تقدیم به اکرم نقابی مادر سعید زینالی سلام بر تو ای مادر، ای شیرزن ایران زمین؛سلام بر تو که صبرت را باید جایگزین صبر ایوب در زمان حال نمود؛ سلام بر تو که همچو یعقوب به انتظار یوسف خود نشسته ای. می خواهم از تو بانوی سبز سرزمینم رخصت خواسته، مادر خطابت کنم، پس سلام ای مادر. ما را ببخش که ملتی فراموش کاریم ، ما را ببخش که همچو کبک ســر در بـرف بی خیالی فروبرده ایم. ما را ببخش که تمام تاریخ پر از فراز و نشیب خود را فراموش نموده ایم، ما را ببخش مادر به تمامی این روزگاران سیاهی که بر تو گذشت و ما فقط به فکر گذران زندگی خود بودیم و در تفکر اینکه چگونه فارغ از تمامی مشکلات و خفقان موجود ، تنها مدل خودرو و محل سکونت خود را ارتقاء دهیم. ما را ببخش که زجه های شبانه ات را نشنیدیم و یا اگر هم شنیدیم به روی خودمان نیاوردیم و خود را به خواب زدیم؛ ما را ببخش که ملتی بی تفاوت شده ایم. گمان مبر که سعید نیست، سعید نیز همچو آرش برای کیان این خاک و بوم برفراز دماوند رفته است. او نیز روزی همراه آرش بازخواهد گشت. تو تنها مادر سعید نیستی، تو مادر تمامی دختران و پسران آزاده ای هستی که سعید و امثال سعید برای آنان الگوست. امیدوارم روزی فرابرسد و ما قدر و ارزش کارهای سعیدها و فداکاریهای امثال تو را ای مادر درک کنیم.