انتخاب و تنظیم از کیانوش توکلی:

منصوره بهکیش

"بنیاد راکفلر" راز لپ های گل انداخته "حسن خمینی" را میداند!

خاوران را به مکانی برای تبلیغ فعالیت های گروهی خود تبدیل نکنیم!

• ما خانواده ها به هیچ وجه نمی گذاریم که خاوران تبدیل به یک عرصه تبلیغاتی گروهی بشود. این عزیزان همه به دست رژیم جمهوری اسلامی کشته شده اند، حال فرقی نمی کند که از چه گروه و دسته ای بوده اند. اگر ما بخواهیم نام سازمانی و یا گروهی و یا پرچمی را در این جا بیافرازیم، به هویت اصلی خاوران صدمه می زنیم

دکتر منوچهر صالحی

اینجایم و ریشه‌های جانم آنجاست

مردُمی كه در یك سرزمین با یك‌دیگر زندگی می‏كُنند، مجبورند میان خود رابطه برقرار سازند و در نتیجه‏ی یك‌چنین مُراوده‌ای است كه زبان و فرهنگ و تاریخ مُشترك به‌وجود می‏آید. بنابراین فرهنگ مُشترك زیرپایه پیوندهای قومی و ملی را تشكیل می‌دهد. در این رابطه می‏توان به نوروز اشاره كرد. نوروز یكی از كُهن‌سال‌ترین نهادهای فرهنگی اقوامی است كه با وجود تفاوت‌های زبانی و نژادی با یك‌دیگر در نجد ایران زندگی كرده و تاریخ و فرهنگ مشتركی را به‌وجود آورده‌اند. شاید در این رابطه بتوان از جشن نوروز به‌عنوان یكی از مُهم‌ترین نهادهای فرهنگ مُشترك تمامی ملیت‌هائی نام برد كه در نجد ایران زندگی می‌كُنند.

می‏دانیم كه پیش‏ از هجوم اقوام آریائی نژاد به نجد ایران، در این بخش‏ از جهان مرُدمی با فرهنگ و زبان‌های بومی گوناگون زندگی می‏كردند. اقوام آریائی در آن دوران مردُمی كوچنده بودند و برای به‌دست آوردن مراتع سرسبز به سوی ایران آمدند و توانستند بر كسانى كه در نجد ایران زندگى می‏كردند، استیلا یابند و به‌تدریج آن اقوام را در خود جذب كُنند. دیری نپائید كه اقوام آریائی به زندگى زراعی روی آوردند و در حدود 700 سال پیش‏ از میلاد نخستین دولت آریائی، یعنی دولت ماد را تأسیس‏ كردند. كمی پیش‏ از این دوران، یعنی در حدود 800 سال پیش‏ از میلاد باید زرتشت، پیامبر آریائی نژاد ظهور كرده باشد. آئین او از مردُمی كه به كشاورزی روی آورده‌اند، دفاع می‏كُند و اقوام كوچنده را كه برای زندگی زراعی ارزشی قائل نبودند و مردُمی را كه به زندگی روستائی و حتی شهرنشینی ‍ روی آورده بودند، مورد شبیخون قرار می‏دادند و و غارت می‌کردند، نیروهای اهریمنی می‏نامد

هرمس

روان‌کاوی «بومی‌گرایی» کلانتری و رادیو زمانه

آقای برادری

شما در طرح مساله و بیان آن چه بر شما گذاشته است، راه درست را در پیش گرفته اید. نقد شما خوشبختانه سیاه و سفید نیست، و در واقع بیان همان چیزی است که شما بارها در مقالات خود بیان کرده اید. دیدن این نکته در نقد شما، که هم نکات مثبت را بیان می کنید و هم نکات ضعف را، به راستی جای دلگرمی و بسی شادی دارد. متاسفانه هنوز محفل گرایی و بده و بستان های قدیمی در میان ما ایرانیان و در سایت های اینترنتی رواج دارد. سایت زمانه با این که در این مدت کوتاه بسیار پیشرفت داشته است و تلاش کرده است از این زد و بندها و بازی ها دور بماند، اما هنوز رگه های این نوع تفکر در این سایت به چشم می خورد. این که از سویی گفته می شود ما می خواهیم با روشنفکران ایرانی ارتباط بر قرار کنیم و بعد راه بر آنان تنگ می شود که از زبان و نگاه و هنجارهای دیگری حرکت و استفاده می کنند. امیدوارم که سایت زمانه این امکان را در اختیار شما قرار دهد که برنامه خود را مجری کنید تا علاقمندان به نوشتارهای شما از این فرصت بهره ببرند. همین که شما به قولی "موی دماغ" سایت زمانه می شوید را باید به فال نیک گرفت و همینکه سایت زمانه مقاله شما را، برخلاف آن مقاله حافظ شما، منتشر می کند. من نیز افرادی را می شناسم که قربانی این یارگیری ها و منطق از خودمان است یا نه؟ شده اند. تعجب است که سایت زمانه به شما این امکان را نمی دهد، در

در حالی که شما و مقالات شما از جمله مقالاتی است که برای من خواننده بسیار رهگشا و آموزنده است. بگذریم از این که بنده زیاد به نظریات شخصی که نام برده اید ارادتی ندارم و سایر دوستان را هم به نقدی که آقای علی میرسپاسی بر الگوی این نوع افراد- یعنی دوستدار و یا حتا طباطبایی نوشته اند و دارند ارجاع می دهم. ایشان در کتاب خود «روشنفکران ایران (روایت های یأس و امید)" از جمله می نویسند: "خودبینی بسیاری از روشنفکران برجستۀ ایرانی در عرصه ای که جریان انقلابی معرفت شناسی معاصر نامیده می شود تا به آن جا رسیده است که می گویند کلیۀ مشکلات اجتماعی و فرهنگی جامعه محصول شیوۀ تفکر ایرانیان یا، به عبارت دقیق تر، ناتوانی ایرانیان در اندیشیدن است که با زوال تفکر عقلانی در تاریخ ایران پیوند دارد". (همان جا، صفحه 51) و در جای دیگر در ادامه می نویسد: " اما میزان خودشیفتگی و تندی زبان افرادی نظیر دوستدار و طباطبایی، بسیار بیش از حد معمول نخوت روشنفکری است". (همان کتاب، ص. 69) این "روشنفکران پیامبرصفت" و شاگردان شان از طریق حجره «نیلگون" با انکار یا کتمان نظریات دیگران، - که خود جای سئوال است که چرا این «حجره" در سایت زمانه سرقفلی دارد- نه تنها از امکانات موجود بهره می برند بلکه تلاش می کنند از طریق روابط محفلی و مراد/مریدی تریبون رادیو زمانه را در انحصار خود نگاه دارند. خوشخالم که شما به این نگاه از روزن نقد پرداخته اید و حال باید به انتظار نشست و دید که آیا جدلی در خواهد گرفت یا باز سیاست مسکوت نهادن و انکار کردن ادامه پیدا می کند. به هر روی، به عنوان یک خواننده زمانه، از سایت و رادیو زمانه درخواست دارم که این امکان را برای شما فراهم کنند که برنامه خود را در سایت و رادیو زمانه ارائه دهید و این بخش اندیشه زمانه، که بیشتر به ملک طلق حجره «نیگون" می ماند، همگام با فرا رسیدن نوروز و بهار حال و هوای تازه ای پیدا کند.

سامان باربد

زایش امر سیاسی

اشتباه است وقتی می نویسد:"اینک اگر نمی‌توان صدق گزاره‌های دینی را اثبات کرد، اما می‌توان بر حسن و مطلوبیت و خوبی ‏وجود بسیاری از آنها صحه نهاد." به جناب کاشی می گویم: چشم که دارید؟ نگاه کنید! به گمانم الان بیشتر از قبل انقلاب گناه می کنند، حتا با همان تعاریف مذهبی اش. اول انقلاب دم به ساعت می گفتند به دلیل جلوگیری از فساد اخلاقی و خود خواهی و انحطاط و از این قبیل، مذهبی ها جامعه را به سوی تعالی بایستی ببرند. واضح است که همه اش حقه بازی بود. با کشور های دیگر مقایسه کنید. بگذارید فقط خاطره ای را بنویسم از قول دوستی: در یکی از کشور های اروپایی، دوست من یکروز کمر درد را بهانه می کند تا از مرخصی استعلاجی استفاده کند، می گفت از آن به بعد، هر وقت می خواستم چیز سنگینی را در کارگاه جابه جا کنم چند نفر می دویدند طرفم که: نه! شما کمرت درد می کند بگذارید ما اینکار را انجام دهیم. اینها مردم عادی بودند. دوستم می گفت" نمی دانید چقدر خجالت می کشیدم از دروغی که گفته بودم." مقایسه کنید، با رفتار جماعت اسلامی خودمان! خانه خوبست برای مردم لبنان. مرگ، سودمند است برای ناشناس ها. جایی که انتخاب نکردن تنها انتخاب شده است.راستی،حسن و مطلوبیت و خوبی، در کدام فضا ممکن است؟

مزدک

ظلم زیادی ناخواسته در حق من شده !

آخه من برای تکلیف برای خدا و اسلام و ایران به جبهه رفتم و میگفتم نباید.(از مقاله!)

خب مگر هر روز نماز نمی خوانی مگر پایت را برای اسلام از دست نداده ای و مگر خدایت رحمان و رحیم نیست و مگر نمایندگانش بر تخت و بخت مردم تکیه نزده اند و از قدرت جهنمی برای ویرانی ایران برخوردارنیستند؟آیا چنین فردی با این پشتوانه عظیم احتیاج به افراد زمینی دارد؟خدایی که اینهمه بی عرضه و پلید و خونخوار است که از تو انسان به این ضعیفی بخاطر خودش انتقام می گیرد آیا ارزش پرستیدن و ناز بردن دارد؟آیا این کارخانه گداسازی نیست که به برکت الله و حکومتش در کشورهای اسلامی به رونق افتاده؟آیا چنین خدایی را نباید به لجن کشید و از تقدس انداخت تا همه از شرش راحت شوند؟تا با عقل خود جامعه ای بسازند که دران انسانها بدون ترس و وحشت و با تفاهم ویاری گرفتن از خرد جمعی خود زندگی کنند؟

کیانوش توکلی

به یاد مریم فیروز

ما با مضمون هیج نقدی مخالف نیستیم و ان را پاک نخواهیم کردولی اگر کسانی بجای انتخاب یک نام مستعار بخواهنداز اسامی مستعاری که توهین به سامازمانهای مخالف رزیم و یا شخصیت ها و یا بر عکس تبلیغ برای جریانی انجام دهد ؛ کامنت مربوطه پاک می شود. شما با انتخاب یک اسم هر چه می خواهید بنویسید از جمله در باره مریم فیروز

Mahmood Saraj

دست مریزاد آقای جمشید عارف !

از ادب و متانت قلم آقای جمشید عارف در نقد خانم الههء بقراط(بخش فرهنگ و هنر) لذّت بردم و فهمیدم که با وجود اختلاف نظر،

بجای آلوده کردن این و آن و توهین به بزرگان فرهنگ ما، میتوان با استدلال و اخلاق،بحث و گفتگو کرد.

ایکاش دوستان خانم بقراط و آقای مقصدی هم، کمی رعایت انصاف و ادب را

بکنند.

محمود سراج

ارش

سرداری که 8 زن لخت را در صف نماز بخط کرده بود ؛ ازاد شد تیتر مقاله

ای خمینی از قبر در بیا ببین چی کردی با این انقلاب اسلامیت.

امام زمان بیا به این سرباز های گمنامت که خوش نام شدهاند افتخار کن.

خامنه ای ایا به نظر تو این هم کار دشمن است