رفتن به محتوای اصلی

اجلاس غیر متعهدها ؛ تَرتیزکی1 که قاتل جان شد
11.09.2012 - 09:46

خیال پردازیها و آرزوهایِ دریا دوغی رژیم2 در مورد موفقیتها و دستاوردهای مربوط به برگزاری شانزدهمین اجلاس جنبش غیر متعهدها در ایران ؛ مصداق ضرب المثل زیبا و معروف ایرانی " تَرتیزک خریدم قاتق نونم باشه       قاتل جونم شد " می باشد . دستگاه تبلیغاتی رژیم ؛ در هیاهوی تبلیغاتی که از روزها و هفته ها قبل از تشکیل اجلاس غیر متعهدها در تهران براه انداخته بود سعی کرد به مردم چنین القاء کند که برگزاری اجلاس عدم تعهد در تهران پادزهر همه مشکلات و بحران های گریبانگیر رژیم میباشد و بعد از آن چرخ گردون بر مراد مردم و کشور ایران خواهد چرخید و همه بلایا و گرفتاریها از بین خواهد رفت . و چنین وانمود می کرد که بعد از این اجلاس ؛ بحران هائی مانند تحریم گسترده اقتصادی ؛ بن بست و شکست مذاکرات اتمی ؛ بحران مربوط به متحد استراتژیک رژیم در منطقه ــ سوریه ــ ؛ بحران های مربوط به مشروعیت زدائی ناشی از قیام 22 خرداد و ...  تماما" آب خواهد شد و بزمین فرو میرود .

 همچنین رژیم سعی کرد شرکت رئیس جمهور مصر ــ محمد مرسی ــ و بان گی مون دبیر کل سازمان ملل در این اجلاس را ؛ بعنوان برگ برنده ای در تائید مقبولیت و عملکرد سیاسیِ مثبت خود نشان دهد . در همین رابطه اکثر مقامات رژیم یکصدا برگزاری شانزدهمین اجلاس سران عدم تعهد در تهران را نشانه تثبیت و اقتدار نظام و شکست سیاستهای غرب در به انزوا کشاندن ایران اعلام کردند . به پاره ای از این اظهار نظرها  توجه کنید :

محمد حسین ابو ترابی نایب رئیس مجلس آخوندی : این اجلاس را نشانه " اقتدار بی بدیل " جمهوری اسلامی توصیف کرد .

علاء الدین بروجردی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس : حضور 120 کشور در اجلاس تهران ثابت خواهد کرد که ایران بر خلاف خواست امریکا منزوی نیست .

غلامرضا مصباحی مقدم عضو کمیسیون اقتصادی مجلس : برگزاری این اجلاس در تهران نشان می دهد که ما به تحریم ها بی اعتنائی کرده و تحریم بر اوضاع اقتصادی کشور تأثیری نداشته است .

عوض حیدر پور عضو کمیسیون امنیت مجلس : جمهوری اسلامی از اجلاس سران برای دور زدن تحریم ها استفاده خواهد کرد و بهمین منظور 60 میلیارد دلار معاهده نامه اقتصادی برای امضاء آماده است .

بدلیل همین محاسبات ساده لوحانه و فریبنده بود که رژیم اقدام به برگزاری یکی از پرهزینه ترین ــ مالی ؛ تبلیغاتی ؛ امنیتی ــ  اجلاس ها در تاریخ حیات نظام جمهوری اسلامی نمود . رژیم میخواست با این تبلیغات و ولخرجی ها به رقبای غربی خود نشان دهد که ایران در انزوا نمی باشد و تحریم ها بی اثر بوده و کمر رژیم را نشکسته است .

هزینه ای بالغ بر 100 میلیارد تومان و تعطیلی 5 روزه تهران ــ که مطابق بر آورد کارشناسان حدود 3 میلیارد دلار به اقتصاد کشور زیان رسانده است ــ حداقلی است که از کیسه مردم ایران صرف بر گزاری این اجلاس در ایران شده است . همچنین ایجاد برقراری تدابیر ویژه امنیتی ــ حفاظتی در جریان اجلاس که بعدا" به آن اشاره خواهم کرد

اما بعد از پایان این اجلاس پر هزینه ؛ می بینیم که نه تنها هیچیک از مشکلات نامبرده بالا حل نشده بلکه مشکل آبروریزی های سیاسی ناشی از جعل و تحریف سخنان محمد مرسی و بان گی مون هم ــ که بیک آبرو ریزی داخلی و بین المللی برای رژیم تبدیل شده ــ برای رژیم به یک قور بالا قوز تبدیل شده است . بررسی تأثیرات این اجلاس در موقعیت داخلی و بین المللی رژیم موضوع این مقاله است ؛ اما قبل از پرداختن به این موضوع لازم است توضیحاتی در مورد  جنبش عدم تعهد ؛ تاریخچه ؛ کارکرد ؛ وزن سیاسی آن در حل معادلات جهانی و ... داده شود .

 

الف ــ جنبش عدم تعهد و مشکل هویت :

به روایتی ایده اولیه تشکیل " جنبش عدم تعهد " از طرف دکتر محمد مصدق پیشوای نهضت ضد استعماری ایران به جواهر لعل نهرو ــ از برجسته ترین رهبران مبارزه ضد استعماری ؛ یار و همرزم گاندی داده شد ــ و این جنبش بعد از تشکیل تا مدتها ــ در سالهای جهان دو قطبی ــ همان اهداف سیاست " موازنه ی منفی " مصدق را دنبال می نمود .

در بحبوحه مبارزات ضد استعماری در کشورهای معروف به جهان سوم ؛ در سال 1955 اولین بار ــ در جریان کنفرانس " باندونگ " در اندونزی ــ طرح اولیه تشکیل " جنبش عدم تعهد " ــ بوسیله چهره های سیاسی مطرح آن روزگار ؛ جواهر لعل نهرو از رهبران مبارزه ضد استعماری و رئیس کشور هند ؛ جمال عبدالناصر رئیس جهمور مصر و کسی که کانال سوئز را ملی اعلام کرده بود و دکتر سوکارنو رهبر مبارزات ضد استعماری اندونزی ــ ریخته شد و بعد در سال 1961 نخستین اجلاس سران غیر متعهدها با حضور جواهر لعل نهرو ؛ جمال عبدالناصر ؛ دکتر سوکارنو بعلاوه " مارشال تیتو " رهبر انقلاب و رئیس جمهور یوگسلاوی و " قوام نکرومه " رهبر استقلال غنا در شهر بلگرادِ یوگسلاوی تشکیل گردید و بدین ترتیب جنبش عدم تعهد موجودیت خود را اعلام کرد .

هدف تشکیل این نهاد از طرف کشورهائی ( عمدتا" کشورهائی که تازه از قید استعمار خلاصی یافته و استقلال خود را اعلام کرده بودند ) که آن را تأسیس نمودند به لحاط اساسنامه  ــ اگر چه در عمل هم بدلایل ایدئولوژیکی و هم بدلیل پایان دوران استعمار ؛ در تقابل با غرب و در کنار شرق قرار داشتند ــ این بود که در رقابت غرب به رهبری امریکا و شرق به رهبری شوروی مستقل بمانند و به این دو قطب متعهد نباشند ( همان سیاست موازنه منفی دکتر محمد مصدق ) .

 جنبش غیر متعهد ها در دوران جنگ سرد و جهان دو قطبی ؛ به خصوص در آغاز حیات خود جریانی مترقی بود و به عنوان وزنه ای مؤثر و معتبر در معادلات جهانی نقش مؤثر داشت و بشکلی بعنوان بازوی سیاسی جهان سوم عمل می نمود .

اما با فروپاشی اردوگاه شرق و یک قطبی شدن جهان ؛ این جنبش علت اولیهِ وجودی خود ــ که از بر قراری سیاست موازنه منفی بین دو ابر قدرت میگرفت ــ را از دست داد و به عبارتی دچار نوعی بی هویتی شد . بعد از آن ؛ بدلیل نبود اهداف مشترکی که در جهان دو قطبی می توانست کشورهای عضو ــ جنبش عدم تعهد ــ را به یک قطب قدرت مندی در عرصه تحولات جهانی تبدیل کند ؛ بتدریج از خاصیت و توان تأثیری گذاری اش در تصمیم گیریهای جهانی کاسته شد .

اکنون بخش اعظم حکومت های عضو این جنبش از دیکتاتور ترین ؛ مرتجع ترین و وابسته ترین حکومت های جهان بشمار می روند . یعنی دیگر هیچ جنبه مترقی در افکار و سیاست های سران این جنبش وجود ندارد . و در آرایش سیاسیِ جدیدِ جهان ؛ برخی از اعضاء و ناظران شرکت کننده در اجلاس جنبش عدم تعهد خود به ابر قدرتها و قطب های بزرگ اقتصادی جهان تبدیل شده اند و منافع دیگری را نمایندگی می کنند .

 دیگر جنبش عدم تعهد نه دارای وحدت دیدگاهی ــ در میان اعضاء  ــ برای پیگیری اهداف مشترک گذشته است ــ این موضوع به خوبی در رأی گیریهای سازمان ملل و رأی های بعضا" متضاد اعضاء جنبش بر سر موضوعات واحد خود را نشان میدهد ــ و نه وزنه ای برای تغییر و تأثیر گذاری در سیاست جهانی است .

همچنین سالیان درازی است که دیگر اجلاس های ــ هر سه سال یکبار ــ این جنبش بدون آنکه منشاء سودمندی برای اعضاء آن باشد و بدون اینکه توجه رسانه های بین المللی را به خود جلب کند ؛ در پایتخت یکی از کشورهای عضو ــ بی سر و صدا و بدون بازتاب قابل توجه ای  ــ تشکیل می شود . در آخرین اجلاس غیر متعهدها که سه سال پیش در شرم الشیخ مصر برگزار گردید ؛ بیش از 140 کشور از جمله 118 کشور عضو جنبش و حدود 100 تن از سران و رهبران کشورها حضور داشتند

ایران تا قبل از انقلاب بهمن 57 بدلیل وابستگی و هم پیمانی با غرب در جنبش عدم تعهد عضویت نداشت و در سال 1358 به عنوان هشتاد و هشتمین عضو جنبش پذیرفته شد .

 

ب ــ اجلاس عدم تعهد در ایران :

این اجلاس با التماس و منت کشی از سران کشورهای عضو ؛ رؤسای قبایل افریقائی و کدخداهایِ بادیه نشینان سودانی و ... سرانجام از تاریخ 7 تا 11 شهریور در تهران برگزار گردید . بخاطر منفوریت بیش از حد و انزوای جهانی رژیم ؛ سران کشورهای عضو جنبش  از ترس آبرو ریزی از علنی شدن نامشان برای آمدن به اجلاس بشدت واهمه داشتند ؛ بطوریکه سخنگوی ستاد برگزاری اجلاس می گوید : نام هر مقامی را که اعلام می کنیم او از آمدن انصراف می دهد . یعنی از بی آبروئیِ علنی و آشکار شدن نام خود برای شرکت در اجلاس واهمه داشتند .

مطابق اظهارات خود مقامات رژیم ؛ بیش از 100 میلیارد تومان صرف هزینه های این اجلاس شده است . هزینه هائی مانند تزئین فرودگاه ؛ تزئین خیابانهای محل عبور اعضاء جنبش ؛ هزینه های احداث سالن برای اجلاس ؛ بازدید مهمانان از نمایشگاهها ؛ هزینه هتل ها و محل زیست مهمانان ؛ 200 مرسدس بنز 3s600  که برای جابجائی مهمانان دراختیار ناوگان حمل و نقل قرار گرفته بود و ..... . اینهمه مخارج برای برگزاری اجلاس غیر متعهد ها در شرایطی صورت گرفت ؛ که تورم و گرانی و فقر و بیکاری در کشور جان مردم را به لب رسانده است .

از طرفی هم ؛ اقدام به برگزاری چنین اجلاس پر هزینه ای آنهم در شرایط اسفبار اقتصادی مردم  ؛ باعث هراس و وحشت رژیم از اعتراضات واکنشی و خود جوش مردم و جوانان کشور شده بود . رژیم برای آنکه هیچ صدای اعتراضی و یا اقداماتی که پیام آور نارضایتی مردم از حاکمان ایران و وضعیت جاری کشور باشد بگوش شرکت کنندگان در اجلاس نرسد ؛ دست به اقدامات ویژه امنیتی از جمله تعطیلی اجباری کارکنان و برقراری نوعی حکومت شبه نظامی در تهران شده بود .

احمد رضا رادان از بکارگیری 110 هزار پلیس و 850 تیم امنیتی ــ انتظامی برای پوشش حفاظتی شانزدهمین اجلاس سران در تهران خبر داد ؛ وی گفت : چهار حلقه امنیتی در تهران ؛ 360 ایستگاه بازرسی ؛ 2900 خودرو و 2500 موتور ؛ مأموریت تأمین نظم و امنیت اجلاس را بعهده دارند . وی همچنین ادامه میدهد : برای تهران چهار لایه نظامی و امنیتی تعریف کرده ایم و پرسنل نیروی انتظامی در آماده باش صد در صد برای برگزاری هر چه با شکوه تر اجلاس از بعد امنیتی و انتظامی هستند .

از طرف دیگر بسیاری از مهمانان شرکت کننده در اجلاس ؛ نه از موقعیت ملی و مقبولیت داخلی و نه از وزن و اعتبار بین المللی قابل توجه برخوردار بودند . در میان مهمانان ؛ عمر البشیر رئیس جمهور سودان ــ که به خاطر کشتار دارفو ؛ کشورش تحت تحریم های اقتصادی بین المللی قرار دارد  و خود وی نیز  باتهام ارتکاب جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت ؛ مطابق حکم دیوان بین المللی لاهه تحت تعقیب میباشد ــ  " کیم یونگ نام " رئیس کشور و صدر هیأت رئیسه مجمع عالی کره شمالی ــ که به خاطر فعالیت های اتمی تحت تحریم بین المللی قرار دار و مردم کشورش دچار قحطی و گرسنگی می باشند ــ و رابرت موگابه رهبر زیمبابوه ــ دیکتاتور بیرحمی که بدلیل سیاست های اقتصادی و سرکوب مخالفان سیاسی همواره تحت انتقاد محافل بین المللی  قرار داشته است  ــ و تا کرزای افغانستان حضور داشتند . هر چهار رئیس جمهور نامبرده با ولی فقیه هم دیدار داشته اند .

علیرغم تمام هزینه های سرسام آور  و تمهیدات شدید امنیتی ؛ این اجلاس یکی از بی رونق ترین اجلاس های سه سال یکبار جنبش عدم تعهد در طول حیان این جنبش بوده است و عمده رسانه های معتبر بین المللی و تحلیلگران آگاه ؛ از این اجلاس به عنوان یک شکست و ناکامی دیپلماتیک برای نظام جمهوری اسلامی نام برده اند .

 

 

ج ــ اهداف رژیم از برگزاری اجلاس :

رژیم در حالی میزبانی شانزدهمین اجلاس عدم تعهد را بعهده گرفت که چهار مشکل اصلیِ لاینحل روی میز خود داشت و دارد ؛ این چهار مشکل عبارتند از پرونده فعالیت های اتمی ؛ تحریم های بین المللی ؛ بحران سوریه و پرونده نقض حقوق بشر و سرکوب آزادیها در کشور . رژیم میخواست با استفاده از امتیاز میزبانی این اجلاس ؛ از شدت بحران های گریبانگیر بکاهد و برای مشروعیت بخشی و ترمیم چهره مخدوش شده ــ در عرصه داخلی و بین المللی ــ خود استفاده نماید . همچنین رژیم می خواست با رشوه دهی و بند و بست های پشت پرده در این اجلاس ؛ حل بحران سوریه را از دید و منظر خود ( حمایت از سوریه ) دنبال کند .

اما بر خلاف انتظار سردمداران رژیم ؛ اجلاسی ــ با آنهمه تبلیغات و  هزینه ــ که رژیم برای پیشبرد مقاصدش ؛ بر روی آن سرمایه گذاری کرده بود ؛ به تریبونی بر علیه خود وی تبدیل گردید و از این طریق ؛ مهمترین سیاستهای بین المللی رژیم بچالش گرفته شد و دبیر کل سازمان ملل آقای بان گی مون و محمد مرسی رئیس جمهور مصر ؛ مهمترین وجوه سیاستهای رژیم ــ بلحاظ داخلی و بین المللی ــ را بزیر سئوال بردند .

 

د ــ نتایج اجلاس :

برای قضاوتِ شکست و یا پیروزی اجلاس ؛ باید  دست آوردهای آن مورد قضاوت قرار گیرد . وقتی می توان ادعا کرد که اجلاس مذکور موفقیت آمبز بوده است که گرهی از مشکلات گریبانگیر و بعبارتی 4 مشکل اصلی رژیم حل شده و یا به تخفیف این مشکلات کمک شده باشد . در حالیکه این اجلاس اولا" با بی اعتنائی سران اکثر کشورهای عضو مواجه شده و فقط 30 تن از سران 120 کشور عضو در این اجلاس شرکت کرده اند . یعنی تنها یک چهارم رؤسای کشورهای عضو برای شرکت در اجلاس به تهران آمدند که آنهم عمدتا" کشورهای بحران زده ؛ طرد شده و دیکتاتور ــ مانند زیمبابو ؛ تاجیکستان ؛ سودان ؛ افغانستان ؛ کره شمالی و .... ــ بودند ؛ که حضور این افراد در غیاب بیش از دو سوم سران و رهبران کشورهای عضو نمی توانست به این اجلاس اعتبار ببخشد.

یعنی هم باعتبار افراد شرکت کننده در اجلاس و هم تعداد کم سران شرکت کننده ؛ نمی توان انتظار ارتقاء  نقش منطقه ای و بین المللی رژیم را داشت و ادعا کرد این اجلاس باعث افزایش احترام و اعتبار بین المللی برای رژیم شده است بنابراین بحران انزوا نه تنها کماکان لاینحل باقی مانده است بلکه تشدید نیز شده است ؛ کما اینکه تنها چند روز بعد از برگزاری اجلاس غیر متعهدها در ایران ؛ کشور کانادا سفیر خود را از تهران فراخوانده و رابطه اش را با ایران به حالت تعلیق در آورده است . وزیر خارجه کانادا طی بیانیه ای گفته است : کانادا دولت ایران را مهمترین تهدید برای صلح جهانی و امنیت دنیا میداند .

ثانیا" چنانچه در این اجلاس نه در حرف بلکه در عمل شاهد آمادگی کشورهای عضو به همکاریهای  اقتصادی بیشتر با رژیم و عقد قراردادهای اقتصادی در زمینه های مختلف و یا شاهد کمک بایران برای مقابله با تحریم می بودیم ؛ می توان گفت که این اجلاس در از بین بردن تحریم ها  و یا کم کردن دامنه و شدت آنها برای رژیم موفقیت آمیز بوده است . اجلاس عدم تعهد نه تنها راه را برای کاهش دامنه تحریم ها هموار نکرد بلکه بدلیل اصرار رژیم به ادامه سیاستهای خود در این اجلاس ؛ تنها چند روز  بعد از اجلاس ؛ وزرای خارجه آلمان ؛ فرانسه و انگلیس در نشست دو روزه خود در قبرس خواستار افزایش تحریم های ایران  شده اند .

در زمینه اتمی و بحران سوریه و نقض حقوق بشر در ایران ؛ مرسی و بان گی مون از بلند گوهای اجلاسی که خود رژیم میزبانی آن را بعهده داشت  وی را به چالش کشیدند . یعنی در حالیکه معمولا" بر اساس عرف دیپلماتیک ؛ مهمانان اجلاس میبایست حرمت کشور میزبان را رعایت کرده و مواضع رسمی کشور میزبان را به چالش نکشند ؛ مهمانان برجسته این اجلاس یعنی بان گی مون و محمد مرسی آشکارا مواضع رسمی ایران ــ در باره بحران سوریه ؛ پرونده اتمی و نقض حقوق بشر ــ را به زیر سئوال بردند .

محمد مرسی رئیس جمهور مصر در ابتدای سخنرانی با اعلام سلام و درود به چهار خلیفه مسلمین ؛ حساب اسلام خود را از اسلام آخوندها جدا کرده و مخالفت خود را با آزار و اذیت اهل تسنن توسط آخوندها اعلام کرد و در مورد سوریه گفت : همبستگی ما با مبارزات مردم عزیز سوریه علیه رژیم سرکوبگری که مشروعیت خود را از دست داده است به همان اندازه که یک ضرورت سیاسی ــ استراتژیک است ؛ یک وظیفه اخلاقی نیز محسوب میشود . محمد مرسی در ادامه سخنان خود در اجلاس ؛ یار منطقه ای و متحد استراتژیک رژیم یعنی سوریه را " ستمکار " ؛ " سرکوبگر " و " فاقد مشروعیت " خواند ؛ و در حالی که رژیم ایران میخواست بحران سوریه مطابق دید و نظر او در اجلاس مطرح شود ؛ راه برای هر گونه حمایت از رژیم بشار اسد توسط محمد مرسی بسته شد . این امر باعث شد که رژیم ــ نه ولی فقیه و نه احمدی نژاد ــ بر خلاف میل و منافع اش نتواند در تمام طول اجلاس نامی از اسد به میان بیاورد و یا در قطعنامه پایانی اجلاس باو اشاره ای بکند . 

در مورد حقوق بشر هم بان گی مون نگرانی عمیق خود را از نقض حقوق بشر در ایران ابراز داشت و گفت : سازمان ملل می تواند در کنار ایران برای بهبود حقوق بشر در کشور اقدام کند ...... ما نگرانی جدی در مورد نقض حقوق بشر در ایران داریم .

بان گی مون بحران هسته رژیم را یکی از نگرانی ها برای صلح و امنیت بین المللی دانست و گفت : برای صلح و امنیت منطقه ؛ من از دولت ایران می خواهم اقدامات لازم را برای جلب اعتماد بین المللی در باره صلح آمیز بودن برنامه هسته ای اش را بعمل آورد و این با تبعیت کامل از قطعنامه های شورای امنیت و در همکاری با آژانس بین المللی میسر است .

در واقع هم بان گی مون و هم مرسی ؛ خواب خوشی را که جمهوری اسلامی برای کنفرانس عدم تعهد دیده بود را آشفته ساختند و در حالیکه رژیم انتظار داشت که با حضور محمد مرسی در اجلاس تهران به 3 دهه قطع رابطه دیپلماتیک با مصر پایان دهد ؛ آقای مرسی ــ در سفر چند ساعته خود ــ هم در تضاد آشکار با سیاست های استراتژیک ایران در قبال سوریه صحبت کرد و هم حتی حاضر نشد بدیدار ولی فقیه ــ خامنه ای ــ برود و در ملاقات با احمدی نژاد هم هیچ صحبتی از برقراری رابطه میان دو کشور به میان نیاورد .

بان گی مون هم از تریبون رسمی حکومت به محکوم کردن اظهار نظرهای ولی فقیه رژیم در باره یکی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد ( اسرائیل ) ؛ نقض حقوق بشر در ایران و اجرای قطعنامه های شورای امنیت در باره پرونده اتمی رژیم پرداخت  . یعنی آنچه در عمل بوقوع پیوست وارونه شدن تمام حساب و کتابهای رژیم بود و تبدیل شدن نشست سران غیر متعهدها بیک شکست و آبروریزی فاجعه بار برای رژیم رسوایِ حاکم بر کشور .

و اما در سکانس آخر این مهمانی پر هزینه ؛ جعل و تحریف سخنان مرسی و بان گی مون توسط صدا و سیما و دست اندرکاران دستگاه خبری رژیم بود که  باعث شد ؛یک آبرو ریزی بین المللی برای رژیم به بار آید و بهمین خاطر وزارت خارجه بحرین با صدور بیانیه ای تحریف و جعل در ترجمه فارسی ــ و قرار دادن نام بحرین به جای سوریه ــ سخنان محمد مرسی را محکوم نموده و خواستار عذر خواهی دولت ایران شد و دفتر بان گی مون نیز با انتشار بیانیه ی نسبت به تحریف و وارونه گوئی سخنان بان گی مون افشاگری نمود .

سایت تابناک متعلق به محسن رضائی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به " اختلاف نظر اساسی " میان مقام های ایران و رئیس جمهور مصر بر سر مسئله سوریه نوشت : اما همه اینها باعث نمی شود که در روز روشن ؛ سخنان وی ــ مرسی ــ را که در همه جا موجود است گزینشی و تحریف شده منتشر کنیم . بویژه اینکه این تغییر در سخنان مرسی ؛ در ترجمه فارسی انجام گرفته است .

در آخر اینکه آنچه سرنوشت و جایگاه یک نظام و کشور را در عرصه داخلی و بین المللی تعیین می کند مردم یک کشور هستند و نه عضویت و ریاست این نهاد ؛ ارگان و یا تشکل بین المللی . مگر در اجلاس غیر متعهدها که 3 سال پیش در مصر بر گزار شد بیش از 140 کشور از جمله 118 عضو جنبش و حدود 100 تن از سران کشور حضور نداشتند با اینهمه در حالیکه مصر کشور بسیار با ثبات تری از ایران بود " حسنی مبارک " رئیس جمهور مصر سرنگون شد و آن نشست نتوانست برای وی ثبات و مشروعیت ایجاد نماید .

بنابراین رژیم بیهوده می پندارد که صرف برگزاری این گونه اجلاس ها می تواند برای وی ثبات و ماندگاری ایجاد نماید . خانه از پای بست ویران است      خواجه در فکر نقش ایوان است

 

محمود خادمی ــ 11.09.2012

  arezo1953@yahoo.de  

 

 

پاورقی ها :

 

1 ــ ترتیزک ؛ گیاهی است یکساله دارای برگهای بیضی شکل که جزو سبزیهای خوراکی با طعمی تند و تیز است که نان خورش فقیر و فقراست و آن را با نان می خورند .

2 ــ می گویند ؛ یک نفر با یک پارچ پر از ماست کنار دریائی نشسته بود که دوغ درست کند . برای این منظور ؛ ماستِ پارچ را کم کم در دریا خالی میکرد . رهگذری از او سئوال کرد که داری چکار می کنی ؛ گفت دارم دوغ درست می کنم ؛ رهگذر به وی گفت با اینکار که دوغ درست نمی شود . وی در جواب رهگدر گفت خودم هم می دانم که دوغ درست نمی شود ؛ ولی اگر بشود یک دریای دوغه

3 ــ مرسدس بنز s600  گارد ؛ ماشین بنز با شیشه های ضد گلوله و بالاترین استانداردهای ایمنی در برابر انواع سلاح های نظامی مانند نارنجک های دستی ؛ بمب و ..... است

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.