رفتن به محتوای اصلی

من قطاری دیدم که سیاست میبرد و چه خالی میرفت
01.12.2012 - 08:28

 مدتی ست که سوت قطار بروکسل، استکهلم... پراک زده شده و مسافرینی با بلیط مجانی رفت و برگشت را به این سو و آنسوی دنیا می برد. بودجه این تورهای مجانی هم ظاهرا توسط هیات برگزارکننده ای که خود را با مدال  "رجال سیاسی" ایران مزین کرده اند، تامین می شود.

اما موضوع از چه قرار است؟ در تاریخ سی و اندی سال اخیر دریافت میلیونها دلار توسط مسعود رجوی از صدام حسین را شاهد بودیم، همینطور سواستفاده شاهزاده رضا پهلوی از ثروت های غارت شده مردم ایران توسط پدر خود که مدتها قبل از کشورخارج شده بود، اما این قلم سیاست ورزی را که "ایرانیان ثروتمند" بانی شروع آن باشند و کمیته برگزاری هم برای چنین اجلاس هایی انتصاب کنند را ندیده بودیم، که چشممان به آن هم روشن گشت!

برگزارکنندگان چنین نشست هایی که در فواصل زمانی کوتاه مدت اجلاس هایی در بروکسل، استکهلم و پراگ برپا داشتند برای خود نام "اتحاد برای پیشبرد دموکراسی" و یا "اتحاد برای دموکراسی" برگزیده اند.

طبق اظهارات آقای جواد خادم وزیر مسکن دولت بختیار و یکی از مسئولین برگزارکننده این اجلاس ها "یک چیز چون آفتاب" برای ایشان روشن است:

" "اتحاد برای پيشبرد دموکراسی" يک حزب نيست و نخواهد شد. هيچ ايدئولوژی معينی ندارد و نمی‌تواند داشته باشد. به هيچ نيروئی جز مردم ايران اتکاء ندارد."*(1)

وی در همانجا میافزاید:"" اتحاد برای دموکراسی"... دارای عقايد و سلايق گوناگون‌اند؛ و همه دست به‌ دست هم داده‌اند تا در حد توان خود راه انتخابات آزاد را برای مردم ايران هموار کنند و همه ايرانيان از طريق صندوق‌های رأی سخن بگويند."

این سخنان زیبا با عملکرد این گروه در همان قدم نخست در تعارض و  تناقض است! "انتخابات آزاد"، "صندوق رای"، اتکا به مردم ایران!؟ اولا کدام مردم، چه در داخل و یا خارج کشور، و بر طبق کدام موازین و طی کدام  پروسه تاریخی این آقایان را بعنوان "رجال سیاسی" انتخاب کرده اند تا مسئولیت برگزاری چنین اجلاس هایی را داشته باشند؟ این آقایان طی کدام اطلاعیه ای و در چه تاریخی از" ایرانیان خیرخواه" تقاضای کمک مالی برای راه انداختن چنین سفرهای پرهزینه ای داشته اند؟ اساسا اگر هزینه مسافرت و محل اقامت شرکت کنندگان تامین نمی شد چند نفر در اینگونه اجلاس ها حضور می یافتند؟ 

رضا تقی زاده یکی از شرکت کنندگان در اجلاس پراگ به خبرنگار رادیو امریکا می گوید: " بهرحال وقتی شما اینجا حاضر هستید چند صد هزار دلار شاید هزینه شده برای جمع کردن 120 نفر در پراگ......توجیه این سرمایه و محل تامین آن بهرحال دو سئوال معتبری هست که هر کس چه در داخل و یا خارج و بخصوص برای نمایندگان رسانه ها به خودشون حق می دند که مطرح کنند".**(2)

و پاسخ آقای خادم در مصاحبه* با یورونیوز در اینمورد چنین است:

" قبلا هم گفته ام که ایرانیان خیرخواهی هستند که نسبت به سرنوشت ایران علاقمندند و کمک کرده اند. تنها دلیلی که ما قادر به بردن نام این افراد نیستیم، چاپ نام آنها در روزنامه های ایران است که باعث می شود تا جمهوری اسلامی خانواده های آنان را مورد هدف قرار دهد اما به احتمال بسیار زیاد ...فعالیت های “یو دی آی” گسترده تر خواهد بود و محتاج هزینه های بیشتری است. برای مبارزه احتیاج به پول است و نمی توان دست خالی به جنگ رژیمی .... بروید. بنابراین ما باید بتوانیم از سازمان های غیرانتفاعی وابسته به دولت های دموکراتیک استفاده کنیم." ***(3)

آقای خادم در مصاحبه با رادیو امریکا می گوید: "ما اعتقاد به این نداریم که احزاب و گروه ها را پهلوی هم بنشانیم...هدف فقط و فقط این هست که شخصیت های سیاسی را دعوت کنیم." اینجا هم ادعای آقای خادم متکی بر واقعیت نیست و با عملکردشان در تناقض قرار دارد. حداقل بعنوان عضو شورای هماهنگی اتحاد جمهوریخواهان ایران می توانم بگویم که کمیته برگزاری اجلاس پراگ بصورت رسمی از سازمان ما برای شرکت در این اجلاس دعوت نمودند ولی با پاسخ منفی مواجه شدند. همینگونه بود پاسخ* سازمان فدائیان خلق ایران اکثریت به دعوت این گروه به نشست پراگ. بهروز خلیق مسئول هیات سیاسی ـ اجرایی اکثریت در مصاحبه با نشریه کار چنین می گوید: کمیته برگزاری کنفرانس پراگ از سازمان ما دعوت کرده بود. ما در پاسخ به دعوتنامه نوشتیم که از حضور در کنفرانس معذوریم."  ****(4)

از دعوت و یا عدم دعوت سازمانی دیگر احزاب و سازمانهای سیاسی ایرانی و پاسخ آنها به کمیته برگزاری اجلاس پراگ حداقل من بی اطلاعم.

حال بازگردیم به جوهر حرکت این گروه تازه تاسیس مدعی اتحاد برای پیشبرد دموکراسی. به باور من نمی توان مخالف برسمیت شناختن دیگر گروه ها و سازمانهای سیاسی جدیدالتاسیس و یا با شناسنامه بود که روش مسالمیت آمیز مبارزه سیاسی را فرای استراتژی "براندازی" و یا "اصلاح طلبی" سرلوحه فعالیت های خود قرار داده اند. موضوع مرکزی به ابتدایی ترین پایه دموکراسی سیاسی یعنی برخورداری و چگونگی کسب مشروعیت توسط احزاب، گروه ها، نهادهای مدنی، کمیته های موقت و ... منبعث از رای و یا تمایل مردم برمی گردد. ادعای آقای خادم که این گروه حزب نیست و نخواهد بود و تنها وظیفه اش محملی ست برای برگزاری انتخابات آزاد با سد مشروعیت مواجه است. همینطور اگر اعضای دعوت شده به چنین اجلاس هایی در نهایت به این نتیجه برسند که مولفه های سیاسی، نظری و استراتژیکی شان قوام یافته و در وجوه کلی با یکدیگر همسو هستند و خواهان تشکیل فلان حزب لیبرال شوند، در آنصورت جناب خادم چه خواهند گفت!؟ مگر این چنین اجلاس هایی که حداقل بخش بسیار کوچکی از اپوزیسیون "برانداز" خارج کشور را نمایندگی می کنند نمی توانند به چنین نتایجی فرارویند؟ مگر آنکه این "رجال سیاسی" برگزارکننده نقشه راه را کاملا از پیش چیده و نقش هدایت و نه میزبانی از این مهمانان را در سرداشته باشند!

نکته دیگری که قابل تامل است آنکه این گروه در تبلیغات خود گردآوری همه نحله های سیاسی متشکل از "رجال سیاسی" مخالف رژیم جمهوری اسلامی زیر یک چتر را بشارت میدهد!

ائتلاف همه نیروهای اپوزیسیون مگر امکان پذیر است؟ یه لحظه تصور کنید آقایان رجوی، رضا پهلوی، جندالله، موسوی، سفیران سبز نیروهای ملی مذهبی و ... کنار هم نشسته اند!  کجای استراتژی سیاسی موسوی ـ کروبی، سفیران سبز و یا اتحاد جمهورخواهان ایران و ... با استراتژی "براندازی" مجاهدین و یا سلطنت طلبان یکی ست؟

این ادعای آقای خادم که " همه دست به‌ دست هم داده‌اند تا در حد توان خود راه انتخابات آزاد را برای مردم ايران هموار کنند" نیز خالی از کلی گویی و ابهام نیست. "موضوع" انتخاب چه خواهد بود؟ آیا هدف از "انتخابات آزاد" گشودن فضای سیاسی در ساختار سیاسی موجود در مرحله انتخاب رئیس جمهور و یا انتخاب نمایندگان مجلس و یا شوراهای شهری است و یا طرح شعار "انتخابات آزاد" در سمت تغییر قانون اساسی و یا "تغییر" در قانون اساسی عمل خواهد کرد؟

در ثانی چه همگرایی بین نیروهایی می توان یافت که یکی  معتقد است شرکت در هر انتخاباتی در جمهوری اسلامی یعنی تطهیر جکومت و باور بدان ندارد که نتایج انتخاباتی در ایران در قالب ساختار کنونی قادر به تغییر در سرنوشت کشورخواهد بود با دیدگاهی که خلاف این نظرات را دارد؟ اینکه بسیاری از نیروهای اپوزیسیون و برخا رگه هایی از پوزیسیون در خطوط کلی اصل حاکمیت قانون، تناوبی بودن قدرت سیاسی، رعایت میثاق های جهانی حقوق انسانی و .... درک مشترکی را بازتاب می دهند، قطعا پیشرفت بسیار مثبتی در خلال دو دهه اخیر در بین نحله های سیاسی ایرانی است اما حضور در شطرنج سیاسی هر کشوری علاوه بر داشتن برنامه، نظریه و ادعا باید بر  پایه های محکمی نیز استوار باشد .....مشروعیت و کسب  محبوبیت در بین مردم

و این آخری را نمی توان با ارسال بلیط مجانی تامین نمود!

ساندیس های احمدی نژاد شاید برهه ای موجب فربه شدن سیمای پوپولیستی وی گردید اما الیت سیاسی اپوزیسیون خارج از کشور ایران را نمی توان با چنین شیوه هایی تحقیر نمود.

منابع:

*(1)

http://entekhabehazad.com/

**(2)

http://www.radiofarda.com/media/video/24783071.html

***(3)

http://entekhabehazad.com/2012/11/23/%D9%88%D8%A7%DA%A9%D9%86%D8%B4-%D9%88%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%B9%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%B4%D8%B3%D8%AA-%D8%AF%D9%88-%D8%B1%D9%88/

****(4)

http://kar-online.com/node/5551

استکهلم

m.azari59@hotmail.com

2012/11/30

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.