انتظاري كه جامعه از يك رييس جمهور دارد با توقعات يك ديكتاتور متفاوت است. رييس جمهور كه بالاترين قدرت اجرايي در هر كشور محسوب مي شود بايد توانايي تصميم گيري در تمام امور اجرايي كشور را داشته باشد و به همين منظور لازم است كه بتواند تيم اجرايي خود را شخصا انتخاب كند. در هفته گذشته اخباري منتشر شد مبني بر دستور رهبر به رييس جمهور در مورد عدم تغيير تركيب وزارت اطلاعات. اين نشانه بدي است براي روحاني و طرفداران او كه اميد به تغيير شرايط كشور را داشتند. قبل از آغاز به كار دولت ، اين اولين دخالت آشكار خامنه اي در قوه مجريه است و به احتمال قوي از طريق مشاوران و معاونان رهبر، دستورات ديگري هم به روحاني داده شده است. احمدي نژاد كه رييس جمهور محبوب خامنه اي بود و به اذعان خود رهبر، بيشترين نزديكي از نظر ديدگاه به او را داشت ، بارها و بارها از دخالت هاي خامنه اي و بيت رهبري در كوچكترين امور اجرايي كشور شكايت كرد و به همين دليل كم كم مورد غضب خامنه اي قرار گرفت ، بطوريكه او و تيم اش را " انحرافي" ناميدند. هر چند كه خامنه اي تحت شرايط خاص ، بويژه بازگرداندن مشروعيت به حكومت پوسيده خود ، حاضر به قبول روحاني شد اما واقعيت امر اين است كه او كوچكترين عقب نشيني در مواضع و زياده خواهي هاي خود نكرده و در مقابل روحاني و هيچ كس ديگر حاضر به مصالحه نخواهد بود. انتظار خامنه اي از رييس جمهور ، انتظاري خلاف خواسته اكثريت مردم است. رهبر، رييس جمهور را نوكر و گماشته خود مي داند و حداكثر اختياراتي كه براي يك رييس جمهوري مي تواند قائل شود در حد رييس دفتر خودش است. خامنه اي براي عبور از بحراني كه خود آنرا ايجاد كرده است ، به مدت محدودي روحاني را در اداره امور جزيي آزاد خواهد گذاشت اما زماني كه خطر سقوط نظام ديكتاتوري خود را از سر گذراند ، با او همان را خواهد كرد كه با احمدي نژاد و خاتمي كرد. روحاني با ميل و رغبت تمام به فرمان پذيرترين رييس جمهور نظام اسلامي تبديل خواهد شد و هيچگاه بخاطر آرمان ها و خواسته هاي مردم در مقابل رهبر نخواهد ايستاد تا نشستن بر صندلي رياست جمهوري را براي دوره دوم تضمين نمايد.