Does Tehran Know What"s Up?

August 21, 2008

Al-Ahram Weekly

Hussain Abdul-Hussain

شایندگی (امکان) و زمان ِ تازش ِ ارتِشی به ایران، به گُمانه زنی های زیادی دامن زده است و نوشتارهایِ زیادی به آن رویکرد نشان داده اند. ولی مرزی را که کشورهایِ باختر در برابر ِ گُستاخی هایِ هسته ایِ ایران کشیده اند، مرزی روشن است که زمانِ تازش را هویدا و آشکار میکُند.

از روز ِنُخُست که ایران آهنگ (قصد) خود را برایِ غنی سازیِ اُورانیوم در راستایِ برآورده کردنِ نیازهایِ شهروندی به آگاهی ِ جهان رسانید، چیزیکه میتواند برایِ ساختن ِبُمب هسته ای نیز بکارگرفته شود، کشورهایِ باختر به دو اُردوگاه بخش شُدند.

اُردوگاه نُخُست، که بگونۀِ بُنیادین از سویِ نمایندگانِ هَنگَمِۀِ (اتحادیۀِ) اروپا رهبری میشود، باور دارد که این شُدنی است که بُن بَست با ایران را از راهِ گُفتگو بگُشایند. یک گروه بُزُرگ از دولت هایِ اروپایی باور دارند که اگر کشورهایِ باختر به اندازۀِ بَسَنده ای به ایران فَردات (امتیاز) بدهند، همانندِ تَرابَریِ اورانیوم، بستۀِ کمک هایِ ترازداریک (اقتصادی) و بَرخی برتری و فَراتُمی هایِ (اولویت های) بَرزَنی (منطقه ای)، تهران غنی سازی را بازخواهد ایستاند.

اُردوگاهِ دُوم از سویِ "بازهایِ" واشینگتون (Washington) و اسرائیل رهبری میشود. آنها باور دارند که یک ایران ِاَتُمی یک پَتِستِ (تهدید) بُنیادین در برابر ِکشورهایِ آنها خواهد بود، و این "بازها"، کسانی هستند که برنامۀِ تازش ِ ارتشی به پایگاه هایِ هسته ایِ ایران را بجلو میبرند. این "بازها" میگویند از آنجا که این شایندگی (امکان) وجود ندارد که با یک تازش همۀِ پایگاه هایِ هسته ایِ ایران را نابود ساخت، دستِکم این تازش میتواند ستون ِ مهره هایِ تهران را بشکند و این کار تهران را ناگُزیر میسازد که همۀِ اندوخته ها و توش هایِ (ذخیره هایِ) خود را برایِ باززسازی کشور بکار ببند. از اینرو این کشور برایِ چَندگاهی گُستاخی اَتُمی خود را در خاورمیانه فراموش خواهد کرد.

دیدگاهِ کشورهایِ باختر و ناسازگاری ای که آنها با ایران دارند، روشن است. هر دو ِ آنها، از "کبوترهایی" که به گفتگو فزونی میدهند گرفته تا "بازهایی" که به جنگ بَرتَری میدهند، "مرز ِ سُرخ را نشاخت کرده اند (تعیین کرده اند)"، برایِ اینکه فروزه هایِ (جمله های) فَرنشین پیشین ِ دولت آمریکا، پدر ِجُرج بوش (George W H Bush) را وام گرفته باشم، زمانیکه او به صدام حُسین، واپسین خودکامۀِ عراق، هُشدار داد که نیروهایِ خودش را از کویت بیرون بکِشَد. اگر ایران از مرز ِ سُرخ ِ نشاخت شُده (تعیین شده) به گُذَرَد، کشورهایِ باختر با تُندخویی و سَختی ِچند برابر از آنچه که عراق همسایۀِ آن کشور در سال 1991 ناچار از برتابیدن ِ(تحمل) آن شُد، ایران را خواهند کُوبید.

رهبریِ ایران، از سویِ دیگر، چهرۀِ یک آدم ِ پُکِرباز ( Poker gambler ) را بخود گرفته است. آیا آنچه که رهبَریِ ایران به آن میاندیشد، پیش خواهد آمد، اگر او همچنان بر غنی سازیِ اورانیوم پافشاری کُند؟ آیا رَهبرَیِ ایران به گویتازیِ (رجز خوانی) جَنگی خود باور دارد که نیرو هایِ ارتش ِ آمریکا در هال (حال) سُست شدن میباشند، ولی نیروهایِ آنها در هال (حال) تَنومند شدن؟ آیا رَهبَریِ ایران دریافته است یا نه، به هر روی پیآمدهایِ نافرمانی ِ او و گُستردگی ِزیان هایِ نابودکُنندۀِ جَنگی که در پیش است را نمی شود در این نکته از زمان برآوَرد کَرد.

تهران باید بداند، به هر روی، که مرز ِسُرخ کشورهایِ باختر آنجا آغاز نمیشود که ایران غنی سازیِ اورانیوم را به آغازد، ونکه (بلکه) سرآغاز مرز ِسُرخ ِباختر آنجاست که ایران به دانش ِغنی سازی دست بیازد. تاکنون، کارگُزاران زنهارداری (امنیتی) و گُزارش رسانی (اطلاعاتی) اروپا باور ندارند که ایران به این چنین گُنجایش و توانایی برایِ غنی سازی اورانیوم رسیده باشد. روزیکه این رویداد پیش بیاید و ایران آنرا به آگاهی هَمِگانی برساند، یا گُزارش ِ این رویداد به پایتخت هایِ کشورهایِ اروپایی درز کُند، آن روز روز ِتازش به ایران خواهد بود.

رهبریِ ایران باید که دریابد که غنی سازیِ اورانیوم نکته ای است که بازگشت ناپذیر میباشد، چونکه اگر ایران به فنآوریِ غنی سازیِ اورانیوم دستیازد، گُفتگوها دیگر سُودبخش نخواهند بود. کشورهایِ باختر به یک ایرانِ هسته ای فَردات هایِ (امتیازهای) بیشتری را نخواهند داد، ولی با ایران ِهَسته ای همانند یک پَتِست (تهدید) نو برخورد خواهند کرد؛ بگونه ای که راه برایِ درآمدن ِ "بازها" به میدان باز خواهد شد و راهکار ِ ارتِشی آنها بکار بسته خواهد شد.

در جاییکه شاید بَرخی به فَرنودند (دلیل بیاورند) که تهران بر پادیاری هایِ (اختلاف های) جهان گِرو میبَندَد (شرط بندی میکُند)، و سُستی ِ ارتش آمریکا را که در مانداب (باتلاق) عراق در هال (حال) فرورفتن میباشد در می نَگَرَد، و از این روی اُمید دارد که از زینه (مرحله) غنی سازی بدون ِ فَراپیشی هایِ (اقدام های) کیفری رهایی یابد، باید که گُفته شود که این فَرنودها (دلیل ها) از این داوش (ادعا) پشتیبانی نخواهند کرد که یک اروپایِ پاره شده و یک آمریکایِ سُست، ناتوان از آسیب رساندن به ایران باشند.

آمریکا شاید که اَرتش ِخود در عراق را سرگرم کرده باشد، ترازداریِ (اقتصاد) آن شاید که زیر فشار باشد، ولی نیرویِ هوایی آن همانند یک پرندۀِ آزاد میباشد و جنگنده هایِ B-52 این کشور میتوانند شهر هایِ ایران را در هر تَسو (ساعت) نابود سازند. ایرانی ها نباید با گویتازیِ (رجز خوانی) ارتشی، خود شان را گلول بزنند که فَرتورهایِ (عکس های) آن به دروغ با برنامۀِ رایانه ای ساخته میشوند تا به اینگونه بر توانایی هایِ ارتشی خود بیافزایند. اَرتش ِ ایران توانایی یک درگیری رو در رو با آمریکا را ندارد، هتا (حتی) اگر حزب الله، سوریه و حماس نیر به میدان ِکارزار درآیند.

این اندریافتنی است (قابل درک است) که کشورمداران (سیاستمداران) مانندِ محمود احمدی نژاد و رهبر ِحزب الله حسن نصرالله گویتازی هایِ (رجز خوانی) ارتشی را بکار ببَندند، تا پُشتیبانی مردم را بدست آورند. ولی اگر احمدی نژاد و نصرالله باور داشته باشند که نیروهایِ ارتشی آنها با آمریکا، اسرائیل و کشورهایِ باختر برابری میکُنند، این یک ماندَک و یک ایرَنگِ (خطای) بُزُرگی خواهد بود که میتوان آنرا با خُودکُشی برابر دانست.

ایران و همبستگان ِ آن کشور در بَرزَن (منطقه) باید به این فَرهود (حقیقت) پی ببرند که آمریکا و کشورهایِ اروپایی این اندازه که آنها میپندارند، ناتوان نیستند. شاید آمریکا از توانایی هایِ پیش از تازش به عراق برخوردار نباشد، ولی این همۀِ داستان نیست. تا زمانیکه توانایی هایِ ارتش ِ آمریکا رویِ هم رفته بالاتر از توانایی هایِ همۀِ کشورهایِ دُشمن با فنآوری هایِ فَرسوده و از رده بیرون رفتۀِ ارتشی ِشان باشد، پَنجول آمریکا نیرومند خواهد ماند، آیا بکارگیری این نیرو از سوی آمریکا رفتارمند (اخلاقی) اُوزواریده (توجیه) بشود یا نشود.

این باید که اندرزی باشد برایِ احمدی نژاد و همپالگی هایِ او که دو بار بیاندیشند، پیش از اینکه تلاش کُنند که این چنین نیرویی را به چالش فراخوانند، نه از این روی که ما آرزو داریم او را شکست خورده ببینیم، ونکه (بلکه) از این روی که این چنین جنگی همۀِ مردم خاورمیانه را به دوران ِتاریکی پرتاب خواهد کرد بگونه ای که از این نِهِش ِ(وضع) سیاه بختِ کنونی در خاستگاهِ دوران ِ روشنایی یاد خواهد شد.