سرکوب و سرنگونی دولت آزادیستان به رهبری شهید خیابانی و اشغال آزربایجان، سرکوب و سرنگونی ساختن دولت عرب الحواز به رهبری شهید شیخ خزعل و اشغال کشور عرب الحواز ، سرکوب حکومت میرزا کوچک خان ، سرکوب و سرنگونی حکومت ملی آزربایجان جنوبی به رهبری شهید پیشه وری ، سرکوب و سرنگونی حکومت خودمختار مهاباد، سرکوب و اشغال بلوچستان، سرکوب ترکمنستان جنوبی در فردای انقلاب 1357 ، تهدید به بمباران آزربایجان و قتل عام مللت ترک آزربایجان کشتار خونین جنبش خلق مسلمان آزربایجان در سال 1358 ، قتل و کشتار و بمباران خلق کرد در بعد از انقلاب 1357 ، سرکوب وبمباران بلوچستان که هنوز هم ادامه دارد و اعدام سران جنبش رهای بخش بلوچستان ،سرکوب جنبش رهای بخش عرب الحواز، سرکوب حرکت ملی آزربایجان و تیرباران تظاهرات اعتراضی ملت آزربایجان درخرداد سال 1385 و اوج گیری دستگیریها و در مناطق اشغالی و تداوم اعدامها و شکنجه ها نمونه های بارز این اشغال، زورگوی، تجاوز و وحشیگریهای راسیزم فارس است. رضا شاه با تجزیه کردن ملل و به اسارت گرفتن آنها دولت مرکزی بنام "ایران" را پی ریزی کرد. مرزهای قلابی "ایران" از سینه زخمی ملل کشیده شده, و نزدیک به 90 سال است که از این زخمها و این قلبهای پاره شده خون می چکد. هر کدام از این مللل تحت اشغال را از برادرانشان جدا کرد تا " ایران " بسازد. بخشی از هر کدام از این ملل در انسوی این مرزهای قلابی "ایران" قرار دارند. رضا شاه با سیاست یک ملت و یک دولت با یاری خبرگان شوونیزم فارس به طور جدی و سیستماتیک سیاست اسیمیله ملی و فارس سازی را پیش گرفت . باتحمیل زبان فارسی، ممنوع کردن زبان ملل، تحریف تاریخ ، تعویض اسامی مناطق اشغالی و نامگداری فارسی و همچنین تغیر ترکیب ملی و مسکون ساختن فارسها در این مناطق به خصوص در الحواز تمام توان خود را دراستای ایجاد ملیت "ایرانی" و کشوری "ایران " به کار بست . اشغالگران فارس گذشته از قربانیان زمان اشغال هر حرکت اعتراضی بعد از اشغال را نیز بشدت سرکوب کرده و مرتبا از ما ملل تحت اشغال قربانی گرفته و میگیرند. علارغم این سرکوبها مقاومت ملل تحت اشغال و مبارزات رهای بخش ملی شعله ورتر، پربارتر و امروزه به اوج خود رسیده و اورگانیزه شده پان ایرانیزم را شکست داده است . هر چند که بدنبال شکست پان ایرانیزم ، نئوپان ایرانیزم با شعارهای "ایران" برای همه "ایرانیان" ، "ایران" کثیر الملله، " حقوق برابر به "اقوام " " ایرانی" ، حقوق زبانی ، حقوق شهروندی و فدارالیسم و غیره به صحنه آمد ولی شعارهای شفاف استقلال خواهی ملل ، نئو پان ایرانیزم را هم شکست داده و به حاشیه راند.