جمهوری آذربایجان در سال۱۹۹۱ بصورت کشوری مستقل از طرف سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شد. جمهوری آذربایجان به مدت طولانی جزو اراضی اتحادشوروی سابق محسوب می شد و شیوه اداره امورسیاسی در آذربایجان مخلوطی از دیکتاتوری حزب کمونیست و استعمار روس بود و به این دلیل آذربایجان برای دسترسی به سیستم سیاسی مستقل و دموکراتیک نیازمند پروسه دموکراتیزاسیون بود یعنی بصورت تدریجی و گام به گام  توسط رفرمهای سیاسی شئون سیاسی کشور دموکراتیزه می شد تحقیقات علمی و تجربی نشان می دهد اگر در کشوری نظیر آذربایجان که پروسه گام به گام دمکراتیزاسیون را می پیماید افراد معینی به مدت طولانی در حاکمیت سیاسی باشند این خطر وجود دارد که آنان به مانع بسیار جدی در مقابل اصلاحات سیاسی تبدیل شوند چون آنان در طول سالهای متمادی که در حاکمیت سیاسی قرار دارند بطور غیرعادی دلبسته موقعیت ممتاز سیاسی و اقتصادی خود می شوند و این خطر وجود دارد آنان برای حفظ موقعیت ممتاز خود دست به راههای غیر قانونی از جمله تقلب در انتخابات دست بزنند به نظربعضی از محققان دلبستگی غیرعادی به قدرت سیاسی نوعی اعتیاد به قدرت سیاسی محسوب می شود برای مثال شما یک فرد معتاد به موادمخدر را در نظر بگیرد اعتیاد به مواد مخدر باعث می شود کارش را دست دهداما او ترک اعتیاد نمی کند خانوده اش را از دست می دهد اما او ترک اعتیاد نمی کند حتی به فقر گدایی می افتد اما باز ترک اعتیاد نمی کند و نهایتا ممکن است روزی به علت مصرف بیش از حد مواد مخدر جان خود از دست دهد در واقع اعتیاد به قدرت سیاسی دیکتاتورها را به کور رنگی سیاسی مبتلا می کند و آنان نمی توانند عواقب کارخود را بدرستی ارزیابی کنند. متاسفانه در جمهوری آذربایجان پس از اعلام استقلال به استثنای یک مدت یکساله همواره  افراد معینی درحاکمیت سیاسی بوده اند و سیاست معینی را دنبال کرده اند به نظر کارشناسان و ناظران بیطرف، حاکمیت سیاسی با تقلبات فاحش انتخاباتی همواره کوشیده است بر اریکه قدرت سیاسی باقی بماند متاسفانه در انتخابات ریاست جمهوری که در نه اکتبر به وقوع پیوست کميسيون انتخابات بر اساس شمارش اوليه آرا، الهام علی‌اف ریيس جمهوری کنونی اين کشور را با کسب بیش از ۸۴ درصد کل آرا، برنده انتخابات رياست جمهوری اعلام کرد و این امر باعث واکنشهایی در داخل آذربایجان و به مقیاس بین المللی در اعتراض به تقلب انتخاباتی گردید متاسفانه تلاش حاکمیت سیاسی کنونی از راههای غیر قانونی برای حفظ حاکمیت سیاسی باعث افزایش تنش و هیجانات منفی سیاسی در آذربایجان گردیده است بطوریکه نیروهای سیاسی در دو قطب طرفداران دمکراسی و طرفداران دیکتاتوری در حال پولاریزه شدن هستند تمام تجارب نشان می دهد در کشوری که نیروهای سیاسی فقط با دو رنگ سیاه و سفید تقسیم بندی می شوند و جایی برای رنگ خاکستری وجود ندارد در چنین وضعیتی منافع ملی و حتی استقلال آن کشوربه خطر می افتد و جای تعجب وجود ندارد که هیجانات منفی سیاسی در جمهوری آذربایجان باعث شده است عوامل حکومت ایران و ارمنستان نتوانند شادی خود را از این موضوع پنهان نمایند.