رژیم اسلامی با اعتبار نقش کلیدی خمینی ایجاد شد. پس از مرگ او نظام بی اتوریته باقی ماند و کشمکش ها میان دست اندرکاران نظام اوج گرفت. دو مافیای بزرگ ثروت و قدرت، رفسنجانی و خامنه ای از طریق پایه های مافیائی علیه هم صف آرائی کرده اند.

تجربه نشان داده است که ولی فقیه تنها مردان اخته شده را در کنار خود تحمل می کند و از همینرو دهان همه "یاران امام" را پوزبند نهاده ویا زمینگیرشان کرده است. هرجا هم دست از پا درازتر کرده اند، با زندان، شکنجه و تجاوز و ... روبرو شده اند.

 اکنون بر همه لشکر اختگان ولی فقیه محرز شده که آنها از صدقه سر مافیای غالب نفس می کشند و روزی شان را دریافت کنند.

پس از خمینی، رفسنجانی عاقل ترین مرد نظام است. او از خود جانسختی زیادی نشان داده و راحت دم به تله ولی فقیه نمی دهد و بقولی؛ آنچه را خامنه ای در آینه می نگرد، این روباه پیر در خشت خام می بیند.

رفسنجانی چشم انداز تلاطم های بزرگ نظام را نادیده نمی گیرد و اساسا فردای دورتر را می بیند. در بازی شطرنج با خامنه ای، آگاهانه طعمه پیش او می ریزد، سرباز قربانی می کند تا به شاه مات برسد.

رفسنجانی نیز چون خامنه ای نقش ویرانگرانه و جنایتکارانه در 33 سال گذشته داشته و برآن است تا با سیاست موج سواری و لغزش بسوی اپوزیسیون، از ولی فقیه فاصله گرفته و میدان برای مانور در آینده ایجاد کند.

طعمه هائی که رفسنجانی پیش خامنه ای گذاشته است؛ بخشی از سیاست همسوئی پوزیسیون با اپوزیسیون با هدف حفظ  حکومت ننگین اسلامی و همچنین خاک پاشیدن در چشم ملت ایران، در هم ریزی صفوف نیروهای اپوزیسیون برانداز و پوزیسیون مدافع نظام (اصلاح طلب) است.

نیروی آزادیخواه، دمکرات و سوسیال هر نوع سرکوب، دستگیری و زندان شهروندان را محکوم می کند. از آزادی سیاسی - عقیدتی انها دفاع می کند (حتی فرزندان جنایتکاری چون رفسنجانی).

برای آزادی ایران و ایرانیان راهی جز بمیدان آمدن جنبش های مدرن دانشجوئی ، زنان و کارگران، و سازماندهی دمکراتیک قدرت سیاسی به نظر نمی رسد.

برای رسیدن به این هدف، عبور از روی لاشه متعفن حمهوری اسلامی، برچیدن کلیت نظام، بدون ذره ای توهم به کسانی که در منجلاب جمهوری اسلامی پرورش یافته اند، اجتناب ناپذیر است.