بعدازظهر روز  16 آذرماه ، جمعی از فعالان مدنی، دانشجویی و کنشگران حوزه زنان از جمله برخی اعضای کانون شهروندی زنان، در منزل «امین احمدیان»، همسر «بهاره هدایت»، حضور یافتند. در این مراسم از دانشجویان دربند، تجلیل به عمل آمد از جمله «بهاره هدایت» که از دی ماه 1388 تاکنون در زندان به سر می برد، و نیز از «مهدیه گلرو»، عضو کانون شهروندی زنان که به خاطر اعتراض مسالمت آمیزش در مقابل مجلس به اسیدپاشی های انجام شده در اصفهان، از چهارم آبان ماه امسال در انفرادی زندان اوین در بازداشت است. 

در این مراسم صمیمانه، امین احمدیان، میزبان مهربان این دیدار، درباره همسرش بهاره هدایت گفت: «بهاره واقعاَ انسان سختکوشی است و برای عقایدش می جنگد. او مثل همه آدم ها اتفاقات کوچک خوشحالش می کند و جایش در زندان نیست.». وی سپس همچون باقی حاضران ابراز امیدواری کرد که بهاره هدایت هرچه زودتر از زندان آزاد شود. 

نرگس محمدی از اعضای کانون شهروندی زنان نیز از دیگر حاضرانی بود که از دانشجویان دربند به ویژه زنان جنبش دانشجویی همچون بهاره هدایت و مهدیه گلرو یاد کرد و گفت: کاری که الان دانشجویان زندانی شده انجام می دهند و تحمل هزینه می کنند، از کار آن سه نفر که در 16 آذر جاودانه شدند کمتر نیست. مقاومت جانانه این بچه ها، آنها را در نظر ما تا حد آموزگار، بالا برده است البته ادعایی هم ندارند. وی در وصف انگیزه های انسانی مهدیه گلرو هم گفت: «ایستادگی مهدیه واقعاَ قابل تحسین است. مهدیه عمیقاَ دغدغه مدنی داشت. آخرین خاطره ای که از مهدیه به ذهن دارم این است که او به خاطر اسیدپاشی های اخیر خیلی نگران و عصبانی بود، حتا به من گفت که مدت هاست کابوس اسیدپاشی می بیند.»

در این مراسم صبا شعردوست، دیگر عضو کانون شهروندی زنان و از دوستان مهدیه گلرو، مهدیه را دختری خستگی ناپذیر و پُر امید توصیف کرد: «همیشه از مهدیه چیزهای زیادی یاد گرفتم و یاد گرفتم که چه طور برای عقایدم بجنگم. به همین جهت در کنار مهدیه بودن برای من سراسر یادگیری بود. مهدیه این روزها بیشتر از آنکه دغدغه سیاسی داشته باشد یک فعال مدنی بود و در طول سالهای اخیر تمام کارهایش در راستای جامعه مدنی بوده است... مهدیه از جمله کسانی بود که به شرکت در انتخابات ریاست جمهوری اصرار جدی داشت اما حالا می بینیم که حق او به طور آشکاری پایمال شده است.مهدیه بارها برای بازگشت به دانشگاه تلاش کرد ولی پاسخ مثبت نگرفت. با این حال همیشه از بازگشت دیگر دوستانش به دانشگاه بسیار خوشحال بود. الان مهدیه در زندان است و هیچ اتفاقی برای من تلخ تر از این موضوع نیست.» 

پس از صبا شعردوست، میرا قربانی فر، روزنامه نگار و از دوستان مهدیه گلرو در توصیف او گفت: «من تا کنون کسی را ندیده ام که تا این اندازه با گذشت باشد و تا این اندازه به خاطر منافع کشور و دوستانش از خود بگذرد. مهدیه دختر با گذشتی است که قابل ستودن است.»

ریحانه طباطبایی روزنامه نگار دیگری بود که در مورد بهاره هدایت سخن گفت: «حق بهاره ده سال زندان نیست، تمام وجود این دختر شور زندگی است و این شور از او گرفته شده است.» ریحانه در ادامه به ویژگی های شخصیتی بهاره هدایت اشاره کرد و گفت: «بهاره دختری به شدت حساس و به اعتقاداتش مؤمن و پایبند است. او اهل دروغ و ریا نیست و هنگامی که موضوعی به نظرش درست بیاید، با تمام وجود از آن دفاع می کند». 

در این مراسم از سایر دانشجویان زندانی، دانشجویان ستاره دار و محروم از تحصیل از جمله، مجید توکلی، ضیا نبوی، نوید خانجانی، و... هم یاد شد. در لحظات پایانی این مراسم، حاضران با همنوایی و همدلی، سرود «یار دبستانی» را سر دادند.