پس از تسخیر صنعا بدست شیعیان  حوثی اینک یمن جنوبی  بار دیگر  در پی احیای  جنبش  استقلا ل است.  قدم های اولیه هم برداشته شده و عده ای از افسران و سربازان قدیمی  که به ارتش یمن جنوبی تعتق دارند کمیته ای  نظامی تشکیل داده و در اولین  بیانه شان از همه افسران و نظا میان ارتش جنوب خواسته اند  اداره استانهای خودرا در  دست گیرند عتیه نماینده های دولت مرکزی در استانهای جنوبی به نافرمانی مدنی روی  آوردئند و راههای بازگشت به استقلال را فراهم سازند . این اطلاعیه به تمام استانداران و کارمندان عالیرتبه فعلی  قول داده  که با انها همچون جنوبیها برخورد خواهد شد و تنها  بشرط انکه به کمیته نظامی بپیوندند میتوانند در پست های خود باقی بمانند .

یمن جنوبی بدنبال استقلال از دست رفته

 یمن جنوبی پس از پایان تسلط انگلستان چهارده سال یعنی بین سالهای 1976 تا 1990 میلادی  دولتی مستقل بود و جمهوری دمکراتیک خلق یمن نامیده میشد . این دولت ابتدا متحد چین  بود و بعد ها به اردوی اتحاد جماهیر شوروی پیوست . نظامایان این دولت  همگی در روسیه تربیت شدند . این ارتش  در 1994 جهار سال پس از وحدت با شمال  و بعد از جنگ داخلی کوتاهی منحل شد. ان زمان هم منا قشه بر سر این بود که ایا یمن جنوبی هرگز اجازه خواهد داشت به استقلال خود باز گردد یا نه . پس از این جنگ  جنوبی ها نه تنها ارتش خود را از دست دادند بلکه تمام مقامات محلی هم بدست شمالی ها افتاد. و انها  نه تنها مقامات دولتی را اشغال بلکه زمینهای زراعتی را هم تصاحب کردند . به همین علت جنوبی هاپس از این شکست  همواره احساس بی عدالتی و تحقیر میکردند. علی عبداله صالح رییس جمهور سابق هم با استفده از حزب اصلاح که   ظاهرن مخالف دولت بود  بمبارزه نظری  وسیعی علیه جنوبی ها و کمونیست ها می پرداخت . حزب اصلاح که رهبرانشان  از اخوان المسلمین اند   همواره کوشیده اند   قراءت خود از اسلام را بر جنوبی ها تحمیل کنند و بهمین علت   بسیاری از معابد ومقابر مشایخ صوفی در جنوب را ویران کردند.

کوشش هفت ساله برای احیای استقلا ل

افسران کمیته نظامی در اطلاعیه اخیرشان  مدعی اند که میخواهند تجارب نظامی شان را  در اختیار جنبش استقلال  قرار دهند. این جنبش هفت سال است که زیر نام حرکه و  پس از یک تظاهرات خونین به فعاالیت  مسالمت امیز میپردازد  . در سال 2007  تظاهرات مدنی   جنوبی ها در شهر عدن  با خشونت پلیس اعزامی  از شمال به قیامی خونین مبدل شد که در طی ان  صد ها نفر کشته وهزاران نفر زخمی شدند. این جنبش علیرغم سرکوب خونین همچنان مسالمت امیز است و  نافرمانی مدنی را  شعار اصلی  خود قرار داده  بطوریکه حتا  در اعلامیه کمیته نظامی هم به این شعار اشاره شدت است .

شکست وحدت ملی 

جنوبی ها هم  همراه با حوثی های شمال پس از کوشش های فراوان و  پس از یکسال گفتگوهای بسیا سرانجام به کنگره وحدت ملی تن دادند . رییس جمهور عبد ربه هم برای جلب نظر انان  به جنوبی ها  قولهای فراوانی داد که هیچکدام تحقق نیافت .  نماینده جنبش حرکت در کنگره وحدت  ملی را  محمد علی احمد وزیر کشور پیشین یمن جنوبی بعهده داشت .که  پس از بی نتیجه ماندن این کنگره با بخش بزرگی از اعضاء هییت نمایندگی جنوب کنگره را ترک کرد ولی عده ای از جنوبی ها همچنان در کنگره ماندند.

اختلاف نظر در جنوب

در جنبش حرکت بر سر اینده یمن جنوبی اتفاق نظر وجود ندارد . عده ای خواهان اسقلال کلمل و ایجاد دولتی مستقل اند عده ای دیگر حاضر به باقی مادن در چهارجوب دولت کنونی  یمن هستند به شرط انکه دولت مرکزی خود مختاری کامل جنوب را بپذیرد و اقلیت کوچکی هم تقسیم بندی استانی کنونی یمن را قبول دارند در صورتیکه  مقامات اداری به بومی ها واگذار شود . مشکل دیکر جنوبی ها اینست که رهبری واحدی ندارند .رهبران سابق  که همگی  اعضاء  دولت جمهوری دمکراتیک خلق یمن بودند در مهاجرت اند  و رهبران محلی هم  چندان رابطه و خاطره ای با این دوران ندارند .

نفت فقط در جنوب است 
 
صرفنظر از رهبری در محل جنوب  مشکلات دیگری هم  دارد وان وجود بیش از هشتد درصد نفت یمن در مناطق جنو بی است ولی این منابع  نه در شهرهای بزرگ وپر جمعیت  که در مناطق صحرایی وکویری است. نفت یمن منعلق به کیست؟ به همه یمنی ها یا فقط به جنبوبی ها ویا به به قبایلی که که در نزدیکی این منابع زندگی میکنند.  عتاوه بر این یمن جنوبی به  دو منطقه کاملن مجزا  تقسیم شده که در بین انها  صحراه و کویری  گسترده قرار  دارد . در غرب عدن پایتخت سابق جنوبی با استانهای همجوار ودر شرق  منطقه حضر موت  است با سه شهر و بندر مهم مکلا . از بیست و دو ملیون یمنی فقط یک پنجم انان جنوبی اند . ولی جنوب از نظر اقتصاذی قوی تر و پیشرفته تر است  بخاطر وجود نفت و بندر مهم مکلا و همچنین بخاطر  صنعت ماهیگیری . در یک کلام بخش بزرگ صنایع یمن در جنوب است.
 
جنوب بدون رهبری واحد 
  
کمیته نظامی در اطلاعیه خود مدعی است که میخواهد همچون جنبش حوثی ها خواستهایشان را به پایتخت نشینان تحمیل کند. ولی میان این دو یک تقاوت اساسی وجود دارد . حوثی ها با داشتن رهبری متنفذ همچون عبدالمالک قادرند که خواسته های خود را به وضوح بیان کنند در حالیکه پراکندگی رهبری جنوبی ها  مانع بزرگی برای پیشبرد مبارزه شان بحساب میاید.  در جریان کنگره ملی حوثی ها همواره در کنار جنوبی ها بودند چونکه هر دو دشمن مشترکی داشتند وانهم دولت مرکزی بود . اکنون که حوثی ها پایتخت را در اختیار دارند چندان معلوم نیست که این همکاری ادامه یابد  انهم بدلیل مناقشه بر سر نفت که وقو. عش در اینده حتمی است  . گر جه منابع نفت در یمن اندک است ولی در این کشور فوق العاده فقیر  هیچ دولت مرکزی بدون نفت جنوب پایدار نمیماند.