جبهه متحد کرد در تهران در بيانيه ای ضمن اشاره به شرايط عمومی کشور در زمينه های اقتصادی، اجتماعی و سياسی، راهکارهايی جهت برون رفت از اين وضعيت ارائه داده و از همه هم ميهنان ايرانی خواسته تا در هر جايگاه و جايی که هستند با اتکا به خرد جمعی، در راستای منافع ملی و احقاق حقوق شهروندی راهگشای تعديل و حل معضلات جاری و آتی جامعه باشند.
متن کامل اين بيانيه که نسخه ای از آن جهت انتشار به آژانس خبری موکريان رسيده است، به شرح زير می باشد:

فراخوان "جبهه متحد کرد" به آشتی ملی

هموطنان عزيز ايران، ملت شريف کرد
احزاب، سازمانها، گروهها و فعالين سياسی - اجتماعی
کارگزاران نظام جمهوری اسلامی ايران

"جبهه متحد کرد" با درک شرايط تاريخی و حساس کنونی و نگرانی از تداوم شرايط تهديد آميز موجود ، خود را مسئول و متعهد می داند که عمق و جديت نگرانی های موجود را با مسئولين و افکار عمومی در ميان گذاشته و برای رهيافت غلبه بر بحرانهای فزاينده داخلی و مقابله با تهديدات روز افزون خارجی ، راه حل های پيشنهادی خويش را در معرض توجه و داوری افکار عمومی قرار دهد؛ باشد که بسيج وجدانهای بيدار و متعهد هموطنان و اتکاء به خرد جمعی ، راهگشای تعديل و حل معضلات جاری و آتی جامعه ، در راستای منافع ملی و احقاق حقوق شهروندان گردد.
در ابتدا بدون اينکه قصد داشته باشيم تابوت تاريخ را شکافته و با نيشتر زدن بر زخم ها و عقده های ديرينه باعث سر باز کردن آنها شويم ، تنها به بيان اين نکته که شما نيز می دانيد اکتفا می کنيم که عليرغم تمامی ستمها و تبعيض های ناروای ملی و اعتقادی اعمال شده بر عليه مردم کرد، دغدغه نسبت به آينده اين آب و خاک و تعلق خاطرمان به وفاق ملی و فراهم نمودن شرايطی عادلانه برای همه ايرانيان ، اگر از ساير هموطنان بيشتر نباشد کمتر نيست.

دولت های ايران، می توانستند با اتخاذ سياستی درست و با توجه و تقويت اين بخش از کردستان که در جغرافيای ايران مانده است، نقشی تاريخی، مثبت و تشويقی در سرنوشت همه کردها بازی کند. ليکن برعکس، نه تنها از سياستی عادلانه و برادرانه با کردهای ايران پيروی نکرده ، بلکه در برخورد با ساير کردها نيز کارنامه قابل دفاعی نداشته است.
***********
انتظار می رود به عقب برگرديم و با مقايسه آمال ، آرزوها و توقعات مردم از انقلاب و نتايج حاصله ، در خلوت با وجدان خود به اين سوالات که چه می خواستيم و چه شد ، پاسخ داده شود و عملا در راستای اقناع وجدان خويش و نياز های مردم ، حرکت و تلاشی در خور و شايسته صورت پذيرد .

هيچ انسان مسئول و شرافتمندی نمی تواند نسبت به معضلاتی نظير عقب ماندن ايران از قافله رشد و پيشرفت در ميان کشورهای منطقه و جهان، وابستگی بی سابقه به واردات کالاهای مصرفی، کندی و تعطيلی کم سابقه توليد ملی، کاهش فاحش و نگران کننده ارزش پول ملی، فاصله طبقاتی بين دهک های بالا و پائين جامعه، فشار روز افزون بر کارگران، کشاورزان، حقوق بگيران، طبقه متوسط و پائين جامعه، گرانی روز افزون، بيکاری، بی آيندگی و افسردگی ميلونها جوان هم وطن، بالاخص دختران و پسران تحصيلکرده، فرار مغزها و سرمايه ها، بی تفاوتی و تضعيف احساس تعلق ملی، گسترش روز افزون فساد و اختلاس، انسداد فضای سياسی ، اجتماعی، فرهنگی، عصبيت فراگير اجتماعی و در يک کلام، حرکت در مسير فروپاشی اجتماعی و اخلاقی و ... بی تفاوت باشد.
***********
تحولات سياسی – نظامی در منطقه ، بعد از فروپاشی اتحاد شوروی، تغييرات در سيستم سياسی کشورهای پيرامون ما و ادامه دخالتهای نظامی در منطقه خاورميانه، نشان از تداوم و گسترش اين حرکات و احتمال سرايت آن به کشور ما دارد. همکاری، هماهنگی و سکوت تائيدآميز بخشی از کشورهای همسايه با اين سياست ها، خطر ادامه اين دخالتها را دو چندان کرده و کشور و مردم ما را به درگيری مستقيم در اين ماجرا تهديد می کنند.
ارزيابی ما از شرايط کنونی بدينگونه است که : تحريم ها، تهديدات و اجماع بخش وسيعی از قدرتهای جهانی و سمت دهی افکار عمومی توسط رسانه ها، به بهانه های مختلف، کشور ما را با چالشهائی واقعا جدی مواجه ساخته است که در صورت عدم مديريت حکيمانه و واقع بينانه می تواند به فاجعه منجر گردد.
به اعتقاد ما اتخاذ سياستهای تنش زدا در داخل کشور،منطقه و جهان، می تواند بسياری از موانع موجود در راه ايجاد ثبات و پيشرفت کشور را تأمين نمايد. امری که متأسفانه ديپلماسی ضعيف ما نتوانسته است سياست های جهانی و منطقه ای را به سود منافع ملی هدايت کند.
ما ضمن اينکه استفاده از فناوری هسته ای را حق مسلم ملل جهان ، منجمله ملت ايران می دانيم ، گره زدن آينده و امنيت کشور و منافع استراتژيک آن را با چگونگی پيشبرد و مديريت آن ، در شرايط کنونی ، هزينه بر ، بحران زا و تنش آفرين ارزيابی کرده ، هزينه های آن را برای مردم و مملکت بسيار بيشتر از فايده آن می بينيم .
***********
به باور ما استقبال پرشور مردم ايران، از مشارکت در انتخابات خرداد ۷۶ و حرکت گسترده مردم در جريان انتخابات رياست جمهوری سال ۱۳۸۸ و تلاش آنها برای طرح مطالبات و حل مسالمت آميز مشکلات جامعه، در داخل خانواده بزرگ ايران، می توانست بستری مناسب برای تعديل تنش ها و وفاق ملی فراهم نمايد و با طراحی گفتمانی مسئولانه و عادلانه، گره گشای بخشی از بحرانها، دردها و گله مندی های ديرينه باشد، که شوربختانه نه تنها چنين نشد، بلکه اتخاذ سياستهای سخت افزارانه ، به وارد آمدن آسيب های جدی بر پيکر جامعه متکثر ايران منجر گرديد و شکاف دولت – ملت را عميق تر نمود.
با همه اين احوال بايد هشدار داد که اينک، عليرغم سکوت و سکون ظاهری، کينه ها و عقده های فروخورده ای در اعماق جامعه تلنبار گشته که می تواند در آينده منشاء بحرانهای غير قابل کنترل داخلی گردد و طمع ورزان خارجی را نيز در پياده کردن برنامه هايشان اميدوارتر کند. امروز آينده ايران در گرو اتخاذ سياستی مدبرانه، مسئولانه و به دور از خشونت، تعصب و تنگ نظری است. يقينا فراهم نمودن شرايطی که روح نشاط و سرزندگی و اعتقاد و اعتماد به تغييرات عادلانه درون زا را در مردم زنده کند، تنها راه اساسی سد نمودن مطامع سودجويان و بيگانگان به نظر می رسد. راه حل های مشخص اين چاره جويی می تواند در دستور کار شخصيتها و نهادهای سياسی – اجتماعی درون و بيرون از حاکميت قرار گيرد.
***********
ما به عنوان "جبهه متحد کرد "، با درک شرايط و به دور از هرگونه خود محوری و تنگ نظری، اعلام می داريم که با شرکت در اين امر مهم و ارائه راه کارها و پيشنهادات مشخص و ملموس، در حرکتی ملی و گام به گام ، همراه با تمامی ايرانيانی که، در درون و يا برون از حاکميت، در مسيری آشتی جويانه و به دور از خشونت حرکت می کنند ، همراه و همدل خواهيم بود و دين خويش را به جامعه ادا خواهيم کرد.
از اين روی " جبهه متحد کرد "، نه صرفاً در جايگاه يک سازمان سياسی ، بلکه مهمتر از آن ، به عنوان حرکتی فکری و بستر ساز که ريشه در تفکرات و باورهای مردم مناطق کرد نشين دارد، خطاب به همه ی دلسوزان ايران، چه در داخل و چه در خارج از مرزهای کشور، راه حل های پيشنهادی خود را برای غلبه بر بحرانها و بی اعتمادی های داخلی و مقابله با تهديدات خارجی ارائه داده و آمادگی خود را برای مشارکت در هرگونه گفتگو و ارزيابی گزينه های پيشنهادی ديگر اعلام می نمايد.
با توجه به مراتب فوق ضروری می دانيم که مختصراً فهرستی از پيش نيازهای حرکت مطلوب جامعه به سمت اعتدال، آرامش و امنيت پايدار را از ديدگاه خود اعلام داشته، در معرض داوری هموطنان قرار داده و خواهان بذل توجه و انتقال آن به نهادهای ذيربط باشيم.
الف – در عرصه بين المللی :
۱- توجه واقع بينانه به تعادل قوا و آرايش نيروها در عرصه جهانی و منطقه ای.
۲- تلاش درجهت تنش زدائی در روابط بين الملل.
۳- گشودن باب گفتگوی سازنده و آشکار در چهارچوب منافع ملی، برای حل مناقشات با ساير کشور ها.
۴- عدم مشارکت در سياست های سرکوب کردها و تضييع حقوق آنها در کشورهای ديگر به عنوان متحدين استراتژيک ايران.
ب – در عرصه ملی :
۱- اعلام آشتی ملی .نقطه شروع اين حرکت انسانی و ملی می تواند با اقدام به توقف اعدامها ، آزادی زندانيان سياسی . دلجوئی و اعاده حيثيت از خانواده های آسيب ديدگان و جان باختگان ، تلاش برای جبران حداقل بخشی از مصيبت های وارده به آنها ، به نشانه حسن نيت حاکمان ، به عنوان گامی اساسی و مسئولانه تلقی گردد .
۲- دعوت از ايرانيان خارج از کشور و استقبال از سرمايه های مولد انسانی و مادی آنهائی که حاضراند با پذيرفتن قواعد بازی ملی، در تلاش برای آبادی، آزادی و دموکراسی و رفاه ملت بکوشند.
۳- اجرای قانون اساسی، در ارتباط با تأمين آزاديهای سياسی و اجتماعی، آزادی احزاب و انديشه های فکری و سياسی، به منظور فراهم نمودن زمينه های تبادل آراء و مشارکت آزادانه عامه مردم در تعيين سرنوشت سياسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خويش.
۴- اصلاح نارسائی ها، تناقضات و ابهامات موجود در قانون اساسی در راستای رفع تبعيض از شهروندان، منجمله اقوام و مذاهب ايرانی و نحله های فکری. چرا که عدم توجه به حقوق اقليت ها، ضمن اجحاف به آنها، بزرگ‌ترين ظلم و تهديد برای اتحاد و همبستگی ملی است.
۵- اجتناب از اعمال محدوديت های استصوابی.
۶- فراهم نمودن شرايط برای انتخاباتی آزاد و عادلانه که در آن شايستگی و وزن نيروهای سياسی – اجتماعی واقعاً موجود در جامعه ، مشخص گشته و هر جريانی ضمن برخورداری کامل و برابر از حقوق اجتماعی، در چهارچوب اعلاميه جهانی حقوق بشر، به تناسب وزن خود، در مشارکت اجتماعی و مديريت سرزمين خود حضور يابند.
۷- تمرکز زدائی از قدرت، از طريق تقسيم عادلانه مديريت کلان کشور در بين همه ايرانيان و سپردن مديريتهای محلی به مديران توانمند بومی.
۸- استفاده از نظرات کارشناسان حوزه های اقتصادی، اجتماعی و سياسی.
ج – در عرصه محلی :
۱- به رسميت شناختن حقوق سياسی ، اجتماعی ، عقيدتی و فرهنگی اقوام مختلف ايرانی که بعضاً در قانون اساسی جمهوری اسلامی نيز تصريح شده اند.
۲- توجه جدی به زبان، ادبيات و ويژگی های فرهنگی مناطق مختلف کشور و فراهم نمودن امکانات آموزش زبانهای مادری برای رشد و شکوفائی فرهنگ غنی و ملی همه ايرانيان.
۳- لغو نگاه امنيتی به اقوام ايرانی ، از جمله کردها، که سبب ايجاد نگرانی و تنش های دائم التزايد گشته و زندگی آرام ، مولد و پر نشاط را برای مردم اين ديار غير ممکن کرده است.
۴- توجه به منابع طبيعی و ظرفيت های کار و فعاليت های اقتصادی، امکانات ژئوپوليتيک، ژئواکونوميک و ساير توانمندی های اين مناطق که ناديده گرفته شده اند.
۵- ايجاد تعادل در تخصيص منابع و سرمايه های ملی بين مرکز و حاشيه و مخصوصا مناطق مرزی، جنگ زده و عقب نگاه داشته شده، به منظور زدودن آثار تبعيض و جنگ.
۶- رفع موانع گزينشی در مديريت و مسئوليت ها برای پيروان عقايد و مذاهب مختلف بالاخص پيروان اهل سنت و يارسان ( اهل حق) در ارگانهای دولتی و نهادهای حکومتی و تأئيد صلاحيت آنها برای نمايندگی در نهادهای انتخابی.
۷- فراهم آوردن شرايط بهره مندی پيروان آئين های مختلف از حق احداث مراکز مذهبی ، آموزشی ، فرهنگی و انتشار کتب و نشريات مربوطه و حق دفاع آنها از ارزشهای آئينی خود .
************
بعد از تجربه جنگی تحميلی و فاجعه آميز که ۸ سال به طول انجاميد و آثار و عواقب انسانی و اجتماعی و اقتصادی آن هنوز پا برجاست، شبح دائمی تحميل جنگی ديگر ، هنوز بر سر مردم ايران سايه افکنده است . مردم ايران سالهاست، هر لحظه در هراس از جنگ خانمان برانداز ديگری به سر می برند که ابعاد و اثرات فاجعه بار آن قابل تصور نيست. وظيفه تاريخی همه ماست که با درايت و از خود گذشتگی، از گرايش رويدادها به سوی بروز چنين فاجعه ای پيشگيری کنيم.
ما اعتقاد راسخ داريم که تنها با توسل به خرد جمعی و توجه عملی به راهکارهای صاحبنظران ، کارشناسان و مصلحان اجتماعی است که راهی به سوی اميد و روشنائی گشوده شده و جامعه به سمت آرامش و تعادل پايدار پيش خواهد رفت. در غير اينصورت کشور ما در چنبره بحرانهای مزمن و پی در پی گرفتار خواهد ماند و مسئوليت اصلی عواقب مخرب آن به عهده جريانات و کسانی است که انحصار قدرت و خود رأيی پيشه کرده ، منافع آنی و آتی مردم ايران را ناديده می گيرند.

به اميد آينده ای سرشار از صلح، آزادی و عدالت فراگير
جبهه متحد کرد
دی ماه ۱۳۹۱