در باره سکولاریسم و اسلام بسیار نوشته اند ولی بد فهمی از رابط این دو در جنبش سیاسی ایران کم نیست و تا آنجا که درکهای افراطی چپ و راست در شرایط اکنونی کشور حرف اول را می زنند از یک سو وابستگان ایران باستان که در شکل بخشی از طرفداران نظام پادشاهی جلوه می کند که قصد دارند زرتشت را بجای اسلام در ایران بنشانند و در دیگر سو چپ های افراطی در شکل کمونیست کارگری سعی بر نابودی اسلام در ایران و منطقه دارند . چنینن درک هایی است که مانع از پیوستن مردم به سکولار های واقعی می باشد ، سکولارهای واقعی چه می گویند؟
آیا تفکر سکولار در تقابل و نابودی با افکار مذهبی وبویژه اسلام نهفته است ؟سکولارهای سایر کشورهای عربی و مسلمان چه می گویند و تفاوت آنان با سکولار های ایرانی چیست؟ و سئوالات بیشمار دیگر که با اقای سازگارا در میان خواهیم گذاشت و همچنین از دیگر اندیشمندان در این زمینه خواهش می کنیم که در این بحث و گفت و گو شرکت نمایند

سه شنبه 11 سپتامبر ساعت 21 به وقت اروپای مرکزی

مجریان برنامه:

جهانگیر

کیانوش توکلی

دلیرکردستانی

شایان

اخیرا مؤسسه گفتگوی ادیان که مقر آن در تهران است همایش یکروزه ای در حسینیه ارشاد تهران برگزار کرد که به پایگاه سنتی روشنفکران دینی معروف است، هدف از این همایش، آسیب شناسی روشنفکری دینی در ایران بود.

هر چند این همایش در باره اسلام و سکولاریسم نیست ولی درکی متفاوت از روشنفکران دینی و رابطه آنان با سکولاریسم را به نمایش در می اورد بطور مثال نظرات حجاریان و اقای سروش را ملاحظه نمائید

 چالش دیگر جریان روشنفکری دینی از دیدگاه آقای حجاریان جنگیدن با روشنفکر سکولار و سنتی است: "هر دوی اینها هم سابقه قوی دارند وهم پایگاه قوی، روشنفکر سکولار حداقل چهار سده در دنیا سابقه دارد و هم به لحاظ نظری و هم به لحاظ انباشت تجربه بسیار قوی است، سنت هم پایگاهی قوی دارد، حوزه های علمیه دارد، مراکز آموزشی دارد، پول دارد و در عین حال سعی کرده خود را با سنتهای غربی مانند هایدگر، شوان و گنون گره بزند یا از سنتهای غربی وام بگیرد و خود را تقویت کند".

 آقای سروش در مقاله خود نوشته بود که در نظر روشنفکری دینی، مهمترین خدمتی که دین می کند، به اخلاق است و نه به سیاست و نه به تجارت و نه به معرفت: "انتظار اخلاقی از دین باید داشت و آن را نقد اخلاقی باید کرد، فقه را هم از نقد اخلاقی نباید مصون نهاد که امروز سخت نیازمند آن است و همین نقد اخلاقی است که فقه را هم تواناتر وهم پیراسته تر خواهد کرد و گره مشکلات آن را با توسل به عصر غیبت، بل با توسل به اصل حق و عدالت خواهد گشود".