هنگامی که به عمقِ اتم سفر می کنیم با یک سری پروتون مواجه می شویم که هر وقت که می خواهند "خود به خود" به وجود می آیند و به خودیِ خود، هر وقت که می خواهند نابود می شوند. ما آن را مکانیک کوانتوم نام گذارده ایم.
قوانین طبیعت به ما می گویند که نه تنها تمامِ جهان می تواند مانند پروتون ها به وجود بیاید بلکه برای پیدایش هم نیازمندِ علت نیستند. همچنین هیچ حادثه ای منجر به انفجار بزرگ (بیگ بنگ) نشده است. هیچ چیز.
میدان جاذبه در درون سیاه چال فضایی به قدری است که نه تنها نور، بلکه زمان هم نمی تواند از آن فرار کند، لذا زمان از حرکت باز می ایستد. این به این دلیل نیست که ساعت از کار می افتد بلکه به این دلیل است که در داخل سیاه چال فضایی زمان وجود ندارد.
به نظر من نقش زمان در آغاز جهان آخرین کلیدی است که نیاز به یک طراح بزرگ برای آفرینش را از بین می برد و نشان می دهد جهان چگونه خودش را ساخته است.
اگر به گذشته و به لحظه ی انفجار بزرگ برگردیم خواهیم دید که جهان کوچکتر و کوچک تر می شود تا جایی که تمام جهان فضایی بی نهایت کوچک و متراکم است. جایی که جهان یک سیاه چال است.
قوانین طبیعت به ما می گویند که در درون سیاه چال، زمانی وجود ندارد، شما نمی توانید به زمانی پیش از انفجار بزرگ برگردید، چون زمان پیش از انفجار بزرگ وجود ندارد.
ما در نهایت چیزی را پیدا کردیم که علت ندارد چون زمانی برای وجود علت نیست. برای من این به معنای ناممکن بودن وجود خالق است، چون زمان برای خالق وجود نداشته است.
ما همگی آزاد هستیم تا آنچه را که می خواهیم بدست آوریم و به نظر من، هیچ خدایی وجود ندارد. هیچ کس جهان را خلق نکرده و هیچ کس ایمان ما را هدایت نمی کند. هیچ بهشت و هیچ زندگیِ پس از مرگی وجود ندارد.
ما همین یک زندگی را داریم تا از این طراحی زیبای طبیعت استفاده کنیم و من از این بابت بسیار سپاس گزارم.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید