22 آوریل هر سال، یادآور بە حرکت درآمدن کاروانی است کە نماد نگرش و اندیشەهای پیشقراولان مبارزەی آزادیخواهانەی یک ملت می‌باشد. ملتی کە گرچە تاکنون نیز از فرودستی و پراکندگی رهایی نیافتە، اما مبارزەاش نە تنها متوقف نشدە، بلکە هر روز گامهای بزرگتری بە جلو برداشتەاست. مبارزەای کە با بە حرکت درآمدن کاروان 22 آوریل بعد دیگر را بر ابعاد خویش افزود: بعد فکری و فرهنگی و علمی.

115 سال پیش بە ابتکار مقداد مدحت بدرخان، روزنامە نویسی کردی در آوارگی و بدور از وطن تولد یافت. بعدها برادرش عبدالرحمن راه وی را ادامە داد و اجازە نداد آتش "کردستان" بە خاموشی بگراید.

نقش خاندان بدرخان از بسیاری جهات در تاریخ ملت کرد هویداست. از ریاست بر امارت و میرنشینی و اندیشەی بنیانگذاری دولت کردی و فراهم ساختن "اسباب جنگ" برای حراست از کردستان گرفتە تا تدبیر در مورد الفبای کردی و احداث مدارس و تحصیل و روزنامەنویسی بە زبان ملتشان. اما از حقیقت بدور نیست اگر بگوییم نقطەی اوج خدمات آنان، همین کاروانی است کە در روز 22 آوریل براه انداختەاند. زیرا فریاد اعتراض علیە زیردستی و فراخوان برای اتحاد و بانگ قیام و مبارزە برای آزادی را بە زبان کردی و بر صفحات روزنامە، کشور بە کشور و شهر بە شهر منتشر ساختند. آنها می‌بایست بە دولتها و ملتهای دیگر بویژە آنهایی کە خاک و ملت کرد را در چنگال خویش اسیر ساختەبودند ثابت کنند کە کرد نیز دارای زبان و تاریخ و تمدن خویش است و در این خصوص چیزی از دیگران کم ندارد. اما افسوس کە تحت ستم و محروم است. بعلاوە آنها راهی را پیش روی روشنفکران و سیاسیون و آزادیخواهان کرد قرار دادند کە آنرا طی کردە وهرگز از آن منحرف نشوند.

115 سال از انتشار نخستین روزنامەی کردی می‌گذرد. طی این 115 سال، روزنامە نویسی کردی و مبارزەی ملت کرد مراحل گوناگونی را پشت سرگذاشتەاند. اکنون دست اندرکاران رسانەهای کردی نیز دستکم بخشی از امکانات و ابزارهای هم صنفان خود در جهان پیشرفتە را دارا هستند. در حال حاضر در کردستان نیز نظیر بسیاری دیگر از مناطق جهان، روزنامەی کاغذی تا حدودی بە حاشیە راندە شدە و کانالهای تلویزیونی و نشریات الکترونی و شبکەهای اجتماعی بە میدانداری مشغولند. حال قلم بدستان و روزنامە نویسان کرد نیز بدلیل پیشرفت وسائل ارتباط جمعی و مرتبط شدن کردستان بە جهان و ایجاد فرصت و وسیلەای جهت رساندن صدای خود بە گوش جهانیان، در فضای دیکتاتوری و خود کامگی شکاف ایجاد کردەاند. هرچند بازداشت و شکنجە و آزار بە جرم نوشتن بە زبان کردی و مطرح ساختن خواست رهایی ملی و یک زندگی انسانی، در بخشهای وسیعی از کردستان کماکان ادامە دارد، اما کاروان روزنامەنویسی کردی همچنان در حرکت بودە و سرفرازانە بە راه خود ادامە می‌دهد و کماکان حامل همان پیامهایی است کە از اواخر قرن نوزدهم مطرح ساختەاست. آری، روزنامەنویسی کردی از همان ابتدا خواستار محو جهل و بی سوادی و خواهان علم و پیشرفت، اخوت میان ملتها، صلح و تفاهم، اتحاد کردستان و دست بدست یکدیگر دادن فرزندان ملت کرد بودەاست.

پیام و گفتمان روزنامەنویسی کردی، پیام و گفتمان جنبش ملت کرد بودە و هر روز بر غنای آن افزودە شدەاست، بە نحویکە خواستهای طبقات و اقشار ترقیخواه جامعە و جنبشهای گوناگون کردستان را با خود همراه ساختە است. در همان حال از مدرنیزم و پیشرفتهای جهانی، از جنبشهای دمکراسی طلبانە و حقوق بشری و بشر دوستانەی جهانی، صلح و همزیسیتی مسالمت آمیز خلقها، برابری زن و مرد و .... تأثیر پذیرفتە است. کاروان روزنامەنویسی کردی در حال حاضر علیرغم آنکە ملت کرد همچنان در مرحلەی مبارزە در راه رهایی از ستم گام بر می‌دارد، در تلاش است تا پاسخگوی تنوعات گوناگون جامعە و مخاطبان خود باشد. این کاروان از ضعف و کمبود بدور نیست، بویژە کە درشرایط و وضعیت زندگی و مبارزەی یک ملت تحت ستم و یک کشور تجزیە شدە و تحت اشغال، متولد شدە، پا گرفتە و نضج یافتە است. اما با وجود همەی نقایص، مدیا و روزنامە نویسی امروز کردی درحال حرکت بسوی اوج است.

این کاروان توانستە و می‌تواند زبان و سیما و نمایندەی ملت و مردمی باشد کە در حال پیشرفت هستند، ملت و مردمی کە آگاهانە و قاطعانە تصمیم بە مبارزە برای رهایی و همسانی با دیگر ملتها گرفتەاند. بیایید بە این کاروان، کاروانسالار آن و پیشاهنگان و فعالان آن افتخار کنیم و در تمامی سطوح حامی آن باشیم، از آزادی مطبوعات و دست اندرکاران آن دفاع نماییم و آنها را از حملات داخلی و خارجی، بە بندکشیدن و ترور و سقوط بە قهقرا حفظ نماییم. بیایید از تجربە و توشەی ارزشمند روزنامەنویسی خود و اندوختەهای خود و سرمایەهای عرصەی مطبوعات، بطور کامل حراست نماییم، زیرا تنها در این حالت است کە می‌توانیم زندە ماندن و پویایی جامعە و ملت خود را تضمین کردە و از پیشرفت آنها اطمینان حاصل نماییم.