رفتن به محتوای اصلی

ایران در سال پیشارو!
18.03.2012 - 23:08

سال پیش نیز چون 33 سال گذشته، در روی همان پاشنه سرکوب، زندان، قتل، جنایت، تبعیض و چپاولگری رژیم اسلامی برهبری مافیاهای روحانیت شیعه چرخید. با این تفاوت که ریزش نیروهای حکومتی و رشد طیف مخالفان نظام، شتاب چشمگیری یافت.
خامنه ای سال گذشته را به اشتباه سال جهاد اقتصادی نامید، در حالیکه سال 1390 سال جهاد پاسدار احمدی نژاد بود. او هدفش از گردوخاک جهاد اقتصادی، ماست مالی کردن سرنوشت هفت میلیارد و 500 میلیون دلار پول نقد و 20 تن طلا به ارزش مجموع 18 میلیارد و 500 میلیون دلار در ترکیه و دلداری به شکم های گرسنه ای بود که سرمایه شان به یغما برده می شود تا تروریست های لبنان، غزه و سوریه را فربه تر کند.
بحران اقتصادی در سال 1390 عمیق تر و سفره های اکثریت جامعه خالی تر شد. سیاست گوشمالی و حذف رقبا توسط مافیای ولی فقیه ثقل خود را از "فتنه گران" به "جریان انحرافی" انتقال داد و آخرین روزهای سال 1390، رئیس جمهور برگزیده رهبر، ملاخانه را به لجن کشید و نشان داد که آماده درگیری با مافیای رقیب است. احمدی نژاد دائره المعارف جنایات، دزدی ها و فسادهای اخلاقی سران نظام و بویژه بیت رهبری ست.

در جریان مچ گیری های طرفین، احمدی نژاد حیدر مصلحی وزیر اطلاعات را از وزارت برکنار کرد، چراکه  وی برای کنترل مکالمات تلفنی مشاورین رئیس جمهور ، در دفتر رحیم مشائی دستگاههای شنود نصب کرده بود.

پایانه سال 1390 مصادف با تشدید درگیری میان دست اندرکاران نظام و تمرکز ولی فقیه روی مافیای "جریان انحرافی" بوده است که سال پیشارو یکی از کانون های اصلی درگیری بالائی ها خواهد شد. تجربه سه دهه گذشته نشان داده است که هرگاه در بالا اختلافی رخ داده، به حذف جریان ضعیف تر منجر گردیده است.

پایانه سال 1390 مقارن با شکست و انزوای کامل سیاست های پان اسلامیستی مافیاهای روحانیت شیعه  بوده است که در تنها ماندن جمهوری اسلامی در کنار بشار اسد نمایان شد. خیزش ها در کشورهای عربی علیرغم حضور اسلامگرایان، مرزهای خود را با اسلامگرایان حاکم بر ایران شفافیت بخشیدند و مانع شدند که جامعه جهانی آنها را با جنایتکاران حاکم بر ایران مقایسه کنند.

رژیم اسلامی به اختلافات دینی دامن زده و شکاف عمیقی میان جریانات اسلامی شیعه و سنی ایجاد کرده است.  فتواهای شیعه کشی در کشورهای عربی و اسلام زده، پیامد طبیعی سیاست های پان اسلامیستی جمهوری اسلامی می باشد.

ما در شرایطی سال 1391 را اغاز می کنیم که؛

1- بیگانه ستیزی روضه خوان ها و گنده گوئی در رابطه با بستن تنگه هرمز بهانه ای گردید تا کشورهای عربی تا دندان مسلح گردند و خلیج فارس به پایگاه نظامی قدرت های بزرگ تبدیل شود. جمهوری اسلامی ناجی برزگ اقتصاد جنگی و بهترین خوراک تبلیغاتی و روانی رونق بازار اسلحه در کشورهای خاورمیانه شد و تراست های بزرگ سودهای نجومی خود را مدیون حماقت های رژیم های حاکم در منطقه و بویژه جمهوری اسلامی می دانند. اگر کشورهای صنعتی برای عرضه کالاهای مصرفی از هزینه های گزاف تبلیغاتی و دختران مدل استفاده می کنند، برای فروش اسلحه و داغ نگه داشتن بازار صنایع نظامی از ملاها یاری گرفته اند که هر روضه در یک نماز جمعه، پولسازتر از طنازی صدها مدل است.

2-سیاست مسلح شدن پان اسلامیست ها به سلاح هسته ای ، کشور ما را در تقابل با جامعه جهانی و در انزوای کامل قرار داده است.

3-اصل اولویت اسلام و سیاست های پان اسلامیستی بقیمت فقر، فلاکت، بیکاری، رواج تن فروشی، اعتیاد و بردن کشور و جامعه تا لبه پرتگاه سقوط تمام شده است.

4-معضلات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی و دیپلماتیک آنچنان تعمیق یافته و ساختاری اند، که جز با ساختارشکنی و در هم کوبیدن کلیت نظام، افقی برای غلبه بر آنها نمایان نمی شود.

5-سیاست جهانی در منطقه، گذر از دیکتاتوری های عریان، و اردوغانی کردن حکومت هاست؛ رژیم های دینی کم دردسر برای کشورهای عقب مانده (اسلام زده) و رژیم های سکولار و لائیک برای کشورهای پیشرفته!

اردوغان ها و موسوی ها برای ما و سکولارها، سوسیال دمکرات ها و سوسیالیست ها برای انها! این سیاست های از طریق تریبونهائی چون بی بی سیف صدای امریکا و ... به ملت ها تزریق می شود، تا دمکراسی لایق جهان سومی ها (دمکراسی دست دوم) صادر گردد و راه عروج گرایشات دینی بی آزار برای غرب، فرش شود. وضعیت ایران تفاوت های کیفی با سایر کشورهای خاورمیانه دارد و فرمول های افغانستان و عراق و لیبی  در موردش صدق نمی کنند.

6- درگیری، انشقاق و بحران در هرم قدرت؛  نارضایتی عمومی و رشد اعتراضات و اعتصابات، و فشار بین المللی و احتمال شعله ور شدن جنگ؛ تصویری پر تلاطم از سال 1391 پیشاروی ما ترسیم می کند.

7-موقعیت جنبش های پیشرو اجتماعی دانشجویان، زنان و کارگران در ایران و رشد فرهنگی، سیاسی و اجتماعی جامعه، اعمال اراده دمکراتیک ملی را اجتناب ناپذیر کرده است.

نیاز به اتحاد جنبش های اجتماعی و برآمدن نماد سیاسی که تبلور اراده ملی مردمان کشور باشد به ضرورتی فوری تبدیل شده است. اگر پیشگامان جنبش به این ضرورت پاسخ ندهند و بر سر حق ملت ایران در تعیین سرنوشت خود متشکل و همپیمان نشوند، دیگران اردوغان ها را بما تحمیل خواهند کرد و عمر استبداد و تبعیض و بیدادگری را طولانی تر!

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

ناشناس

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.