علی کبیری

حالا از نظر منطقی اگر از یک ترک آذربایجانی که معتقد به تز ملیتهای غیرفارس درایران است، سئوال شود که "آقا ملیت شما چیست؟" حتماً پاسخ خواهد داد که "ملیت من ترک است." وبهمین منوال اگراز دیگرانی که طرفدار تز بالا میباشند، همین سئوال تکرار شود، حتماً جواب خواهند داد که " ملیت من عرب یا بلوچ یا گیلکی یا مازندرانی یا لر یا کرد یا اصفهانی یا شیرازی وغیره...میباشد." وچون جمع این ملیتها از نظر منطقی در واحد ملیت ایرانی نمی گنجند، پس این جمع بالا قصد تفرقه وتجزیۀ مملکت مارادارند. حال باید دید که چه کاسه ای زیر این نیم کاسه پنهان بوده واین شعاراز کجا سرچشمه میگیرد؟ شکی نیست که این همان شعارقدیمی استعمارانگلیس در منطقه است: تفرقه بیاندازوحکومت کن! مارا به جان یکدیگر بیاندازند تاهمدیگر را تکه پاره کنیم وآنهادر این میان از قِبل این کشمکشها سود ببرند. در مقابل اگر درد شما فقط با همشهریهایتان ترکی حرف زدن است، که دارید هم اکنون هم همین کار را میکنید. کدام فارسی تاکنون توانسته جلوی ترکی حرفزدن شمارابگیرد؟ میخواهید به ترکی ولغات عربی بنویسید وبخوانید؟ خب قانون جمهوری آخوندی هم همین نسخه را تجویزکرده است. اگر این قانون در جمهوری روضه خوانها بلااجرا مانده که دیگر تقصیر ما فارسهای ملعون نیست. یک عده آخوند فارس و ترک ولُروبلوچ وگیلکی ومازندرانی واصفهانی وکُرد ولُر وغیره، در رأس امورنشسته اند واین ماده از قانون اساسی را مثل سایر مواد قانونی، به عمد اجرا نمیکنند. حالا دراین میان مقصر فارسها هستند؟ آقا بروید و یقۀ این رژیم را بگیرید که زیر همه چیز زده است. نه قانون سرش میشود، نه از انسانیت بوئی برده است، نه شرف دارد وبطور کلی "آبرو را خورده وحیارا قی کرده است." پس بیائید وکلاهتان را قاضی کنید. آیا شماشعاردهنده های "ملیتهای غرفارس" سوراخ دعارا گم نکرده اید؟ گُنه کرد در بلخ آهنگری/به شوشتر زدند گردن مسگری!

آقای تبریز لی بس گرامی، نوشته های شما ومن ودیگران درهمین پائین این وبسایت قابل مشاهده هستند. شماها بدون هیچگونه دلیل ومدرکی به ایرانیانی که فقط فارسی صحبت میکنند، تهمت وافترای فاشیست وشوونیست بودن میزنید. درمقابل من هم به شما وامثالهم جواب دادم که آقا به سر بی صاحاب موندۀ رهبر جمهوری اسلامی قسم که ما فارسها تنها فارسی بلغور میکنیم و باشماسر دشمنی وعناد نداریم. همۀ ما مدافع حقوق فرهنگی شما هستیم تا مادامی که نخواهید به تمامیت ارضی این مملکت آسیب برسانید.

ضمناً خاطرنشان کردم که حقوق شما در قانون اساسی جمهوری روضه خوانها هم ملحوظ شده است. اگر بلااجرا مانده مقصر ما فارسهای ملعون نیستیم. چرا شما به ما بند کرده اید؟ مقصر رژیم روضه خوانهاست. حالا شما هم متقابلاً آزرده خاطر شده اید که ای بابا این علی کبیری هم که داره مارا حواله قباله میکنه. پس بیائیم وبجای شکوائیه صادرکردن، راه حل پیدا کنیم. شما میگوئید که ترکهای آذربایجانی بابقیۀ مردم ایران قهرند. بنده هم به این قهر آذربایجانیها ایراد میگیرم چون قهرکردن آنها نه تنها مشکلشان را حل نمیکند بلکه مشکل ادامه پیدامیکند و احتمالاً حوادث ناخوش آیندی را رقم خواهد زد. اینهم از منبر امروز. تا به بینیم که یار کرا خواهد ومیلش به که باشد!

تبریزلی سیامک

جناب آقای کبیری گرامی؛ شما می گویید: "یک عده آخوند فارس و ترک ولُروبلوچ وگیلکی ومازندرانی واصفهانی وکُرد ولُر وغیره، در رأس امورنشسته اند واین ماده از قانون اساسی را مثل سایر مواد قانونی، به عمد اجرا نمیکنند. حالا دراین میان مقصر فارسها هستند؟ آقا بروید و یقۀ این رژیم را بگیرید که زیر همه چیز زده است."

جناب، شما که این قدر نگران تجزیه ایرانید هیچ متوجه نشده اید که خودتان همین الان ایران را تجزیه کردید؟ "بروید یقه این رژیم را بگیرید" یعنی چی؟. یعنی ما (ملیتهای غیر فارس، بله ملیتها! و به کوری چشم آنها که آرزوی الینه شدن ما را داشته و دارند) برای گرفتن حق و حقوقمان فقط باید به نیروی خودمان تکیه کنیم دیگر!. لابد مطلب به شما ربطی ندارد. یعنی مشکل ما مشکل خودمان است و نباید از شما انتظار کمک داشته باشیم!. خوب این چه جور رسم هموطن بودن است؟. پس با این حساب مشکلات شما هم به ما ربطی ندارد. پس این چه ملتی است که مشکلات میلیونها هموطن به دیگران ربطی ندارد؟. یک وقت به نظرتان نمی رسد که ایران را در ذهن خودتان تجزیه کرده اید؟.

آقای کبیری؛ آن چه ایران را به سمت تجزیه پیش می برد یا ممکن است به سمت تجزیه پیش ببرد، نه وجود حقیقتی به نام ملیتهای ایرانی و کثیرالملله بودن ایران، بلکه همین افکار مغشوش امثال شماست. زمانی که روز سختی و گرفتاری است، مثل زمان جنگ، مثل زمان اعتراضات خیابانی و غیره، اعتراض شما باید اعتراض ما هم باشد. اما زمان گرفتاری ما، مشکلات به خود ما مربوط می شود!. چرا؟. چون آخر همه ما ایرانی هستیم، اما بعضیها ایرانی ترند!. و این ایرانی ترها که گویا این مملکت ارث پدرشان حضرت کوروش است، وظیفه خود می دانند تا مثل مبصر مواظب دیگران باشند تا یک وقت هوایی نشده، دست از پا خطا نکنند. مثل این که آن گروه "کمتر ایرانی ها" تاکنون به ضرب و زور تمهیدات اینها بوده که ایرانی مانده است و میلیونها شهید و مجروح در طول تاریخ برای حفاظت از این مملکت نداده و یا سر منشأ تحولات مترقی متعدد نشده.

جناب کبیری؛ اگر شما ملیت خود را صرفاً ایرانی می دانید و یک وقت با تعریف خود به عنوان یک نفر فارس مشکل دارید، خدمتتان عرض دشود که از گذشته هایی که من به خاطر می آورم، پدربزرگ و مادربزرگم همیشه به خودشان، ترک می گفتند و به غیر ترکها هم یا فارس می گفتند یا کرد. قدیمترها هم گویا در منطقه ما به فارسها "تات" گفته می شد و ضرب المثلهایی هم با همین لغت "تات" موجود است. همین الان هم اگر یک خانواده آذربایجانی با یک خانواده فارس ازدواج کند، در و همسایه می گویند که مثلاً عروسشان فارس است. خیلی راحت و طبیعی او را فارس می خوانند و نه مثلاً ایرانی!.

آقای کبیری، شما که نمی دانید شوونیسم فارس یعنی چه، کافی است در همین افکار خود دقیق شوید تا آن را به درستی درک کنید. هر چند از ملت و ملیت تعاریف متعددی شده است، اما بی شک به لحاظ فرهنگی نمی توان از "ملت ایران" سخن گفت. این یک امر بدیهی است. اگر به لحاظ فرهنگی ما یک ملت واحد بودیم، آن وقت حداقلش این بود که من باید بدون هیچ 0گونه آموزش اضافه سر در می آوردم که یک بلوچ یا عرب یا کرد یا ... چه می گوید. اما سر در نمی آورم. پس صحبت از ملت فرهنگی ایران کردن، سخنی مضحک است. تنها می توان از ملت سیاسی ایران سخن گفت که آن هم بقایش نه در گرو حذف و نادیده انگاشتن تنوع ملی که در گرو به رسمیت شناختن آن است. و این را هم به یاد داشته باشیم که یکی از فاکتورهای ملت طبق نظر برخی کارشناسان پارامترهای سوبژکتیوی مثل حس همبستگی ملی است و تنها پارامترهای اوبژکتیوی مثل تاریخ و زبان و سرزمین و فرهنگ مشترک کافی نیست. به نظر شما حس همبستگی ملی ما با گذشت زمان چقدر تقویت شده؟. تقویت شده یا تضعیف؟. مثلاً زمان انقلاب چند نفر استقلال طلب آذربایجانی داشتیم؟. آیا فکر می کنید همه این صداها انشاالله گربه است و فقط کار انگلیس است؟. این که می گویید: " آقا بروید و یقۀ این رژیم را بگیرید که زیر همه چیز زده است "، تا چه اندازه در جهت تقویت حس همبستگی ملی است؟. این که 4 کامنت زیر یک مطلبی که اصلاً سر و تهش معلوم نیست و مشخص نیست که این آقای تپوری بالاخره حرف حسابش چیست، می گذارید، نشانه چیست؟. اگر نظر مرا بخواهید این مطلب حتی طنز هم نیست. چون مطلب طنز مطلبی است که مشکلات جامعه را به نحوی هنرمندانه بازگو و بعضاً بزرگنمایی می کند که باعث خنده شود و در عین حال خواننده نیز با واقعیتی به نام وجود مشکل آشنا شود. اما این جا به کدام مشکل اشاره شده؟. این یک مطلبی که جنابعالی این چنین شیفته اش شده اید چیزی نیست جز هجو و هزل بی مایه کوچه بازاری.

بگذارید یک خاطره برایتان تعریف کنم از همبستگی ملی که خاطره میلیونها ایرانی دیگر هم هست. اما ربط چندانی هم به سیاست ندارد. خاطره ای است از یک پدیده اجتماعی:

پس از بازی ایران و استرالیا و آن پیروزی تاریخی تیم ایران در استرالیا که به حماسه ملبورن هم مشهور شد، ایران واقعاً یکپارچه شور و شادی بود. در همین تبریز هر کس که پرچم ایران در خانه داشت، آن را به دست گرفته بود و به خیابانها آمده بود تا شادی کند. حتی یادم می آید در یک خیابانی، پرچمی از زمان شاید تبلیغات انتخاباتی یا همچون مناسبتی، سر یک درخت مانده بود. چند جوان به قیمت زخم و زیلی کردن سر و صورتشان بالا رفتند و آن پرچم چرک را پایین آوردند وتا شادیشان رنگ زیباتری بگیرد. پس از بازی ایران – آمریکا نیز همین صحنه ها را شاهد بودیم. اما الان به جایی رسیده ایم (و البته امثال شما ملت آذربایجان را به جایی رسانده اند) که فدراسیون فوتبال ایران حتی جرأت ندارد بازی تیم ملی را در تبریز برگذار کند چون خوب می داند عواقبش چه خواهد شد.