نوروز، جشن باستانی ما می آید و با خود پاکیزگی و شادی می آورد. با خود مهربانی می آورد و دیدار. دیدار آنانی که دوستشان می داریم، برایمان عزیزند و لحظه تحویل سال پر می کشیم تا در آغوش شان بگیریم، بر خود بفشریم و مثل جان، برای تمام سال آنها را از آن خود کنیم. نوروز با خود دوست داشتن می آورد و با هم بودن.

نوروز، جشن باستانی ما می آید و با خود بهار را می آورد. دوباره شکفتن. دوباره آغاز کردن. میلاد نور و رنگ. طراوت و سبزی. و گرما. گرمای زندگی.

نوروز جشن شادی است، گرما و زیبایی. سرما و تاریکی را پس می زند، به مرگ نه می گوید و با نیرویی مقاومت ناپذیر سرود زندگی را همراه با بهاران می خواند.

در آستانه نوروز و نرمک نرمک آمدن بهار، باز هم عزیزان ما در بندند. فرزندان آزاده ایران در زندان های جمهوری اسلامی هستند. حکم بیدادگاه های حکومت، دیوارهای بلند و میله های آهنین، آنها را از عزیزانشان دور کرده است. لحظه تحویل سال، آغوش آن ها و آغوش خانواده هایشان خالی می ماند. دیدار دوست، دیدار آنکه دوستش می دارند ممکن نیست. چرا که آزادی نیست.

تنها امید و شوق پیروزی بر تاریکی است که آن ها را چون کوه استوار نگاه می دارد. و این حس که تنها نیستند. که دیوارها قدرت ندارند قلب ها را از هم جدا کنند. و زندگی جاری است، از همه سو می رسد، سر ریز می کند و با خود دیوارها را می برد به دوردست های تاریخ. دوباره آزادی سرود می خواند و مردم جشن می گیرند با هم بودن را.

روز پنجشنبه 15 مارس 2012، در میدان آزادی ها و حقوق بشر (تروکادرو) پاریس گرد هم می آییم تا همبستگی خود را با عزیزان در بند و خانواده هایشان ابراز داریم. برنامه چیزی نیست جز حضور، گرفتن چند عکس با عکس های این عزیزان و تهیه فیلمی کوتاه از این مراسم. پیامی از راه دور که ما با شماییم، در کنار شماییم و دیر نخواهد بود که با هم در بهار آزادی به پایکوبی خواهیم پرداخت.