هنگام سفر احمدی نژاد در تاریخ 18 و 19 بهمن‌ماه برای شرکت در اجلاس سران سازمان همکاری‌های اسلامی به مصر، وی با استقبال محمد مرسی در فرودگاه قاهره مواجه شد و بلافاصله جناح احمدی نژاد شروع به تاثیر مثبت سفر رئیس جمهوری ایران بعد از 34 سال به مصر و تغییر روابط با مصر اقدام به قلم فرسایی کردند، اما طولی نکشید که این سفر به جای میوه دادن تبدیل به کابوسی شد برای احمدی نژاد و یاران او که از سفر خود به مصر به مانند سفر به لبنان که حزب الله لبنان و با پول مردم ایران پذیرایی گرمی و در نتیجه تبلیغات و پروگاندای عظیمی از سفر او براه انداختنه بودند، در سر می پروراندند.

اما واقعا چرا چنین اتفاقی افتاد؟ چرا جناح احمدی نژاد از استقبال نسبتا گرم مرسی از او دستپاچه شدند؟

یکی از کارشناسان سیاسی مصر به طنز گفت که ظاهرا هنوز ایرانی ها از عرف روابط سیاسی زیاد نمی دادنند، زیرا اگر چنین بود انان از استقبال مرسی از رئیس جمهوری شان سرمست نمی شدند، خود احمدی نجاد مثل کنه به مرسی چسبید و تصور میکرد که کار تمام است و روابط سیاسی و بازگشایی سفارت خانه ها فردا انجام می شود.

احمدی نژاد تا پیش از سفر به مصر از مقامات مصری تقاضای بازدید از 3 محل بزرگ و تاریخی مصر یعنی دانشگاه الازهر، مسجد راس حسین و احرام ثلاثه را کرد، که در بازدید از اولی و دومی افتزاء به بار امد، شیخ الازهر از ایران و سیاست های او در سرکوب سنی ها و مردم عرب اقلیم اهواز انتقاد کرد و انان را از دخالت در امور دیگر دول خلیجی منع کرد که در مصاحبه مطبوعاتی احمدی و مترجم او سعی کردند که جلو پخش مفاد جلسه بین او و شیخ الازهر را که توسط سخنگوی دانشگاه الازهر بود بگیرند، در مسجد راس حسین با لنگه کفش به او حمله شد و در روز اخر هم هنگام ورود به محل دفتر حفاظت منافع ایران برود که مورد حمله سوری ها و مصری های خشمگین و به دلیل حمایت او از بشار اسد قرار گرفت، و در اخر به احرام ثلاثه هم نرسید.

اینکه احمدی و یاران او قبل از رسیدن به مصر چطور فکر میکردند، مشخص نیست، اما اصول و استراتژی سیاسی هر کشوری دارای چهارچوبی است که منافع ان کشور بر ان قرار دارد و از جانب دولتها رعایت میشود، انچه که مربوط به مصر است، دولت و شخص اقای مرسی به قراداد صلح با اسرائیل و رابطه عمیق سیاسی و اقتصادی با امریکا و دول خلیجی پایبند است و از همه مهمتر در مورد مسئله انقلاب سوریه و کشتار مردم ان کشور به دست بشار اسد و حامی ان ایران موضع به غایت سختی دارد، مرسی بارها ایران را از دخالت در کشورهای خلیجی منع کرده بود و بر حفظ قراداد های نظام گذشته با جهان تاکید کرده بود، و عبور از این موارد غیر ممکن بوده و خواهد بود. سوای اینکه خواست و موضع مردم مصر برای انان اهمیت دارد و اکثریت مردم این کشور به دلایل سیاسی و مذهبی از رابطه سیاسی با ایران تا موقعی که رژیم ایران سیاست خارجی خود را تغییر ندهد، استقبال نمیکنند.

نباید فراموش کرد که تغییر نظام در مصر و سمت این تحولات ریشه در خواسته های بخش عمده ای از مردم مصر دارد، و انچه که مربوط به سفر احمدی به عنوان رئیس جمهور نظام ایران و بیت خامنه ایی میشود، صف مخالفین سفر احمدی به مخالفین مرسی هم بسط داده شد، بدین صورت که غیر از جامعه قوی مدنی مصر، مخالفین سیاسی محمد مرسی به بنام جبهه نجاد هم از سفر احمدی استقبال نکردند و خواهان دوری او از خاک مصر شدند، سلفی ها و تندرو های مذهبی هم که جای خود دارند.  

میتوان گفت هدیه ایی که محمد مرسی بابت استقبال از احمدی نژاد هنگام ورود او به مصر داد، سوای اینکه یک عرف بین المللی شناخته شده در روابط سیاسی است، میتوان ان را چنین ترجمه کرد، که بایت روز قبل تنش و برخورد با یاران بیت خامنه ایی در مجلس تحت امر خامنه ایی، تشویق نامه ایی از محمد مرسی گرفت و او را تشویق به برخورد بیشتر کرد، و به او فهماند که هر چه بیشتر درگیر شود، حمایت از او هم در خارج بیشتر خواهد شد، البته این صیغه ایی است که جناح احمدی هم به دنبال ان هستند.

7 فوریه 2013