هم گسترش وسیع موج اعدام در هفته های اخیر، هم پلمب و بستن فروشگاهها و رستوران‌ها به بهانه ی ورود زنان بدون حجاب، هم فشار بیشتر به زنان برای اجرای حجاب اجباری و تلاش برای قانونی کردن حجاب، برای آنست که به مردم بگویند ماعقب نشینی نکرده ایم و نمی کنیم، از عقب نشینی وحشت دارند، وحشت از اینکه در سرازیری بیفتند و بروند. تلاش می کنند مانع موج اعتراضات بعدی شوند. می دانند با بدتر شدن اوضاع در همه ی زمینه ها،  کشور  آبستن حوادث غیر قابل پیش بینی است.

من باورم همیشه بر این بوده است که جمهوری اسلامی  با تلاش بی شائبه ای در صدر نیروهای برانداز خودش قرار دارد. اخیرن آقای خاتمی «خود براندازی» را به رژیم نسبت داد است که بیان روشنی از عواقب سیاستهای نظام فقاهتی در زمینه های ملی و بین المللی است.   

به نظر می رسد کشور در شرایط آرامش پیش از طوفان به سر می برد. از یکطرف پروسه ی آمادگی برای خیزشی چه بسا تعیین کننده تر از جنبش مهسا جریان دارد و از طرف دیگر شاهد یکپاچگی و انسجام فکری و تشکیلاتی نحله های اپوزیسیون هستیم، که برای فردای پس از جمهوری اسلامی و استقرار دمکراسی مهم و ضروری است. 

در شرایطی که کشور آبستن تغییرات سرنوشت ساز است همکاری و اتحاد ملی اپوزیسیون برای گذار به دمکراس امری ضروری و فرا حزبی است.