گامِ شکسته و

 زبانِ بریده ی قلم

در این شبانِ بی دادرسی

ای بسا:

حکایتِ نبودِ نان و

وفورِ نادانی و

ستمِ بلند دوران است

 با

ترانه ی برُائی تیغِ ِفریب

 که

شبزدگانِ غریب و گرسنه را

اینچنین

به فرمابرداری دیوان شرور

ربوده و کشانده است.

در این گدُارِ تنگ حسرت ها

شبِ بی کسی حاکم است

و

دل و دیده یِ کبوترانِ تنها

این

کبوترانِ دست آموزِ تنها

بیگانه

با زمانه ی شادی و فراخ است

 و

عصر افلاکی برای شان

مادربزرگِ گرسنگی هاست

و

در فکرِ سوت و کور ویرانه ها

آیه های مرگبار داعشی

برای هر بی پناهی

برج و باروی بهشت می سازد

تا

بدین سان

طرح آسمانی ترورِ قلم

بر تارک شکم خالی

و ایمان تهی

خونین

سروده شود.

بهنام چنگائی 19 دی 1393