در این مرحله تاریخی از کشور ایران، اپو زیسیون سیاسی ایران ـ چاره ائی ندارد جزء شناخت دقیق خواسته های فوری مردم و برقراری ارتباط مستقیم با مردم ایران که در این مرحله مانند گم گشته ائی است که بدنبال رسیدن به معشوق خویش همچنان سرگردان مانده باشد.

ایران سرزمین رسیدن به دروازه تمدن تا گقتگوی تمدنهاست ،نه از آن اولی می توان براحتی گذشت نه ازدومی به سختی! هرچه است ، ساخته مردم ایران است و باید همه آنها را بی کم و کسر در موزه تاریخ ایران به امانت بسپاریم تا نسلهای آینده برای نوسازی آینده ایران بهره بگیرند. ایران از دیر باز از جانب حاکمان همواره بازار مکاره وعد ه وعید های بسیار شیرین و دلپذیر بوده است.تاریخ مزدک کشی را هرگز نمی توان از تاریخ ایران پاک کرد.تاریخ ایران ، تاریخ کشتار انسان هاست چرا که به قول هگل برای حفظ هر وجب سرزمین ایران انسانی زیر خاک خفته است. حفظ استقلال ایران تا کنون بسیار ملامت ها و سختی ها به خود دیده است.وحشت از فروپاشی این سرزمین ، بارها مردمان این کشور را به اطاعت از جباران واداشته است. علیرغم همه اینها ، ایران همچنان بازار مکاره وعده های رسیدن به خوشبختی باقی مانده است.از شهرهای خوشبختی تا شعر های بسیاری زیبای اساتیری ایران نمی توان براحتی گذشت، هرچقدر بخواهی از آن فاصله بگیری بازهم به آن سرزمین ـ دلبند خواهی ماند. اما همه وعده های رنگارنگ کاندیداهای مقام ریاست جمهوری اسلامی قبل از قدرت گیری در نظام اسفناک رژیم اسلامی که به مردم ایران داده میشود که در نگاه اول بسیار دلگرم کننده اما توخالی است باید تاملی کوتاه کرد.از بر آورده کردن جامعه مدنی تا آوردن نفت بر روی سفره های تهیدست مردم و اعطای یارانه های 50 الی 70 هزار تومانی وغیره ،،،، به مردم ایران ، که همه اینها بسیار تکراری و مضحک شده است اما با همه این حال برای مردم ناامید ایران به تفننی تبدیل شده است که اگر بدان امید نداشته باشند به چه چیزی دیگری می توانند امیدوار باشند؟مردم ایران در حال حاضر تنها در حصار دوزخ وجهنم قرار گرفته اند نه در مقام انتخاب دوزخ و بهشت؟ از یک طرف از تکه تکه شدن ایران وحشت دارند واز طرف دیگر از شوربختی همسایگان شرقی و غربی واهمه دارند که لااقل از ناامنی کشورهای غربی وشرقی همسایه ایران در آرامش بسر می برند ،شکر گذارند.آنهائیکه هنوز در فرمول های تحولات سیاسی به سبک گذشته دلخوش مانده اند وهمه تغییرات اساسی ملت ها و وقایع سیاسی جهان کنونی را بطور رئالیستی در نظر نمی گیرند و رسیدن به امیال انتزاعی و تجریدی خود را که بسیار آسان مانده است به محک نمی کشند اما برای مردم ایران تکرار امتحان تاریخی بسیار سخت آمده است. برای مردم ایران همچنان اپوزیسیون کوشا با همه تلاش ها و دلاورها مانند گذشته ناملموس و بیگانه مانده است چراکه ارتباط تاریخی برقرار نشده است. در این مرحله تاریخی از کشور ایران، اپو زیسیون سیاسی ایران ـ چاره ائی ندارد جزء شناخت دقیق خواسته های فوری مردم و برقراری ارتباط مستقیم با مردم ایران که در این مرحله مانند گم گشته ائی است که بدنبال رسیدن به معشوق خویش همچنان سرگردان مانده باشد.