رفتن به محتوای اصلی

محمد‌علی امانی رئیس اوین و عضوی از خانواده‌ جنایتکار و غارتگر امانی
08.07.2013 - 05:30

محمدعلی امانی متولد ۱۳۳۹ در تهران یکی از فرزندان سعید امانی همدانی از رهبران حزب جمهوری اسلامی و مؤتلفه اسلامی است. امانی همچون دیگر رهبران مؤتلفه و فرزندانشان از گردانندگان و مهره های اصلی اوین و دادستانی انقلاب و پشتیبانانشان در سال های اولیه دهه‌ ۶۰ است. لاجوردی در سال های یاد شده تلاش می کرد برای تحکیم پایه های قدرتش در اوین و دادستانی تا آنجا که ممکن است نزدیکان و افراد مورد اعتمادش را در کنار خود داشته باشد. بر همین اساس بود که محمدعلی امانی ابتدا در بخش معاونت اجرائی دادستانی که توسط حاج‌ احمد قدیریان یکی از خشنترین چهره های دادستانی اداره می شد به کار گرفته شد. (۱)

 گروه ضربت و اجرای احکام اوین از زیر مجموعه های معاونت اجرائی بودند. اولی نقش اساسی در حمله به خانه های مردم و دستگیری های شبانه داشت و دومی مسئولیت جوخه های اعدام را به عهده داشت. در واقع محمدعلی امانی از همان ابتدای سال ۶۰ نقش مستقیمی در دستگیری، شکنجه و کشتار مردم میهنمان داشت. او سپس مدتی در امور اطلاعاتی دادسرای انقلاب مشغول به کار شد و جنایات زیادی را سازماندهی کرد. چیزی نگذشت که او به معاونت سیاسی لاجوردی رسید. از این که لاجوردی به عنوان «قصاب تهران» چه نیازی به مشاوره‌ سیاسی داشت می گذرم اما یک جوان تازه کار بی تجربه‌ در حساسترین روزهای تاریخ میهنمان چه مشاوره یا کمکی به لاجوردی می توانست بکند؟

 در سال های ۶۰ تا ۶۳ دادستانی انقلاب مرکز بر خلاف قوانین رژیم تنها به منظور حاکم کردن شعار «النصر بالرعب» علاوه بر مسئولیت بازجوئی و شکنجه‌ زندانیان سیاسی اداره بخشی از سیستم امنیتی کشور و مدیریت زندان های مرکز را نیز به عهده داشت. به این دلیل لاجوردی و اطرافیانش در آن سال ها قدرت فوق العاده ای داشتند و به خاطر اهمیت پایتخت حرف اول را در  کشور می زدند. در تابستان ۶۳ در اثر فشارهای ایة الله منتظری و بازدیدی که نمایندگان ایشان و شورای عالی قضائی از زندان قزلحصار داشتند تغییر و تحولات عمده ای در امر اداره‌ زندان ها و سیستم قضائی و امنیتی به وجود آمد که عمر آن بسیار کوتاه بود! 

 در این تاریخ مسئولیت امنیتی و اداره‌ زندان های مرکز از لاجوردی گرفته شد و ریاست زندان های قزلحصار، گوهردشت و اوین تغییر کردند و عاقبت در دی ماه ۶۳ لاجوردی از پست دادستانی انقلاب مرکز نیز برکنار شد. در این فاصله محمدعلی امانی که تنها ۲۴ سال داشت به خاطر نزدیکی به لاجوردی و اعتمادی که به او داشت جانشین محمد جوهری فر که با اسم مستعار مهدوی رئیس زندان اوین بود شد. امانی در گفتگوهائی که سال‌ اخیر با رسانه ها داشته دریافت حکم از سوی لاجوردی را جزء «افتخارات» خود معرفی می کند! با وجود این نه او و نه هیچکدام از دوستان دیرینه لاجوردی در مؤتلفه و دادستانی به جز قدیریان در مراسم خاکسپاری او شرکت نکردند! (۲)

 در تابستان ۶۳ لاجوردی با توجه به شناختی که از بافت قدرت داشت و تحولاتی که در چشم انداز بود می دانست عنقریب برکنار خواهد شد از همین رو جوخه های اعدام را فعال کرد و تعدادی از زندانیان اعم از تواب و کمک بازجو و مقاوم را که به دلائل گوناگون تا آن موقع زنده مانده بودند تیرباران کرد! این سیاست پس از انتصاب علی رازینی به دادستانی انقلاب مرکز با توجه به طینت خشن و بی رحم رازینی که جنایات بزرگی را پیشتر در خراسان سازماندهی کرده بود و هراسی که بازجویان دادستانی و تیم لاجوردی از برملا شدن جنایاتشان داشتند همچنان ادامه یافت و اکثریت قریب به اتفاق توابینی که در شعبه های بازجوئی به همکاری با رژیم مشغول بودند همچون: ابوالقاسم اثنی عشری، حسین شیخ الحکما، فتحعلی قناعت پیشه، قاسم عابدینی، احمد عطاء ‌اللهی، ولی الله صفوی، محسن منشی، وحید سریع القلم، هادی جمالی و ..... به جوخه‌ اعدام سپرده شدند تا مبادا در تغییر و تحولاتی که پیش رو بود دهان باز کنند! به لیست ضمیمه توجه کنید (۳)

 امانی در رابطه با نقش خود در اوین می گوید:‌ «یکی از حکم هائی که من از شهید لاجوردی گرفتم مسئولیت زندان اوین بود که در سال ۶۳ گرفتم و حکم دیگر در ارتباط با کارهای اجرائی دادسرای انقلاب بود که در دو مرحله این توفیق را داشتم در ارتباط با کارهای اجرائی دادسرای انقلاب انجام وظیفه می کردیم. یک مرحله در ارتباط با کارهای اطلاعاتی دادسرا بودیم و مرحله بعد هم معاونت سیاسی شهید لاجوردی را داشتم. در آغاز سال ۶۳ با توجه به شرایطی که در آن وقت به وجود آوردند و زندان را به طور کلی به سازمان زندان ها واگذار کردند در زمان مسئولیت من بود که زندان اوین را به سازمان زندان ها تحویل دادیم و بعد از آن شهید لاجوردی حکم معاونت سیاسیشان را دادند که در خدمتشان بودیم تا زمانی که ایشان از دادستانی انقلاب برکنار شدند، وقتی که ایشان برکنار شدند به طور طبیعی کلیه معاونت هایشان هم برکنار شد.»

 http://www.rajanews.com/detail.asp?id=94331

 محمدعلی امانی در آبان ماه ۱۳۹۱ با رأی اکثریت بیش از دو سوم آراء شورای مرکزی حزب مؤتلفه‌ اسلامی (۴) به جای پسرعمه و شوهر‌ خواهرش اسدالله بادامچیان به عنوان قائم مقام دبیرکل این حزب انتخاب شد. وی از سال ۷۲ عضو شورای مركزی حزب بوده و سه دوره مسئولیت دبیر اجرائی، معاونت تشكیلات، معاونت تبلیغات، دبیر شهر تهران و ..... از جمله سوابق قبلی وی در این حزب است. از دیگر سوابق وی می توان به مسئولیت اجرائی شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی (گروه پشتیبان فهرست آبادگران در شورای اسلامی شهر دوم، مجلس هفتم و ریاست جمهوری نهم) و مسئولیت اجرائی ستاد انتخابات جامعه روحانیت مبارز در چندین دوره اشاره كرد.

  

نقش خانواده های امانی، بادامچیان و قدیریان در سرکوب

 برای شناخت دقیقتر محمدعلی امانی بایستی خانواده های امانی، بادامچیان، قدیریان و ارتباطشان با یکدیگر را شناخت تا متوجه شد چرا وی عهده دار حساسترین مشاغل امنیتی بود. این خانواده ها در ۳۴ سال گذشته نقش اساسی در سرکوب و کشتار و غارت و به تاراج دادن سرمایه های ملی داشته اند.

 پدر محمدعلی امانی، حاج سعید امانی همدانی (۵) است که پس از پیروزی انقلاب ضد‌ سلطنتی و آغاز انقلاب اسلامی رئیس کمیته‌ مسجد سپهسالار (مطهری) شد، جزء اعضای شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی و حزب مؤتلفه اسلامی بود. وی همچنین از مؤسسین انجمن های اسلامی بازار تهران بود و به دستور بهشتی در تاریخ ۶ آبان ۱۳۵۹ جامعه انجمن های اسلامی بازار و اصناف را تشکیل داد و خود به دبیر کلی آن انتخاب شد. حاج سعید امانی همچنین از سوی خمینی به عضویت هیأت رئیسه‌ «کمیته امور صنفی» و یکی از اعضاء هیأت ۶ نفره «معتمدین امام» انتخاب شد و پس از مرگ خمینی نیز در همین شورا که به نام «معتمدین امام و رهبری» است تا زمان مرگ باقی ماند.

 سابقه فعالیت سیاسی سعید امانی برمی گشت به حمایت او از کاشانی و فدائیان اسلام در جریان نهضت ملی شدن نفت و کودتای ۲۸ مرداد. او پس از ترور حسنعلی منصور در سال ۴۳ به مدت چهل روز دستگیر و سپس آزاد شد. دو برادر کوچکتر وی به نام های صادق و هاشم به اتهام شرکت در ترور نخست وزیر حسنعلی منصور دستگیر و به ترتیب به اعدام و ۱۵ سال حبس محکوم شدند. از جمله سوابق انقلابی که برای حاج سعید امانی تراشیده می شود کمک اقتصادی به خانواده برادران اعدامی و زندانیش است. در میان فرزندان ذکور حاج سعید امانی به غیر از محمدعلی که شرحش رفت احمد و جواد داماد‌های حاج احمد قدیریان معاون علی قدوسی دادستان کل اسبق انقلاب اسلامی و لاجوردی و موسوی خوئینی ها هستند. دختر وی نیز همسر پسرعمه اش اسدالله بادامچیان قائم مقام سابق حزب مؤتلفه و یکی از چهره‌های مشهور نظام است. عموهای محمدعلی امانی عبارتند از: محمود، محمد،‌ حسین، هاشم، هادی و صادق امانی.

 تقی فرزند محمود اسلحه ای که با آن نخست وزیر حسنعلی منصور را کشتند تهیه کرده بود. مهدی هم عضو با سابقه شورای مرکزی مؤتلفه‌ اسلامی است. صادق جزء قاتلین حسنعلی منصور است که در سال ۴۴ به این جرم اعدام شد. زینب خواهر اسد‌الله لاجوردی همسر وی بود. از همین رو جدا از نزدیکی های عقیدتی، سیاسی و تشکیلاتی پیوند نزدیک خانوادگی بین لاجوردی و امانی ها بود. هادی به همراه صادق امانی و صادق اسلامی از مؤسسان گروه شیعیان بودند. لاجوردی از طریق شوهر خواهرش صادق امانی با این گروه آشنا شد و در دهه‌ ۳۰ به آن پیوست. منتهی تا پیش از سال ۴۲ فعالیت سیاسی نداشت. هاشم امانی عضو فدائیان اسلام بود و در سال ۴۳ دستگیر و در سال ۵۶ در راستای سیاست ساواک از زندان آزاد شد. (۶)

 عموهای ناتنی وی عبارتند از: مصطفی و اصغر، محمدعلی امانی دارای سه عمه است، در میان عمه ها وضعیت صدیقه همسر محمدباقر بادامچیان از همه مهمتر است چرا که بخشی از خانواده‌ قدرت در نظام را خانواده بادامچیان تشکیل می دهند. اسدالله و اکبر بادامچیان عضو شورای مرکزی مؤتلفه و قدرتمندان نظام هستند. دختران صدیقه همسر احمد قدیریان، صادق اسلامی و عزت شاهی هستند. صادق اسلامی در جریان انفجار ۷ تیر کشته شد.

  

نگاه به گفتگوی امانی با نشریه «شما»

 برای درک بهتر شخصیت کسی که در حساسترین شرایط مشاور سیاسی لاجوردی بوده و مسئولیت دستگیری و کشتار زندانیان را به عهده داشته به چند مورد از ادعاهای اخیر وی می‌پردازم تا سطح دانش و معرفت قائم مقام یکی از مهمترین احزاب سیاسی کشور معلوم شود. وی در مورد تلاش های مجاهدین پس از مجازات لاجوردی می گوید:‌ « منافقین بعد از ترور شهید لاجوردی گروهی را فرستاده بودند كه جنازه ایشان را ببرند آلمان و برنامه ریزی كرده بودند كه در مقابل تلویزیون بگویند كه ما جسد لاجوردی را هم آوردیم! ما همان شب اطلاع یافتیم و آنها را دستگیر كردیم! می خواستم بگویم این قدر كینه داشتند كه به جسدش هم نمی خواستند رحم كنند!»  

 http://www.shoma-weekly.ir/fa/news/3723

 این اظهارات در نشریه الکترونیکی «شما» ارگان رسمی مؤتلفه پس از انتخاب او به قائم مقامی دبیرکل این حزب و به تاریخ ۲۹ آذرماه ۱۳۹۱ آمده است. تصورش را بکنید مجاهدین گروهی را از عراق به داخل کشور بفرستند تا جنازه لاجوردی را که در میان تدابیر امنیتی بود ربوده و به کشور آلمان برده و در مقابل تلویزیون های اروپائی نشان دهند! پرسشگر هم از وی نمی پرسد نام افرادی که دستگیر شدند چه بود؟ چه بر سرشان آمد؟ چرا در مورد آنها اطلاع رسانی نشد؟ مگر اتحادیه اروپا و آلمان «ام القراء» اسلامی است که بشود چنین شوهائی را در آنجا ترتیب داد و تلویزیون های اروپائی نیز به پخش آن مبادرت کنند؟ از این گذشته پرسشگر از وی نمی پرسد در سال ۷۷ شما چه کاره بودید که همان شب مطلع شده و افراد را دستگیر کنید؟ می توانید حدس بزنید فردی با این ذهنیت و چنین سطحی از دروغگوئی و مهمل بافی وقتی در میانسالی چنین سخنانی را بر زبان می آورد در جوانی و در دورانی که قدرت داشته چه بر سر مردم آورده و چه جان هائی را برای به کرسی نشاندن سناریوهای غیر واقعیش ستانده و چه زندگی هائی را نابود کرده است!    

 معاون سیاسی لاجوردی در دهه ۶۰ و قائم مقام حزب مؤتلفه اسلامی در پاسخ پرسشگر که می پرسد: «اشارات شما كه مبارزات سال ۵۷ تا ۶۰ رو دیده اید، جریانات نفاق آن زمان را دیده اید و فعالیت عوامل منافقین را در خیابان های تهران از نزدیك مشاهده كرده اید، در اغتشاشات فتنه سال ۸۸ چه چیزی وجود داشت و چه نشانه هائی بود كه حضور دوباره سازمان منافقین را درك كردید؟» می گوید:

 «ببینید اساساً حركت انقلاب پس از مبارزه با رژیم شاه و عواملش با جریانات معاندی روبرو شد كه همگی آنها در پس پرده به نوعی همدست یكدیگر بودند. جریانات حزب توده، حزب فدائیان خلق، منافقین و ..... بعد جریان شوم سال ۷۸ كه جریان بسته ای بود كه رونمائی هم شد و برای براندازی نظام اقدام كرد و بعد هم جریان سال ۸۸ اینها در امتداد یكدیگر بودند. دشمن یك روز در لباس فدائی خلق است، یك روز در لباس منافق خلق است و یك روز هم در لباس فتنه ۷۸ یك روز در لباس فتنه ۸۸ و همین طور ادامه دارد.»

 ادعای همدستی مجاهدین و حزب توده و «حزب فدائیان خلق» در سال های اولیه انقلاب با یکدیگر و «همدستی یکدیگر» در حالی صورت می گیرد که حزب توده و اکثریت در سال های فوق از «همدستان» رژیم بوده و به قول خودشان «جبهه‌ متحد» هم تشکیل داده بودند و فرخ‌ نگهدار مسئول سازمان فدائیان خلق «اکثریت» به اوین آمده با لاجوردی گفتگو می کرد و با سیدحسین موسوی تبریزی دادستان جنایتکار نظامدیدار و گفتگو می کرد! علی عمویی یکی از اعضای مهم دفتر سیاسی حزب توده با لاجوردی دیدار و گفتگو می کرد و دادستانی انقلاب ارتش رابطه نزدیکی با کبیری و عطاریان اعضای حزب توده در ارتش داشت. تلاش امانی برای همدست نشان دادن مجاهدین با اکثریت و حزب توده در سال‌ ۶۰ به اندازه ادعای بعدی وی مبنی بر این که تظاهرات دانشجوئی سال ۷۸ و جنبش اعتراضی مردم در سال ۸۸ در «امتداد» حرکت گروه های فوق بوده غیر واقعی است!

 البته تردیدی در این نیست که امروز آحاد مردم ایران خواستار تغییر نظام حاکم بوده و همان طور که نسل برآمده از انقلاب ضد ‌سلطنتی در مقابل کودتای سال ۶۰ نظام علیه بنی صدر ایستاد در سال ۸۸ نیز علیه کودتای نظام برای تحمیل احمدی نژاد ایستاد و بعد از این هم به تلاش خود تا روزی که این نظام در قدرت است ادامه خواهد داد. مقامات دادستانی انقلاب به تأسی از خمینی و رهبران نظام از همان ابتدا هیچ ابائی از دروغگوئی و طرح اتهامات واهی علیه مخالفانشان نداشتند. امانی در مورد علاقمندی زهرا رهنورد به مجاهدین و مسعود رجوی می گوید:‌ «مثلا در آن زمان [سال های اولیه پس از انقلاب] در دادسرای انقلاب مشغول تحقیق در یك موضوع خاص بودیم كه می دیدیم خانم زهرا رهنورد در دانشگاه تهران جلسه ای داشت و همزمان با این جلسه قرار بود مسعود رجوی در یك سالن دیگر سخنرانی كند، در آنجا دیدیم كه خانم رهنورد گفت: «به جهت این كه برادر ارزشمند و انقلابیم(!) «مسعود» در یكی از سالن های دانشگاه تهران سخنرانی دارد من این جلسه را انجام نمی دهم و به اتفاق هم در آن جلسه شركت می كنیم!»

 مسعود رجوی تنها دو بار در زمین چمن فوتبال دانشگاه تهران حاضر شد. وی اولین بار در شهریور سال ۵۸ پس از درگذشت ایة ‌الله طالقانی در مراسمی که در زمین چمن دانشگاه تهران به یاد ایشان ترتیب یافته بود شرکت و سخنرانی کرد. در آن روز سراسر ایران عزادار بود و هیچ برنامه ای در هیچ یک از سالن های دانشگاه تهران برگزار نمی شد. برنامه‌ مراسم نیز از پیش اعلام شده بود. وی در بهمن ماه ۱۳۵۸ برای دومین بار در زمین چمن دانشگاه تهران تحت عنوان «آینده انقلاب» سخنرانی کرد و همان جا مسئولان رژیم را که به تازگی چماقدارانشان یکی از هواداران مجاهدین به نام عباس عمانی را به قتل رسانده بودند تهدید کرد و گفت: «وای به روزی که تصمیم بگیریم مشت را با مشت و گلوله را با گلوله پاسخ دهیم!» او هیچ گاه در هیچ سالنی در دانشگاه تهران جلسه نداشت که زهرا رهنورد بخواهد در جلسه «برادر ارزشمند و انقلابیش» حضور پیدا کند! بماند که از همان ابتدا روزنامه جمهوری اسلامی به مدیریت میرحسین موسوی یکی از دشمنان اصلی مجاهدین و شخص مسعود رجوی بود!  

 قائم مقام حزب مؤتلفه‌ اسلامی در ادامه در ارتباط با قتل بی رحمانه‌ ندا آقاسلطان که صدها میلیون انسان در سراسر دنیا از طریق کانال های خبری شاهد آن بودند سناریوی تنظیمی رژیم را پیش کشیده و می گوید: «بعد شما می بینید فلانكس كشته می شود، بعد برایت سؤال مطرح می شود كه این در كجا كشته شده است؟ سلاح متعلق به چه كسی بود؟ چطوری كشته شد؟ اصلاً قرار نبود كشته شود! یعنی یك خونخوار، یك جنایتكار می آید اسلحه به دست می گیرد و آدم می كشد زیرا دشمن می داند كه نمی تواند فرضاً یك جوانی را كه رفته رأی داده و به وی گفته اند كه تقلب شده را مجبور كند اسلحه به دست بگیرد و آدم بكشد ولی نیروی مزدور می آید و آن دخترخانم (ندا آقاسلطان) را می كشد بعد هم بر روی آن تبلیغ می كند اما بعد از یك سال معلوم می شود كه اصلاً نیروهای نظام هیچ كدام سلاح نداشتند كه بخواهند بكشند! و این برای مردم روشن می شود و مردم حقیقت را درك می كنند!» به ادعاهای وی که یکی از جنایتکاران علیه بشریت است توجه کنید: «نیروهای نظام هیچ‌ کدام سلاح نداشتند!»، «یك خونخوار»، «یك جنایتكار»، «یک مزدور» می آید ندا آقاسلطان را می کشد و بعد هم غیب می شود! از آن مهمتر حقیقت برای مردم روشن شده و پی به توطئه ها برده اند! آیا ذره ای شرافت در کسانی که صدها فیلم و گزارش خبری پخش شده را انکار می کنند وجود دارد؟ آیا خیلی سخت است کسی حدس بزند چنین جنایتکارانی در دهه ۶۰ در پشت دیوارهای اوین و در شعبه های بازجوئی چه جنایاتی را مرتکب شده اند و چه اتهامات زشت و غیر واقعی‌ را به مخالفانشان نسبت داده اند؟

 شاید همچنان یک نفر از روی خیره سری و یا اشتراک منافع و یا هر دلیل دیگر استدلال های من را نپذیرد و تصویر دیگرگونه ای از ماجرا به دست دهد اما برای درک شخصیت محمدعلی امانی بد نیست به ادعای دیگر او توجه کنیم. او در ارتباط با آتش سوزی سینما رکس آبادان می گوید:‌ «من در همین جا یك خاطره بگویم، اگر یادتان باشد در جریان پیروزی انقلاب ساواك سینما ركس آبادان را در سال ۵۶ آتش زد و بعد از یك سال فیلمی ساختند و در آن فیلم سعی كردند بگویند كه نیروهای جوان انقلابی این كار را انجام داده اند، آن قدر رسوا بود كه وقتی مردم در سینماهای تهران این فیلم را می دیدند همه هو می كردند. یك مدت ساواك سعی كرد كسانی كه هو می كنند را دستگیر كند اما چراغ های خاموش سینما و این كه این حركت تقریباً از سوی همه بینندگان صورت می گرفت این تصمیم ساواك را غیر ممكن ساخت تا جائی كه رژیم تصمیم گرفت دیگر این فیلم را اكران نكند!»

 این نادره دهر مدعی است که سینما رکس آبادان را ساواک در سال ۵۶ آتش زد! آیا کسی شکی دارد که سینما رکس آبادان در ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ توسط وابستگان به حوزه‌ و کسانی که بعدها قدرت را در دست گرفتند آتش زده شد؟ و پس از پیروزی انقلاب دستگاه قضائی رژیم و به ویژه موسوی تبریزی همه تلاششان را به خرج دادند تا با قتل شاهدان و مطلعان این فاجعه مسئولیت خودشان پنهان بماند؟ ادعای بعدی او خنده دار است، وی با اعتماد به نفس عجیبی می گوید ساواک یک سال بعد از آتش زدن سینما رکس آبادان فیلمی را تهیه کرد و در سینماهای تهران به نمایش گذاشت که بگوید: «نیروهای جوان انقلابی این کار را انجام داده اند» آیا کسی شک دارد کمتر از شش ماه بعد از آتش سوزی سینما رکس آبادان رژیم سلطنتی سقوط کرد؟ آیا محمدعلی امانی حساب و کتاب هم بلد نیست؟ یک حزب تا کجا بایستی مفلوک و درمانده باشد که چنین پدیده ای قائم مقام دبیر کلش باشد و جامعه روحانیت تا کجا بایستی به افلاس و درماندگی کشیده شده باشد که چنین نادره ای مسئول کمیته‌ انتخاباتش باشد؟!

 ادعای دیگر او شخصیت ناب این «سرباز اسلام» و «امام خمینی» و «امام خامنه ای» را می رساند که مدعی است: «وقتی مردم در سینماهای تهران این فیلم را می دیدند همه هو می كردند!» مردم فیلمی را که تهیه نشده و به نمایش گذاشته نشده چگونه در سینماهای تهران دیده و «همه هو می کردند؟» قسمت بعدی سناریو میهج تر است! او که در هیأت «هیچکاک» حضرت امام ظاهر شده مدعی است: «ساواک هم تلاش می کرد هو کنندگان را دستگیر کند اما چراغ های خاموش سینما و واکنش همگانی بینندگان این اجازه را نمی داد! عاقبت هم ساواک مجبور می شود که دیگر این فیلم را اکران نکند!» آن چه محمد‌علی امانی به دروغ به ساواک نسبت می دهد دقیقاً سناریوئی است که این جانیان در فیلم های به اصطلاح مستند تهیه شده توسط دستگاه اطلاعاتی در مورد قتل ندا‌ آقاسلطان پیش بردند و سپس در فیلم سینمائی «قلاده های طلا» سعی کردند جنبش مردمی ۸۸ و سرکوب خونین آن از سوی نیروهای نظامی و امنیتی و چماقدار را واژگونه جلوه دهند. اتفاقاً همان مردم اندکی هم که به تماشای این فیلم رفتند در خلال تماشای فیلم و بعدها در رسانه ها و هنگام معرفی فیلم اعتراض خود را نشان داده و به هو کردن دست اندرکاران فیلم مبادرت کردند!

 امانی در همین گفتگو به موضوع فیلم «قلاده های طلا» و «تدبیر هوشمندانه مقام معظم رهبری» هم اشاره می کند! محمدعلی امانی در سال های اخیر علاوه بر تجارت در بازار و بهره برداری از خوان نعمت نظام در کار «محصولات غذائی و آشامیدنی» نیز بوده است. آدرس دفتر گروه صنعتی و فروشگاه وی در جاده قدیم ‌قم ‌بعد از کهریزک‌، مهدی‌آباد، املاک‌ شماره‌ ۵۸ و ۱۰۲ با شماره تلفن ۵۲۰۱۲۵۷ است.

 http://besi.co/companies/view/4130/

 

 ایرج مصداقی - تیرماه ۱۳۹۲

 www.irajmesdgahi.com

 irajmesdaghi@gmail.com

 ★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 پانویس:

 ۱- محسن رفیق دوست در وصف قدیریان می گوید: «وقتی بحث جدال با دشمن، منافقین و گروهک ها می شد هیچ انعطاف، رحم و شفقتی در قیافه حاج احمد نمی دیدید!»

 http://rafighdoost.com/fa/news/140

 ۲- در مراسم خاکسپاری لاجوردی هیچ یک از امانی ها، بادامچیان، عسگراولادی، رهبران موئلفه و بازجویان و شکنجه گران اوین حضور نداشتند! دلیل آن بر من پوشیده است. در این مراسم تنها حسن غفوری فرد، احمد قدیریان، ابوالقاسم خزعلی و شیخ حسن روحانی رئیس جمهور منتخب نظام که امروز «اصلاح طلب ها» به او می نازند! حضور داشتند و جنازه لاجوردی را غفوری فرد و قدیریان در قبر گذاشتند.

 ۳- این اسامی را من از سایت قدیمی بهشت زهرا که امروز در دسترس نیست به دست آوردم. به تاریخ های دفن توجه کنید: مشخص است که جوخه های اعدام حداقل در سال ۶۳ در روزهای  ۱۸ فروردین، ۷ اردیبهشت، ۱۴ خرداد، ۱۵ تیر، ۲۵ تیر، ۲۶ تیر، ۵ مرداد، ۲۵ شهریور، ۲۷ شهریور، ۱۴ مهر، ۱۷ مهر، ۹ آبان، ۷ آذر، ۲۹ آذر، ۱۲ دی ماه، ۱۳ دی ماه، ۲۴ دی ماه، ۴ بهمن، ۱۶ اسفند، ۲۶ اسفند، ۲۸ اسفند مشغول به کار بودند و در هر جوخه‌ احتمالاً ده ها نفر به خاک افتاده اند! همچنین در ۵ ماه اول سال ۶۴ نیز جوخه های اعدام در روزهای ۴ اردیبهشت، ۵  اردیبهشت، ۱۹ اردیبهشت، ۲۲ اردیبهشت، ۲۴ اردیبهشت، ۳۱ اردیبهشت، ۱۹ خرداد، ۲۳ مرداد، ۲۸ مرداد، ۳۱ مرداد مشغول جان ستاندن بوده اند! بایستی توجه داشت که این تنها بخش کوچکی از تاریخ های اعدام در سال های ۶۳ و ۶۴ است که من به آنها دسترسی پیدا کردم و به منظور مستند کردن ادعاهایم از آنها یاد کردم.

 ۴- خانواده های امانی همدانی، رفیقدوست، خاموشی، لاجوردی، عسگراولادی، عباسپور و محتشمی پور و خداداد استادی عناصر اصلی تشکیل دهنده‌ مؤتلفه‌ اسلامی هستند که عضو شورای مرکزی آن پیش یا بعد از انقلاب بوده اند. خانواده رفیقدوست شامل محسن وزیر سپاه و رئیس سابق بنیاد مستضعفان، جواد عضو قبل و بعد شورای مرکزی و مرتضی داماد محمود محتشمی پور و باجناق مصطفی تاجزاده است. خانواده خاموشی شامل‌ علینقی رئیس سابق اتاق بازرگانی، تقی پدر سیدمهدی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، ابوالحسن سرپرست اسبق وزارت نیرو و محسن عضو بخش مارکسیست - لنینست مجاهدین که در بهمن ۱۳۵۴ اعدام شد است. خانواده عسگراولادی شامل حبیب الله دبیر کل سابق، اسدالله تاجر معروف پسته و زیره، محمود گرایش توده ای و خواهر آنها همسر ابوالفضل حاجی حیدری رئیس سابق زندان اوین است. خانواده استادی شامل ایة الله رضا استادی، مهدی عضو قبل از انقلاب و خواهر این دو که همسر حبیب الله شفیق است.

 خانواده عباسپور شامل حسن عضو شورای مرکزی (در انفجار حزب جمهوری اسلامی کشته شد)، علی داماد ایة الله مرتضی مطهری و نماینده مجلس و رئیس کمیسیون آموزش مجلس و خواهر این دو همسر عبدالله جاسبی است. خانواده محتشمی پور شامل سه برادر هستند: حسین عضو شورای مرکزی قبل و بعد از انقلاب، علی اکبر وزیر سابق کشور و عضو مجمع روحانیون مبارز که بعد از انقلاب ارتباطی با این حزب ندارد و محمود عضو شورای مرکزی است. دختران محمود محتشمی پور یکی همسر مصطفی تاجزاده است و دیگری همسر مرتضی رفیقدوست.

 میرمحمد صادقی، توکلی بینا، جولایی، حاج حیدری، اعتمادیان، پرورش، غفوری فرد، رخ صفت از دیگر اعضای حزب مؤتلفه اسلامی هستند. سیدعلینقی خاموشی، جلال الدین فارسی، عبدالله جاسبی و محسن رفیقدوست از جمله اعضای مرکزی حزب مؤتلفه هستند که به دلایل  گوناگون از این حزب جدا شده اند.

 ۵- یکی از دوستانم که در پانزده سالگی دستگیر شده و دوران سختی را در زندان سپری کرد برایم تعریف کرد که وی و حدود ۲۰ نفر از زندانیان «جهاد اوین» را در سال ۶۱ همراه با یک زندانی به نام رحمانی که از نزدیکان امانی ها بود و به خاطر هواداری از مجاهدین دستگیر و در بخش تأسیسات اوین کار می کرد به منزل سعید امانی بردند. در آنجا لاجوردی و بادامچیان نیز حضور داشتند و پس از صرف ناهار بادامچیان برای آنها در مورد انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی صحبت کرد. در این دیدار سعید امانی عبا بر دوش حضور داشت.

 ۶- رژیم پهلوی از بهمن ۱۳۵۵ تا مرداد ۱۳۵۶ بر اساس تحلیل ساواک و به منظور مبارزه با کمونیست ها و مجاهدین نزدیکان خمینی را که در سال ۵۷ رهبری تظاهرات‌ و کمیته استقبال از خمینی را تدارک دیدند از زندان آزاد کرد. افرادی چون عسگراولادی، حاج مهدی عراقی، حاج حیدری، انواری، کروبی، علیخانی، امانی، بادامچیان، لاجوردی، مهرآیین، کچویی، احمد احمد و ..... همگی در این دوره از زندان آزاد شدند.

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

تبریزی
http://www.irajmesdaghi.com/maghaleh-487.html

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.