(فروپاشی از درون)

(به نظر می رسد جمهوری اسلامی در"دام دانه های تسبیح" افتاده است و با هدف بقای خود با دادن هر امتیاز، ناگزیر است امتیاز دیگری نیز پرداخت کند....)
(...شاید نتایج ژنو 2، بر شتاب فروپاشی ازدرون ایران بیش از پیش بیافزاید...) 
نگاهی دقیق تر به دو عنوان خبر مربوط به عرصه ی سیاست و اقتصاد ایران، خبر از شروع توفانی می دهند که به زودی جمهوری اسلامی ایران را درمی نوردد. و به همین خاطر است که در هر دو مورد، سیاست مهندسی خبرها به گونه ای عمل می کند که جامعه در یک موقعیت مخاطره آمیز روانی، واکنشی از خود نشان ندهد.
حبر نخست: سقوط آزاد شاخص بورس ایران ادامه که از چند روز پیش آغاز شده بود همچنان ادامه دارد.
اگرچه شاید گفته شود این موضوع، پیشتر نیز اتفاق افتاده است و بورس های دیگر نیز چنین فضایی را تجربه کرده و می کنند و این ناشی از سرشت و طبیعت ماهوی بورس است اما عضو شورایعالی بورس ایران، اذعان نموده است که سقوط شاخص، این بار از جنس "ترکیدن جباب" نیست بلکه چهار عامل در بروز آن موثر بوده اند:

-تجدید ارزیابی دارایی‌ها
-ابهام در اعداد و ارقام بودجه، 
-ابهام در نحوه هدفمندی یارانه‌ها
-فضای روانی ناشی از مذاکرات
اما واقعیت دیگری وجود دارد و آن، آغاز تدریجی آثار تحریم های اجرا شده علیه اقتصاد ایران از 2 سال پیش به این سو است که تبعات آن به زودی، و پس از تاثیر بر بازارهای عمده ی اقتصادی در ایران، موج تورمی جدیدی به وجود خواهد آورد که مهار آن در کوتاه مدت بسیار بعید به نظر می رسد. 
همزمان و به دلیل کاسته شدن از ارقام تخصیصی بخش عمران بودجه ی کشور در دوره ی چهار ساله ی اخیر و آثار منفی ناشی ازتحریم ها به صورت تومان، رکود احتمالی دیگری برای اقتصاد ایران می توان پیش بینی کرد که سال 93 را به یک سال بحرانی برای اقتصاد بیمار ایران تبدیل خواهد نمود و ایران به دلیل ناتوانی در ذخیره ی ارز حاصل از صادرات انرژی به دلیل تحریم ها و همچنین هزینه کرد بسیاری از درآمدهای ارزی در برنامه ی اینک تعلیق یافته ی هسته ای، به شدت در معرض فروپاشی اقتصادی قرار خواهد گرفت.
در این میان شاید این پرسش به میان بیاید که روند تدریجی رفع تحریم ها آغاز شده است و ایران خواهد توانست از این بحران رهایی پیدا کند. 
در پاسخ باید گفت بسیاری از تحریم ها هنوز به قوت خود باقی هستند و حتی اگر امروز هم برداشته شوند مکانیسم های پیچیده ی حقوقی، دستکم تاخیری 3 تا 5 ساله در روند عادی شدن مبادلات و تجارت بین المللی با ایران وجود خواهد داشت و ایران در این مدت مجبور خواهد شد اقلام بسیار ضروری را با هزینه های فزاینده از بازارهای سایه تامین نماید
اما به عنوان نکته ی دوم باید گفت که به عنوان نمونه در مساله ی صادرات انرژی، تحریم ها سبب شده اند ایران سهم خود را در بازار جهانی از دست داده و رقبای ایران بسیاری از خلا های عدم حضور ایران را پوشش دهند. بدین ترتیب زمانی نسبتا طولانی لازم خواهد بود تا ایران دوباره بتواند سهم خود از بازار انرژی را باز به دست آورد.
و موضوع سوم نیز آن است که به دلیل ناتوانی ایران در ترمیم سریع بخش عمران و تولید و همچنین صنایع زیربنایی، نخستین اولویت های پس از رفع تحریم ها، واردات سبد کالاهای مصرفی با هدف ترمیم روانی شهروندان خواهد بود که این نیز تنها به تشدید آثار رکودی منجر خواهد شد و در صورت وجود تولیدکنندگان داخلی، واردات کالاهای مصرفی، تولید کننده ی داخلی را از بازار بیرون خواهد راند.
سال 1393 سال سرنوشت برای ایران است سالی که اگر جمهوری اسلامی بتواند مانع از فروپاشی اقتصادی شود می تواند امیدوار باشد که حداقل تا دهه ی دوم سده ی بیست و یکم، به حیات خود ادامه خواهد داد.
اما مساله ی دوم، ورود توافقنامه ی ژنو به مرحله ی عملیاتی است توافقنامه ای که با هدف گرفتن مهمترین ستانده های برنامه ی اتمی ایران، ضمن خنثی کردن تهدید یک ایران مجهز به سلاح هسته ای، حتی مانع از آن می شود که انرژی هسته ای بومی شده ی ایرانی، در مصارف غیرنظامی نیز بهره ای برای این کشور داشته باشد و عملا بالغ بر 500 میلیارد دلار هزینه کرد مستقیم و غیر مستقیم جمهوری اسلامی بابت پافشاری بر برنامه ی اتمی خود را تلف خواهد نمود.
مساله ی توافق اتمی ژنو و آغاز اجرایی سازی آن در ابتدای بهمن 1392 چه آثار احتمالی برایران در ابعاد گونالگون خواهد گذاشت:
نخستین و مهمترین اثر که اتفاقا بزرگترین هراس جمهوری اسلامی نیز هست تهدید جدی زیر سوال رفتن مشروعیت و اعتبار ولایت فقیه به عنوان یگانه عامل تصمیم گیرنده در مساله ی اتمی است. این موضوع چنان مسوولان نظام را به هراس افکنده است که از زبان علمای دارای درجه ی اجتهاد، زمزمه هایی به گوش می رسد که مردم لازم است دوباره با رهبری تجدید بیعت کنند.( آیت الله حائری شیرازی: مردم با یک راهپیمایی دیگر با رهبری معظم تجدید بیعت کنند و اتحاد و انسجام در جامعه حکمفرما شود. وبسایت فرارو به تاریخ 1بهمن 92)
همچنین در روزهای پیشین یکی از روزنامه های ایران(وطن امروز) که گفته می شود به سپاه پاسداران نزدیک است صفحه ی نخست خود را به نشانه ی اعتراض به اجرای توافقنامه ی ژنو سیاه و سفید چاپ و منتشر نموده است.
و سایر روزنامه های ایران نیز در نخستین روز بهمن، از تیترهایی استفاده نموده اند که نارضایتی پنهان در آن دیده می شود و برخی نیز آشکارا به اعلام موضع علیه اجرای آن پرداخته اند.
روزنامه ی کیهان وابسته به رهبری ایران امروز با انتشار مصاحبه ای از یک پژوهشگر دانشگاه هاروارد، از قول گری سیمور مشاور سابق اوباما در مسائل کنترل تسلیحات و عضو مرکز «بلفر» دانشگاه «هاروارد» ممی نویسد پیچیده ترین مسائل درباره برنامه هسته ای ایران هنوز حل و فصل نشده است. البته با توجه به میزان بی اعتمادی میان طرفین این توافق، شنیدن این واقعیت ها جای تعجب ندارد اما این به آن معناست که مهم ترین بخش کار هنوز انجام نشده است. مخصوصاً این که توافقی که آمریکا با حمایت انگلیس، فرانسه و آلمان بتواند امضایش کند، با آن چه حتی از سوی «حسن روحانی» رئیس جمهوری میانه رو ایران قابل قبول باشد، فاصله زیادی خواهد داشت. بنابراین توافق هسته ای در بلند مدت ممکن نخواهد شد.
موضوع دیگر در مورد توافق نامه ی ژنو، نامه ی 150 تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به رییس قوه ی مقننه است که در این نامه از رئیس مجلس خواسته‌اند تا جزئیات توافق ژنو برای آنها محرمانه نباشد و در جریان این توافق قرار بگیرند.
در کنار این مسایل، رقابت خزنده ی دو جناح اصولگرا و جناح حاکم نیز کم کم بالا می گیرد و روزنامه ی کیهان، در یکی از اظهارات نسبتا تند پس از انتخابات ریاست جمهوری، دولت تدبیر و امید را به افراطی گری در عزل محافظه کاران در دانشگاه ها متهم و مدیران جدید را عاملان فتنه ی 88 می خواند.( رفتار بولدوزری گماشته افراطیون در 23 دانشگاه/ روزنامه کیهان1/11/92)
و اما مهمترین خبر که همچنان از رسانه ای خارجی و عربی باز نشر می شود و جمهوری اسلامی ایران کمترین واکنشی بدان نشان نداده است مساله ی واگذاری دو جزیره از سه جزیره ی مورد مناقشه ایران و امارات متحده ی عربی به این کشور بر اساس توافقات پشت پرده است.
این خبر اگر درست باشد و ایران، به چنین توافقی گردن نهاده باشد می توان گفت "تجزیه ایران شاید پیش از فروپاشی آغازشده است و نظام جمهوری اسلامی از توافقنامه ی ژنو به این سو، در دام دانه های تسبیح دادن امتیازات بیشتر با هدف بقای خود افتاده است. و با هر امتیازی که داده می شود مجبور می شود امتیازی دیگر نیز بپردازد.
بر همه ی اینها بیفزاییم پس گرفتن دعوت دبیرکل سازمان از ایران برای حضور در ژنو2 که سرنوشت بسیاری از اما و اگرهای خاورمیانه و دیپلماسی منطقه ای ایران در آن رقم خواهد خورد. شاید نتایج ژنو 2، بر شتاب فروپاشی ازدرون ایران بیش از پیش بیافزاید.
در مورد تغییر نظام های سیاسی، اصظلاح "فروپاشی از درون"، واژه ای است که این روزها، نشانگان آن را درسیاست و اقتصاد و حوزه ی اجتماعی و فرهنگی ایران به روشنی می توان دید و به نظر می رسد ماشین سرکوب جمهوری اسلامی پیش از آنکه بتواند یک گلوله به سوی مردم شلیک کند خود از درون، خود را نابود خواهد کرد. نشانه های فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی پیشین در این روزهای ایران، هرلحظه بیشتر می شوند....