‫ فرصت ها خود را همیشه به ما عرضه نمیکنند. آنگاه هم که عرضه میکنند، فقط برای مدت کوتاهی است. انها که پیروزی های بزرگ بدست می آورند، مردمان خارق العاده ای نیستند، بلک کسانی هستند که وقتی شکار را در معرض دید و تیر یافتند، بلافاصله با استفاده از وقتشناسی، تیر را رها میکنند. خارق العاده بودن در تشخیص زمان و مکان است.

‫هنگامی که ابوزید خود را در تونس آتش زد، در آغاز افراد محدودی فرصت طلایی را که سالها منتظرش بودند، تشخیص دادند و سپس بقیه به انها پیوستند. بهار عرب چنین آغاز شد و بهار ما چنین میتواند آغاز بشود. در واقع شانس ما خود را در جلو ما قرار داده است. دریاچه ارومیه و تظاهرات مردم ارومیه و تبریز، برای ما حکم آتش زدن ابو زید است.

‫این مسوولیت ما ست که وقتی تاریخ فرصت ساختن خود را بما میدهد، آنرا بدرستی دریابیم و بدرستی بسازیم. اگر این مسولیت را بدرستی درک نکنیم، عواقب آنرا به تلخی خواهیم چشید. تاریخ تلخ ما تکرار خواهد شد و معلوم نیست که چیزی بزودی اتفاق بیفتد که کام مارا شیرین کند.

‫خشک شدن دریاچه ارومیه، یک مساله حیاتی برای ایران است و لی میشود آنرا به مساله مرگ و زندگی برای جمهوری اسلامی تبدیل کرد. خود جمهوری اسلامی این را به خوبی میداند. بهمین دلیل بود که با آغاز تظاهرات در تبریز، مراکز مشهور تهران بلافاصله مورد اشغال نیروهای مزدور قرار گرفت. انها از این ترسیده بودند که مبادا مردم تهران برای پشتیبانی از مردم تبریز، قیام کنند.

‫لابد رژیم میدانست که یک پیوستگی شدید بین مردم تهران و تبریز وجود دارد. اگر ما در این زمینه تردیدی داشته‌ایم اکنون نباید چنین تردیدی داشته باشیم. وقتی نبض تبریز تند بزند دل تهران میلرزد. تاریخ گواه این تجربه است. انقلاب ۵۸ همینگونه آغاز شد.

‫دریاچه ارومیه یک دریاچه ای است که به تمام بشریت تعلق دارد؛ زیرا خشک شدن آن منطقه بزرگی از آسیا را دوچار مشکلات عظیم مینماید. این دریاچه تنها به جدایی طلبان ترک تعلق ندارد و لی اگر بقیه ایرانیان از آن دفاع نکنند، یک نکته را اثبات کرده اند که آذربایجان فقط متعلق به اسقلال طلبان است. دلیلش هم این است که ایرانخواهان بدفاع از این دریاچه و مردم آذربایجان بر نخاستند و بنا بر این، آذربایجانی هم حق خواهند داشت که دیگر با سایر ایرانیان و مخصوصا تهرانیها احساس همبستگی ننمایند.

‫از آنجا که تعداد زیادی کرد در اطراف ارومیه و داخل ارومیه زندگی میکنند، مسوولیت انها در این خصوص مساوی مسوولیت ترک هاست. ناگزیر انها هم باید در تمام شهرهای کردی در همبستگی با مردم ترک قیام نمایند. یک جا از آن کسی است که ازش دفاع میکند.

‫

‫دفاع از دریاچه ارومیه یک مساله ملی است و مسوولیت تمام مردم ایران است. اینک که برادران و خواهران ما در تبریز و ارومیه برخاسته اند، همه ایرانیان در هر جای ایران و جهان که هستند باید برخیزند. هر کسی در این زمان و زمینه، بهانه بیاورد، باید بیندیشد که او مهم تر است و یا آذربایجان؛ رژیم مهتر است یا آینده ایران. تاریخ نشان خواهد داد که واکنش ما امروز به حادثه ارومیه، رفتن و ماندن آذربایجان را تعیین خواهد کرد.

‫ ‫ارومیه در دراز مدت از آن کسی خواهد بود که امروز ازش دفاع مینماید. پیوند آذربایجان با بقیه ایرانیان هم در ضمن همین تظاهرات یا وصل خواهد شد و یا گسل خواهد یافت. مردمان ایران هیچ شانس بهتری برای تحکیم همبستگی خود و تجلی نیروی لایزال خود برای تغییر این نظام را نخواهند داشت. اکنون همان زمانی است که سالها منتظرش بودیم. آذربایجان که برخاست، همه باید برخیزیم.

فقط فعالان سیاسی بیخرد، روزنامه نگاران ترسو و احزاب خود محور میتوان‌ند این شانس بی نظیر را از مردم ایران بگیرند و یک حادثه بالقوه موفقیت آور را تبدیل بیک شکست دراز مدت بکنند.