعی هستند که 114 سوره قرآن مملو از تکرار و تضاد و تناقض و کلی گویی است که موجب اغتشاش و سرگردانی و شک خواننده باهوش میشوند. اخلاق قرآنی خواهان اطاعت بی چون و چرا از دستورات و قوانین الاهی است و همچون کتاب انجیل مسیحیان، متکی بر تهدید و ایجاد ترس و وحشت و تنبیه و سزا برای شورشیان و شکاکان، و پاداش و امید و صواب آن جهانی برای تسلیم شده گان و باورمندان است، چون فرهنگ بدوی آنزمان اعراب بر اساس انتقام و قصاص و جبران گناه و اشتباه و جنایت بود.
اسلام مدعی است: در پایان تاریخ و در روز قیامت، خدا قاضی القضات است و محاکمه و دادگاه در روز قیامت به زندگی انسان معنی و جهت میدهد، مرده ها تا روز قیامت در وضعیت خواب گونه به سر می برند، سپس رستاخیز جسم و روح صورت میگیرد، بدیها و خوبی های انسان با هم مقایسه و سنجیده میشوند و هرکس حکم خود را دریافت میکند، گناهکاران و لعنت شدگان روانه جهنم، و نیکو کاران و صالحان وارد بهشت ابدی میشوند. بهشت یک باغ زیباست که در آن شیر و شراب و عسل جاریست؛ گرچه شراب در این جهان ممنوع است! حوریان سیه چشم باکره، با مردها در حال دراز کش قرار دارند؛ ولی به وضعیت زنان زمینی اشاره ای نمیشود؛ شاید آنها در آنجا تبدیل به انسانهای ترانس و دوجنسیتی شده باشند!
مهمترین هدف اسلام؛ طبق ادعای آیات عظام در عهد بوق، "اصطلاح" نجات و سعادت روحانی انسان است و نه خوشبختی زمینی و این جهانی. اسلام دین قوانین الهی است که فقط متکی به کتاب قرآن است که اغلب؛ از آفرینش تا روز قیامت، موضوعات آن از دین یهود گرفته شده است. شباهت و تطابق آیه های قرآنی با کتاب تلموذ، بهانه ای شد تا محمد پیامبر ادعای آسمانی و الاهی بودن آنان را بنماید. در این دین سختگیر قانون گذار، عرفان صوفیستی رشد نمود که هدفش وحدت احساسی باور مندان با خدای خود بود. عرفان اسلامی با شعار: قناعت، فروتنی، و کنجکاوی شناختمند، جای مناسبی در ادبیات شعری بعضی از کشورها مانند ایران یافت. در اسلام وحدت دین و دولت تاثیر مهمی روی مبلغان اسلام دارد که در قرن 20 موجب رشد اسلام سیاسی و ایدئولوژیک گردید.
دینی که محمد نبی در قرن 7 میلادی اعلان نمود چون با پوشش ساده و روشن و قاطع و نیرومند ظاهر شد، به سرعت توانست با کمک جنگ و شمشیر رشد کند و وسعت اش از ترکستان در شرق آسیا، تا اسپانیا در غرب اروپا برسد. مکه و کعبه مرکز دینی آن شد. فرهنگ اسلامی در زمان حکومت خلفای عرب؛مخصوصا در دوره هارون الرشید(809-786 م) و در زمان اسپانیای قوم عری ماعوری در شهر قرطبه اندلس، به اوج شکوفایی خود رسید. امروزه رقم مسلمان بعد از تعداد مسیحیان در جهان، به 1،2 میلیارد نفر میرسد.
از جمله فیلسوفان کلاسیک عربی-ایرانی: 7 فیلسوف زیر هستند: ال قندی، ال فارابی، ال غزالی، ابن سینا، ابن رشد، ابن بقا، و ابن تفیل. 3 فیلسوف مهم عرب اندلسی در اسپانیا: ابن بقا که در سال میلادی1138 فوت نمود، ابن تفیل، و ابن رشد بودند. ابن بقا فلسفه ال قندی را ادامه داد، و از طریق طرح های سیاسی ال فارابی آنان را اخلاقی و فردی نمود. ابن تفیل اهل گرانادای اندلس، مرگ در سال 1185 میلادی، بدلیل آثارش ،در سدههای میانه بسیار مشهور بود.
ال قندی(870-795م) در آغاز فلسفه عربی، یا الهیات اسلامی، قرار دارد. در بغداد خواهان ترجمه کتاب "متافیزیک" ارسطو شد تا الاهیات اسلامی را اصلاح و حمایت کند. او باور به شناخت حقیقت و تکمیل تدریجی آن داشت و به توضیح شناخت حقیقت در آثارش نمود که فقط از طریق کوشش فیلسوفان قابل دسترسی است. او میگفت هر تلاش فکری میتواند به کشف حقیقت کمک کند؛ فقط باید نظرات فیلسوفان پیشین را مورد آزمایش قرار داد و تکمیل نمود.
ال فارابی(950-870م) متولد ترکستان در آسیای میانه بود، ولی غالب عمرش را در دربار سیف الدوله در شهر دمشق گذراند. او نخستین فیلسوف اسلامی است که فلسفه یونانی را با الاهیات اسلامی مخلوط کرد و منطق ارسطویی را پذیرفت و میگفت: دانش ابزار اندیشه ورزی است. تصورات متافیزیکی وی متکی به نظرات افلاتون بود که میگفت: اشیاء و تفکر انسانی دارای منبع مشترک هستند و فرم هایشان با هم تطابق دارد و شناخت مقوله ای ممکن است. ال فارابی نوافلاتونی است و میگفت آفرینش بر اساس جبر اراده بنا شده. "جهان مفاهیمی" وی از ارسطو گرفته شده بودند.
ابوعلی سینا (1037-980م) متولد بخارای ازبکستان، خود را شاگرد ال فارابی میدانست. وی به گردآوری و جمعبندی نظرات فیلسوفان پیش از خود پرداخت تا آنان را تبدیل به یک سیستم فکری بنماید. آن سیستم اساس مقدمه ای ارسطویی برای علوم آنزمان شد. کتاب شفای او یک دائرت المعارف علوم زمانش؛ شامل 4 فصل: منطق، فیزیک، متافیزیک، و ریاضیات است. وی مانند ارسطو مدعی بود که خدا به حرکت آورنده جهان است و فرا طبیعت و خارج از تصور انسان می باشد. توماس آکوین، خداشناس و فیلسوف مشهور مسیحیت قرون وسطایی، سیستم الاهیاتی اش را گویا بر اساس افکار ابن سینا طرح کرد. ابن سینا را "ارسطوی عربی" لقب داده اند. کتاب طب وی منبع دانش پزشکی اروپا در سدههای میانه بود.
ال غزالی(1111-1070م) اهل خراسان بود. وی پایان و تکامل فلسفه اسلامی یا الاهیات، در شرق است ؛که از طریق متد و روش فلسفی، منکر رشته فلسفه شد و زوال و دکادنس اسلام آنزمان را نتیجه غرب زده گی و علاقه مسلمانان به جذابیت تفکر فیلسوفان پیشین یونانی میدانست.
ابن رشد(1198-980 م) متولد شهرقرطبه اندلس در اسپانیاست. اوج فلسفه و الهیات اسلامی پیش از زوال،در افکار ابن رشد به قلم درآمده. شهر قرطبه آنزمان بعد از قسطنطنیه ترکیه امروزی، دومین شهر بزرگ اروپا بود. ابن رشد پزشک دربار خلیفه المنصور بود. او همچون ارسطو که در قرون وسطا به عنوان فیلسوف شناخته میشد، ابن رشد را مفسری توانا به حساب می آوردند. وی غالب آثار فیلسوفان یونانی را تفسیر و تکمیل نمود و مانند اسکولاستیک ها متوجه شد که تمام نظرات و ادعاهایش مطابق متون قرآنی نیستند. گرچه فلسفه عالی ترین حقیقت است، دین ولی حق بجانب تر است، و مردم از طریق فلسفه با بخشی از حقیت آشنا میشوند. ابن رشد به روش عقلگرایانه مدعی ابدی بودن جهان و منکر ابدی بودن زندگی فردی بود. او ولی میگفت: روح ابدی است. توماس آکوین این نظریه او را در کتاب "وضعیت اندیشه، علیه تفکر ابن رشدی ها" مورد نقد قرار داد. سرانجام ابن رشد در مراکش؛ که بدلیل قرآن ستیزی تبعید شده بود، در سال 1198 میلادی درگذشت. ابن رشد موجب راسیونالیست شدن الهیات و فلسفه اسلامی زمان خود شد و از طریق تفسیرهای ارسطویی بیشمارش، روی فرهنگ قرون وسطای مسیحی تاثیری مهم گذاشت.

فعالین آزربايجان، وملل دیگر دراین انتخابات یکه خورده اند،
ما توانستیم، طوری حرکت کنیم ،که فردی مثل پزشکیان
وارد میدان آمد،
وحال از جناح های مختلف ،
وبخصوص مرکزگراها هم به
دست وپا افتاده اند،که بتوانند،ازاین خوان لقمه ایی برگیرند،
البته ما سختی های زیادی کشیدیم،
گروهی محاکمه شدیم،
هنوزهم دوستان همفکرما
درزندانها هستند،
ولی ازهمان زندان هم تفکر
وحرکت مارا پشتیبانی وحمایت میکنند.
وقتی حداقل از سی سال پیش می نوشتم ومی نویسم
که ما ایرانی سربلند،باسیستم فدرال باقوانین غیرمتمرکز لازم داریم ،دراین گروه هزاران توهین و انگ که شایسته
خودشان بود ،نثارم میکردند.
ولی الان همان کیانیان ،پزشکپور،عبدی،خاتمی
،ظریف،وو،،،حتی روحانی ،
برای اجرای تفکرمن وما که
بدترین توهین هاراشنیدم،
واردمیدان شده اند.
ما اینهارا میشناسیم،
شایدهم کفگیرشان ته دیگ خورده ویا بخاطر نیات شوم
واردشده اند.
نمیشه بیرونشان کرد.
وباید نتیجه رادید.
ما نیرویی لازم داریم،که تفکرشان دوستی خاله خرسی برای ایران ومردم ومنطقه نباشد،
الکی برای گردن کج شده مرضیه اسکویی، برای وطن
برای ایران اشک تمساح نریزند،
برای اینها اشک دروغین میریزند،ولی نتیجه کار وتفکر عقب مانده باستاگرایی خودبا عوامفریبی
پیش میبرند،عملا خیانت میکنند.
درکشور هایی زندگی میکنند،
که اگرقانون رانندگی آن کشور بجای قانون اساسی ایران بکارگرفته شود،
ایران بهشت روی زمین میشود،این افراد نمی دانم،
باچه رویی وارد گود سیاسی
شده ومیخواهند ،برای ما مهندسی حکومتی طرح کنند،
امیدوارم،نوشته من را بصورت زنجیری نکنید،
که خواننده خسته ازخواندن شود.
۳۱.۳.۱۴۰۳
ع‌.ب.تورک اوغلی

دو دادگاه در دو کشور اروپایی جنایت کاران را به خاطر ترور و شرکت در کُشتار محکوم کردند، نقض این محکومیت دست حکومت را برای چنین عملی شنیع باز می گذارد.

کار بد را باید گفت می خواهد از زبان گبر باشد یا نصارا . اروپائیان به جای سیاست مماشات باحکومتی که در خاک اروپا ترور و آدم ربایی می کند یا همین آزاد کردن یک جنایتکار، بهتر است همان سیاست را در پیش گیرند که پس از محکومیت مجرمانه سران حکومت در دادگاه میکونوس در پیش گرفته بودند و نتیجه داد. حکومت زبان زور می فهمد، مماشات، این حکومت را بیشتر غره می کند.

یک روحیه تهاجمی در درون اپوزیسیون وجود دارد که با کشورهای غربی همچون بدهکار برخورد می کند ۲- این دست از اپوزیسیون نا کامی هایش را به گردن کشور های غربی می اندازد( غرب دارد با جمهوری اسلامی مماشات می کند) ۳- روابط بین اللمل بر اساس بده , بستان و قدرت تنظیم می شود۴- دستگیری حمید نوری فقط یک استثنا بوده است و یا بعبارت دیگر اپوزیسیون هوشمند ایرانی ؛ دولت سوئد را در مقابل کار انجام شده قرار داده بود ( حمید نوری قبلا به المان هم سفر کرده بود ولی اتفاقی نیافتاده بود ‌اگر ایرج مصداقی چنین شکایتی را در المان تنظیم می کرد ؛ امکان نداشت که حمید نوری در المان محاکمه شود)
۵- سیاست یعنی سازماندهی امکانات بر اساس قدرت ، تناسب قوا در جهان تغییر کرده است ، جبهه لیبرال - دموکراسی که شامل کلیه کشورهای غربی و دمکراتیک جهان است در مقابل جبهه دیکتاتوری ( چین ، روسیه ، جمهوری اسلامی و…..)مجبور به عقب نشینی شده است ؛ نمونه پیروزی طالبان ، تهاجم روسیه به اوکراین و همچنین حمله ۷ اکتبر حماس و حمله موشکی - پهپادی جمهوری اسلامی ۶- شکست منشور مهسا ضربه مرگباری به جنبش زن زندگی آزادی زد ۷- دولت دمکراتیک سوئد هم منافع ملی خودش دنبال می کند ۸- علی خامنه ای و پوتین از جنگ غزه بسود اهداف استراتژیک خود بهر برداری کرده اند ۹- موقعیت و قدرت منطقه ای جمهوری اسلامی پس از جنگ غزه افزایش یافته است ۱۰- سخن آخر اینکه برنده واقعی محاکمه حمید نوری ، اپوزیسیون ایران بوده است چرا که در عرض سه سال بزرگ‌ترین کار زار تبلیغاتی علیه رژیم جنایتکار اسلامی فراهم شده بود و مردم ایران و جهان متوجه جنایتی که در سال 1367 بدست سران رژیم انجام گرفته بود؛ اگاه شده اند. تا اینجا من از دولت سوئد سپاسگزار م که چنین امکانی را در اختیار مخالفین نظام گذاشته بود .