انتخاب کامنت ها و تنظیم از کیانوش توکلی:

دانشجوی جامعه شناسی

من دانشجوی جامعه شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران هستم. یکی از دوستانم این سایت را به من برای مطالعه پیشنهاد کرد و من مدتی است که به نظاره مشغولم. از دیدن مطالب و بحثهای شما هم دچار تاسف شدم و هم خنده تلخ. چقدر شما خارجه نشینان از واقعیات ایران بدور هستید و چه عوالمی دارید. فقط چند کلمه می گویم که نگران ایران نباشید. به تمامیت ارضی ایران آسیبی نخواهد رسید. رژیم همه چیز را تحت کنترل دارد و در عین حال سیاستهای اهمیت بیشتر به مسائل فرهنگی استانها توانسته است نارضایتی ها در این زمینه را تا حد زیادی برطرف کند و نگرانی از این بابت نیز کمتر شده است. فدرالیزم و این گونه اصطلاحات برای مردم حتا در استانهای غیر فارس زبان نیز ترم ناآشنایی است. مردم سرشان به کار و زندگی و بهتر کردن زندگی شان است و کسی وقتی برای این گونه بحثها ندارد. مشکلات با رژیم هست ولی کسی به دنبال تغییر روابط فعلی در رابطه با زبان و فرهنگ ملی نیست. نیروهای سیاسی خارج کشور در میان قشر پیشرو و آزادیخواه امروز جامعه ایران از جایگاه مهمی برخوردار نیست. شماها با چنین مواضعی در مورد مسائل ملی رو در روی نیروهای سکولار و آزادیخواه داخل ایران قرار دارید.

سام قندچي

دوستان عزيز،

اين برنامه آقاي هوشنگ امير احمدي در سال 2004 بود:

http://www.payvand.com/news/04/mar/1186.html

دقيق بخوانيد و ببينيد هيچ فرقي با برنامه نيروهاي سکولار ايران ندارد. ولي مگر فقط به برنامه است. اصل بحث در اين مقاله اين است که خير فقط به برنامه نيست و جمهوري اسلامي نميتواند چنين برنامه اي را جلو ببرد چون *دموکراتيک* نيست و چون *سکولار* نيست. در نتيجه اول جمهوري اسلامي بايد برود تا بشود به نتيجه اي رسيد.

بارها اصلاح طلبان و پيش از آنها آقاي رفسنجاني هم خواستند که برنامه هاي اپوزيسيون را به عاريت بگيرند ولي به همين دو دليل بي نتيجه ماند. مگر برنامه آقاي خاتمي نميگفت *دموکراسي* آن که از اسلام نيامده بود و از برنامه هاي اپوزيسيون عاريت گرفته شده بود ولي مگر به برنامه است. بايد ديد در رأس قدرت آيا حکومت دموکراتيک و سکولار هست يا حکومت استبداد مذهبي.

بحث هاي حقوق اتنيکي ايران هم اساساً به اين موضوع ربطي ندارد.

آیدین تبریزی

گرایش
ها و ضد گرایش
ها (۲)

آیا فاشیست، شوونیست، پان ترکیست... نامیدن یک فحش است؟!

عده ای مقاله را نمی خوانند که منظور اصلی نویسنده را بفهمند، بلکه همچون متخصص ممیزی دستگاه سانسور حکومتهای دیکتاتور، ذره بین را بر می دارند و فقط دنبال پیدا کردن یک مساله حاشیه ای برای کوبیدن نویسنده هستند!؟ آقای قندچی نوشته است:

"در 29 مارس 2004 آقاي هوشنگ امير احمدي، نوشته اي منتشر کردند (2) که اساساً از نظر "اقتصادي" با خواست هاي طرح شده در اين سالها توسط اکثريت اپوزيسيون سکولار ايران، تفاوتي نداشت"

آنها توضیح روشن " از نظر اقتصادي" را نمی بینند و ادعا می کنند که آقای قندچی گفته است که نظر احمدی نژاد و اپوزیسیون سکولار و دموکرات یکی است!!؟؟

اما من طلب کمک آقای کردی را درک نکردم: " یک پادرمیانی کنید که این سام قندچی بلکه از ما بکشد بیرون!"

نه در متن مقاله و نه در کامنتها هیچ اسمی از ایشان برده نشده، من نمی فهمم اینجا چه کسی است که نمی خواهد (به قول خود آقای کردی) از دیگری بکشد بیرون!؟

اگر قبول داریم که فاشیسم، شوونیسم، پان ترکیسم ... مکاتب فکری و سیاسی موجود هستند، پس باید بپذیریم که فاشیست، شوونیست، پان ترکیست... هم وجود دارد. حال کسی که پایش را در دنیای سیاست قرار می دهد، آیا نباید حاضر به شنیدن نظر دیگران در مورد افکارش باشد؟! اگر روزی آقای همایون رئیس جمهور ایران (یا آنطور که آرزو دارد نخست وزیر ایران) شد، اگر من در روزنامه ام بنویسم که او فاشیست یا شوونیست است، آیا من به او اهانت کرده ام یا عقیده ام را (هرچند شاید هم نادرست باشد) گفته ام؟! آیا او حق دارد روزنامه ام را ببندد و زندانی ام کند؟! چه کسی تعیین می کند که کدام عقیده سیاسی درست است و کدام غلط؟ اگر قبول دارید که هر نوع عقیده سیاسی آزاد است، پس باید بپذیرید که عقاید سیاسی که از نظر شما غلطند نیز آزادند. کدام دانشگاه و یا دادگاهی است که "سند و مدرک" برای اثبات فاشیست، شوونیست، پان ترکیست ... بودن کسی صادر می کند؟! فاشیست، شوونیست، پان ترکیست... نامیدن یک فحش نیست، یک ابراز عقیده سیاسی است. به همین دلیل است که من حتی یکبار هم به کسانی که مرا پان ترکیست نامیده اند، اعتراض نکرده ام، چون آنها نظرشان را در مورد من می گویند و نه فحش و توهین. اما برخی برچسب ها مثل، مزدور، ساواکی، اطلاعاتی، عامل بیگانه، نوکر آنکارا... افترا هستند و نه ابراز عقیده و از آنها باید خواست تا "سند و مدرک" ارائه کنند.

این آهنگ جزء صد آهنگ برتر قرن بیستم انتخاب شد. امروز آرزوی جان لنون که به تیر جهل ترور شد، در اروپایی که دو جنگ بزرگ جهانی را در صد سال اخیر تجربه کرده، تقریبا محقق شده، چرا ما به این آرزو نپیوندیم؟! یک کرد حق دارد روزی را آرزو کند که در سنندج سوار قطاری شود که از راه اربیل به دیاربکر می رود، بدون آنکه مرزی و مرزبانی را ببیند. آذربایجانی حق دارد که آرزو کند، پل های شکسته شده ارس (آراز) روزی ساخته شود و او به همان راحتی که به تهران می رود، به باکو سفر کند... اگر می گوییم مردمانی با تاریخ درخشانیم، باید بدانیم که انسانهای بزرگ، آرزوهای بزرگ دارند. تنها راه و بهترین راه برای حل مسائل ایران و خاورمیانه، فدراسیون در داخل و کنفدراسیون در منطقه (در شکل اتحادیه اروپا) است تا مرزهای حسرت بین ملتهای منطقه (مثل ارس) را برچیند، اما مرزهای جدیدی اضافه نکند. من این حرف را نه امروز که دو سال پیش نوشته ام:

http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=38…

آقای نویدی عزیز، آقای مستشار عزیز،...

اینها می خواهند ما را خسته کنند! پاسخ هر حرفی را ندهید. نوشته بودم: تصمیم گرفته ام از این به بعد با افراد با نام مستعاری که رعایت ادب و احترام را نمی کنند و فقط به دنبال تهمت زدن هستند، دیگر به صورت رودررو گفتگو نکنم. و هرگاه نیاز باشد که توضیحی بدهم به صورت کلی و بدون خطاب قرار دادن آنها پاسخ اتهاماتشان را بدهم. فکر می کنم بقیه نویسندگان سایت هم می توانند از این شیوه تنبیهی برای بی محل کردن این افراد که حداقل استانداردهای گفتمان را رعایت نمی کنند، استفاده کنند. این شکل پاسخ دادن می تواند بسیار موثر باشد و ما با آنها مستقیما دهن به دهن نشویم. کمی به خودتان استراحت دهید. ما مبارزه ای طولانی در پیش داریم. اما این مدعیان بدانند که ما خستگی ناپذیریم!

کرد زاد

خطر تجزیه ایران را تنها فدرالیزیم خنثی می سازد نه مرکزیت غیر دمکراتیک!

اگر به محتوی بحثها دقت شود به جز اقای ایرانخواه و همچنین اقای مستشار که با استدلال بحث می کنند که البته نیز اصل فدرالیسم را پذیرفته اند اما شاید با برداشتهای گوناگون دیگران همان سنت گراهایی هستند که مانند همیشه بی منطق و استدلال سعی در پاک کردن صورت مسئله ای که خوششان نمی اید می کنند اینان به جای استدلال "صغری و کبری" می چیینند و سعی در انکار واقعیت دارند مرتب سعی بر ان دارند که طبقه الیت و نخبگان گروههای اتنیکی را جدا از انها نشان دهند حال انکه نمی دانند برخلاف فارسها در داخل که در گیر حکومتند گروههای اتنیکی به ویژه کردان کاملا ایزوله اند انها تلویزیونهای خود را دارند برای تحصیل به جمهوری کردستان در عراق میروند تجارت خود را با استانهای کرمانشاه و اذربایجان غربی می کنند و اصلا در حال حاضر تمام پیوندهای فرهنگی دینی تجاری کردستان ایران با بقیه ایران بریده شده است و همچنین از طریق سایتها و احزاب کردی مردم کرد به شدت وابسته به طبقه الیتشان هستند برای انها تظاهرات می کنند اعلامیه پخش می کنند ودر نهایت میجنگند

این گروهی نادان گمان می کنند که مسائل یک کرد در مثلا پیرانشهر یا مهاباد با یک تهرانی یا شیرازی یکی است دلیلش انست که اینان اولا با جمعیت اصلی کردان اشنا نیستند در ثانی پایشان را به این مناطق نگذاشته اند و ثالثا اشنایان انها اغلب کردهای اسیمیله شده ای هستند که انها را درباره خواست کردان به اشتباه می اندازند دوستان عزیز چرا شما توجه نمی کنید که در کردستان بیشتر مردم زبان فارسی را حتی نمی دانند یعنی وسیله ارتباطی شما با انها چیزی نزدیک به صفر است حالا شما دم از جدا افتادگی طبقه الیت کرد می زنید بر عکس انها اخبارشان را از ما می گیرند و ما هم به خواست انها خیانت نمی کنیم به امید جمهوری کردستان در ایران فدرال اما دوست عزیزم جناب ایرانخواه فکر می کنم که مهمترین نکته اختلاف ما ان باشد که شما فکر می کنید فدرالیسم اتنیکی به قدرت ایران اسیب میرساند برای بررسی این مسئله توجه شما را به نکات زیر جلب میکنم:

در علم سیاست از سه جهت یک کشور را بررسی میکنندکه ترجمه انها به فارسی چنین است:

1.شیوه حکومت (جمهوری ریاست جمهوری و جمهوری پارلمانی و پادشاهی و.)

2. شیوه تقسیمات کشوری ( حکومت مرکزی متمرکز و نا متمرکز و فدرالیسم و انواع مختلف ان و کنفدرالیسم)

3.رژیم سیاسی(اوتوریتر و توتالیتر و دموکراسی و انواع مختلف دموکراسی)

انچه باعث قدرت یک کشور است موارد یک و سه به علاوه سیستم حزبی سراسری یک کشور است نه مورد دو اگر کشوری دارای جمهوری ریاست جمهوری و سیستم چند حزبی با یک یا دو حزب لیدر سراسری و دموکراسی اقتدارگرا باشد قدرتمند و بلکه بسیار قدرتمند می شود حتی اگر بالا ترین درجه فدرالیسم اتنیکی در این کشور بر قرار باشد لطفا تغییرات روسیه را در هشت سال اخیر مطالعه کنید مثال دیگر در این باره حکومت به شدت نا متمرکز بریتانیای کبیر است که هرچند به خاطر پادشاهی بودن ان کشور فدرال نامیده نمی شود اما عملا فرقی با فدرالیسم ندارد.

شبه دیگری که امکان دارد به وجود بیاید و در کامنت های دوست عزیز ایرانخواه است این است که چرا من مثال از بریتانیا یا روسیه میزنم ما بیشتر شبیه عراق هستیم !! دوست عزیز در اینجا باید بگویم که ما شبیه جمهوری کردستان در عراق هستیم که امن ترین و بهترین بخش عراق است نه بخشهای عرب سنی یا حتی عرب شیعه نشین ان چون ما سی سال است که هزینه شیعه بازی را داده ایم و دیگر محال است که تکرار شود و از این نظر یک گام جلو هستیم اما فدرالیسم موفق و قدر تمند در هندوستان و پاکستان نیز و جود دارد ایا ما از نظر فرهنگی از انها نیز پایین تریم؟ دوست عزیر ما از نظر تمدنی نزدیک به پاکستان و هندوستان و شمال عراق و افغانستان هستیم تا عراق عرب! ممکن است بگویید در ان کشور ها هم برخورها و جنگهایی بوده است بلی دوست من ولی همه ان جنگها و بیشتر برخوردها در این کشورها مذهبی بوده است چیزی که ماا کنون پس از سی سال ارتجاع انرا حل کرده ایم !!! در ثانی این ننگ است که ایرانی خود را تا این اندازه پایین ببیند که با این نگرش به خود همینگونه هم خواهد ماند!

کیانوش توکلی

دوستان گرامی

سلام

جو وفضای بخش اظهار نظر بجای گفتگو انگار به" میدان جنگ" مبدل شد ه است و متاسفانه هر مقاله و خبری که در ایران گلوبال منتشر می شود؛ کامنت ها نه فقط به مسئله ملی و تمامیت ارضی ختم می شود بلکه توهین و برچسب زنی به نویسندگان سایت همراه شده است

ما تمایلی نداریم که موضوع بحث بخش اظهار نظر را تعیین کنیم اما با کمال تاسف می بینم که برخی از دوستان عصبی شده و به نویسندگان سایت ویا بهم دیگر توهین و یا اتهامات نا روا می چسبانند.

هر چند برخی از نویسندگان سایت از من خواسته اند که کامنت هایی که به آنان توهین شده را بر ندارم ولی با کمال تاسف اینگونه کامنت بدون هیج ملاحظه ای حذف می شودو در همین جا از دوستان همکار سایت می خواهم بدون هیج تردیدی کامنت ها حاوی بر چسب و توهین را پاک کنند

دوستان عزیز

ایران با مجموعه انسانهایی که درآن زندگی می کنند در بند و ستم یک حکومت مستبد ی که با روش احمقانه ای که در مقابل غرب در پیش گرفته است ؛در واقع آینده همه مردم ایران را به گروگان گرفته است. امروز گاز ایران تحریم می شود و فردا نوبت نفت خواهد رسید که نتیجه ای بجز فقیر تر شدن بخش بزرگی از مردم ایران در بر ندارد.

و شما عزیزان در اینجا دارید توی" سر " هم می زنید هر چند موضوع ملی _ زبانی دیسکورس مهمی است که جا دارد از همین امروز در باره ان به بحث پرداخت و نهایتا راه حل منطقی برای آن پیدا کرد ولی کاملا خطا خواهد بود که امروز جنبش دمکراسی خواهی و سراسری ایران را دچار چند دستگی کنیم که عواقب خوبی برای هیج از جریانات سیاسی ایران ندارد

و در همین جا از جمال , مزدک ؛ داریوش و دیگران خواهش می کنم در سالم سازی فضای بخش اظهار نظر با ما همکاری کنید ! خواهش می کنم نظر خود را بدو ن تو هین بنویسید

با احترام

ایرانخواه

دوس آزیز کردزاد

گفتید:«تمام حقوق ترکمنها نیز در ان محترم است". بله من میگویم حتی اگر تمام حقوق ترکمنها/عربهای کرکوک محترم باشد، باز آنها نمیخواهند بخشی از کردستان عراق باشند. چنانکه با اینکه تمامی حقوق کردها در شمال عراق رعایت میشود، ولی 99% کردها رای بر جدایی از عراق میدهند. مسئله اینست که گرایشهای قومی خیلی پیچیده تر از «حقوق" ها است و هر زمانی به آسانی میتواند شعله ور شود. برای نمونه همین کرکوک. ترکمنها ادعا میکنند که نامش ترکمنی است، و شصت سال پیش اغلب مردمش ترکمن بودند و مال ترکمنها است! نفوذ ترکیه هم که میانشان فراگیر است و تا حدی بازیچه ترکیه هستند (میبینید که گرایشهای قومی در منطقه فرامرزی هم هستند و ترکیه برای نمونه هوای ترکمنهای عراق را دارد و نمیخواهد کردها قدرتمند شوند). عربهاش هم که بیست درصد یا بیشتر باشند، میخواهند مال حکومت مرکز بماند. برایشان درصد و حقوق مهم نیست. و هر کسی هم که روایت تاریخی خود را مبنا قرار خواهد داد. جنگ عراق هم کاملا مذهبی نیست، بین کرد و ترکمن و عرب در کرکوک زد و خودرهایی دارد و هر زمان پتنسیال بدی وجود دارد. یا چند وقت پیش که دیدید که عربهای سنی هی به مراکز کردستان و دولت آن بمبهای انتحاری میزدند. حتی در شهری مانند موصل، بخشهای کردنشین و عربنشین همدیگر را پاکسازی کردند (البته این را خیلیها شاید نداند ولی اخبار انگلیسی در این مورد نیز دارم) و رقابت بر سر این شهر است. شما میفرمایید که این مسئله حل خواهد شد. هر زمان حل شد، شاید نظر بنده هم فرق کند. فعلا نظر من اینست. با تنیدگی مردم ایران با هم در ده ها شهر و استان، فدرالیسم قومی چیزی به جز فروپاشی کشور ایران نمیآورد. در نهایت هدف شخصی بنده همان بالندگی و پرتوانی تمدن ایرانی است که صدالبته با انسانیت نیز تطبیق دارد. فکر کنم نیتمان یکیست ولی روشها فرق دارد.

کامروا باشید/