جدا از کتاب «خاطرات فردوست و حدود ۲۴۰ گزارش و کتاب که با عنوان «روایت اسناد ساواک» در داخل کشور منتشر شده، حسن علوی کیا، عیسی پژمان، منوچهر هاشمی، علی اکبر فرازیان، مجتبی پاشایی و پرویز ثابتی هم یادمان و دیدگاه خودشان را در مورد ساواک بیان کرده اند. 
گفته شده آقای پرویز ثابتی جدا از گفتگوی شفاهی، خاطرات خودشان را نوشته اند، این خبر خوبی است و چنانچه منعکس‌کننده همه واقعیات باشد و حقیقت فدای مصلحت نشود، از جمله اسناد ارزشمند تاریخ معاصر خواهد بود و در غیر اینصورت (حتی اگر نویسنده در برابر شاه، فیگور چپ بگیرد)، چون کف روی آب، گم و گور خواهد شد. 
آیا آقای ثابتی در خاطراتش زیر و بم فعالیت جاسوسانی چون حسین یزدی و عباس شهریاری و محمد توکلی خواه و... را هم می‌نویسند؟ 
آیا پشت پرده عفو امثال عسگراولادی و بادامچیان و داستان سپاس سپاس اعلیحضرتا در سال ۱۳۵۵ را تشان می‌دهند؟ آیا چگونگی و چرایی آزادی سیروس نهاوندی و عباس میلانی و (...) در خاطرات آقای ثابتی راه خواهد یافت؟ آیا توضیخ می‌دهند چرا ساواک کتاب «بیانیه اعلام مواضع ایدئولوژیک» (تقس شهرام) را در سطح وسیع منتشر نمود ؟ آیا از تلاش شبانه روزی امثال عضدی و رسولی برای اینکه آیات عظام زندان، علیه مبارزین و مجاهدین این میهن (تروریستها در ادبیات آقای ثابتی) فتوای شماره یک و دو را صادر کنند، خواهند گفت؟ آیا به ترور مبارزین کرد (از جمله قادر شریف) اشاره می‌کنند؟ آیا حقیقت ماجرای رگبار بستن ۹ زندانی سیاسی در ۲۹ فروردین سال ۵۴ را شرح می‌دهند؟
***
گوشه زدن مقام امنیتی رژیم پیشین به درگذشت دکتر علی شریعتی، غرق شدن صمد بهرنگی و مرگ خودخواسته جهان پهلوان تختی که مردم ایران به دلیل ستم و سرکوب زمانه خود، خق داشتند مرگ آنان را به دستگاهی که از آن بیزار بودند نسبت دهند، مشکل‌گشا نیست. بیداد شیخ هم، ستم ساواک را توجیه و کمرنگ نمی‌کند. 
ظلمات پس از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و ُملا ُخورشدن آنهمه رنج و شکنج، فقط در گواِدُلوپ و آخرین بازی ماهرانه کارتر و فقرعنصرذهنی مردم ریشه ندارد. 
گرچه بر ما ریخت آب و گِل شکی 
یادمان آید از آن ها چیزکی 
ناله‌ی سُرنا و تهدید دُهُل 
چیزکی مانَد بدان ناقورِ کُل 
نشنود آن نغمه ها را گوش حس 
کز ستم ها گوش حس باشد نجس
در این ویدیو به کمیته مشترک ضد خرابکاری، که مخوف ترین شکنجه گاه رژیم پیشین بود، و به همزاد آقای پرویز ثابتی (اداره کل سوم ساواک) می‌پردازم. 
همنشین بهار