ژنده جامگان
رضا بی شتاب
صدا به صدا نمی رسد اینجا کجاست
ای ناخدایِ خواب زده خاکت هَباست
در سر صدایِ گسستن وُ پیوندِ مرگ
پیچیده درد وُ دود در سینۀ هواست
آتش گرفته چشمان زِ اشکِ بی شکیب
ظلمت گشوده شوم دهانش که اژدهاست
صفیرِ سُرب پاسخ دهد گرسنگان
تا داد وُ مهربانیِ رهبر رواست
با ژنده جامگان سخن از جان مگو
جان را چه ارزش وُ ارزش همان جفاست
باران اگر ببارد وُ خندد زمین
پریشانِ شیون وُ مصلوبِ هر بلاست
کو آسمانه ها کجا آشیانه ها
کو دانه گندمی که بگوییم دواست
بنگر به چهره ها همه در چنگِ ترس
گویا که هدیه های هول همه از خداست؟
هر جا شوی شنوی ضجه های زجر
حیرت هماره هالۀ حرمانِ ماست
از چاهِ خون چه گویمت ای روزگار
این پاره های تنِ انسان چه بی بهاست
آخر چرا خِرَد خوار وُ خُرد شُمُرَند
این ناله ها وُ هق هقِ گلها خطاست
چَرمینه تازیانۀ ظالم به دست
دستینه شان ز خدا؟ آخر چه ماجراست
سالار وُ سَروَرند وُ پیشوایِ هرچه هست
پرسش گناه باشد وُ بی چون وُ بی چراست
آزار آزادی ست وُ مردمان به بند
هر واژه بیهُده وُ هر سینه بی صداست
سخن زِ حرمتِ خویش می شود تُهی
تا نابکار به مَسند نشسته وُ ژاژخاست
ما با خدایِ مُرده سخن ساز کرده ایم؟
گر کور وُ گر کَرست وُ این گفته آشناست
بازارِ ظلم پُر رونق وُ سودآورست
صرافِ فکر کارش به سکه وُ بَر دغاست
کارد از استخوان گذشت چه نشینی خموش
کارزار باید وُ آزادگی نه با دعاست
آنکو بِخُسبَد وُ خوابش بَرَد بر آب
غافل زِ حلقۀ یارانِ با وفاست
زنجیرها گشوده می شوند از دست وُ پای
گر اتحاد وُ مقصدِ دوستان صلاست
2014 / 2 / 26
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید