در چند روز گذشته بحثی داغ و نفس‌گیر و وقت‌گیر بین سه تن از "گردانندگان سایت" درگرفت. این بحث به دنبال اعلام شروط همکاری با سایت توسط همکار گرامی آ. ائلیار بود.

تنها شرط ائلیار گرامی این بود که: "به «دین-اسلام- پیغمبر- قران» توهین نشود."  بقیه مسائلی که ایشان مطرح کردند، توضیحات بودند. ائلیار در توضیحات خود متذکر شد که: "من آته ایستم ولی تحمل توهین به دین و مذهب را ندارم. نقد علمی را می پذیرم-اشکالی ندارد ولی توهین هیچ دلیلی ندارد که انجام شود و منتشر کردد." و در پایان بطور مشخص از "مدیریت سایت" خواسته بود که: "تقاضا میکنم به مشکل من رسیدگی شود. و قول داده شود که از کلمات توهین دار به دین خوداری شود."  

پس از بحث کوتاهی که در "صفحه داخلی" توسط من، کیانوش و اقبالی درباره نوشته ائلیار صورت گرفت، پیشنهاد شد که این بحث نظری، در صفحه علنی سایت صورت گیرد و این کار با نوشتن مقاله‌ای توسط ائلیار، انجام گرفت.

در بحث کوتاه در "صفحه داخلی" درباره شرط همکاری و یا به قولی "تهدید به استعفای" ائلیار و چگونگی برخورد به آن هیچوجه بحثی نشد.

متاسفانه پس از علنی شدن بحث نظری، مساله به سرعت شخصی شد. همکار عزیزمان اقبالی آن را به خود گرفته و از ائلیار خواست نشان دهد که کجا به دین اسلام توهین کرده است و پای مرا هم به میان کشید و نوشت که من از اینکه ایشان به "به احمد خاتمی آخوند از غار گریخته" گفته است، "دلخورم".

حالا که فکر می‌کنم، به این نتیجه می‌رسم که من در این مورد نباید به اقبالی جواب می‌دادم. درست است که اقبالی بحث را به مسیر شخصی انداخته بود، ولی من باید به این مسیر نمی‌رفتم و باید تلاش می‌کردم بحث را در عرصه نظری حفظ کنم تا سالم و سازنده‌ای ادامه یابد و احتمالا بتوانیم از آن نتیجه‌ای کلی بگیریم.

متاسفانه کیانوش به‌عنوان مسؤل و هماهنگ‌کننده سایت نیز، عکس‌العملی از خود نشان نداد. به نظر من شایسته این بود که کیانوش بلافاصله وارد عمل می‌شد و مسائل داخلی را حذف و از بحث خارج می‌کرد و از من و دیگران می‌خواست که در بحث نظری باقی بمانیم. به نظر من کیانوش بعدا نیز درست عمل نکرد و جلو بحث فرساینده بین من و اقبالی درباره علنی شدن مسائل داخلی را نگرفت. کیانوش می‌توانست وارد عمل شود و بنویسد که قرار بود مسائل داخلی علنی بشوند یا نشوند. متاسفانه او به جای انجام این کار، متن کوتاه دوپهلویی نوشت که من اقبالی، هر یک تفسیر خودمان را از آن کردیم .کیانوش رک و راست ننوشت زیرا او نمی‌خواهد به طرفداری از یک طرف متهم شود. البته من وضعیت کیانوش را درک می‌کنم ولی آن را درست و مجاز نمی‌دانم زیرا معتقدم که او باید جانب حقیقت را می‌گرفت.

تمام این مسائل موجب شدند که در این شرایط وانفسای ایران، بحثی فرساینده و بی‌نتیجه صفحات سایت را اشغال کنند و وقت ما و خوانندگان گرامی گرفته شود. انرژی ما به جای پرداختن به جنایات رژیم، در این بحث‌های شخصی تلف شد. ما بحثی را که می‌توانست سالم و سازنده و روشنگرانه باشد، به بیراهه و انحراف کشیدیم.

من به دلیل سهمی که در این امر داشته ام از همه خوانندگان گرامی و از دیگر همکارانم پوزش می‌خواهم و از همه کسانی که در جهت پیشبرد سازنده بحث نظری کامنت نوشتند، چه از موافقین و جه از مخالفین خودم، بی‌نهایت تشکر می‌کنم.

در پایان متذکر می‌شوم که در زیر این پوزش‌نامه وارد هیچ بحث شخصی‌ای نخواهم شد در عین حال که از هر بحث نظری در هر موردی استقبال خواهم کرد.

26 اکتبر 2014