عهدنامه آخال قرارداد مربوط به مرز ایران درشرق دریای خزر وعهدنامه های گلستان وترکمنچای مربوط بمرز ایران در غرب دریای خزراست. هردو مورد از نکته نظر تاریخی جزو توطئه های شوم استعماری برعلیه مردمان منطقه محسوب می شود. یکی از جهات قابل توجه ماجرای شوم مذکور همکاریهای دولت وقت ایران با توطئه های استعماری درمورد شرق دریای خزر است. آیا سخنران "همنشین بهار"واقعا نمی داند که دولت وقت ایران وقتی که قوای مسلح دولت ترکمنهای آخال در ژانویه 1881 از قوای متجاوز استعمارگران شکست می خورد تبریک نامه فرستاده تقاضای سهم از اراضی متصرفه درمقابل همکاریهایش میشود؟
سخنرانی "همنشین بهار" درباره "پیمان آخال" نمونه ی جدیدی ازتلاش برای کتمان کردن ماهیت جنایتکارانه و ضد بشری یک نقشه شوم استعماری علیه ترکمنها ودیگر مردمان منطقه ازجمله اهالی ایران است. ونیز تلاشی برای کتمان کردن همکاری های دولت وقت ایران با استعمارگران است.
به سخنران پیشنهاد می شود 1:کتاب دوجلدی تاریخ ترکمنستان از انتشارات دفتر مطالعات سیاسی وبین المللی وزارت خارجه ایران( چاپ اول 1373 ودوم 1383) را حداقل یکبار دقیق مطالعه نماید. 2-سر موضوع مرزها وتوطئه های استعمارگران درنواحی جنوب، شرق وغرب ایران هم برنامه ها ومیزگردهایی ترتیب داده پخش نماید.
یادآوری میشود که متن سخنرانی درباره ی سه عهدنامه مربوط به مرز دوطرف دریای خزر بتاریخیکشنبه، 25م ژانویه 2015 درسایت ایران گلوبال باعنوان عهدنامه «صلح» ترکمانچایТуркманчайский мирный договор درج گردید.
شورای هماهنگی کانون فرهنگی وسیاسی خلق ترکمن
نهم بهمن 1393 - 30 ژانویه 2015
در زیر متن سخنرانی "همنشین بهار" درباره عهدنامه آخال وغیره ولینک آن در یوتوب وسایت ایران گلوبال
پیمان آخال Treaty of Akhal
آخال تِکّه، يا اَخَل تِکّه، نامی است که درسال‌های ۱۸۸۲ـ۱۸۹۰میلادی برشهرستانی از استان ماوراء خزر اطلاق می‌شد وهم‌اکنون قسمتی ازآن معروف به عشق‌آباد، مرکز ترکمنستان شوروی است. آخال اسم محل وتِکه يا تِکّه نام قبيله ترکمن ساکن دراين سرزمين است.
...
۵۳ سال بعداز ترکمانچای، پیمان آخال (آخال-تکه) از سوی امپراتوری روسیه بر ایران تحمیل شد. ظاهراً هدف تعیین مرزهای دو کشور درمناطق ترکمن‌نشین شرق دریای خزر بود اما درعمل تصاحب گستره ترکستان وبخش خاوری دریای مازندران را درپی داشت. (۲۱ سپتامبر ۱۸۸۱ میلادی/۳۰ شهریور ۱۲۶۰ هجری شمسی).
انعقاد این پیمان درشرایطی صورت گرفت که نیروهای روس پیش تر براطراف آرال، سمرقند، تاشکند، خان‌نشین بخارا وخوارزم مسلط شده وسرزمین ترکمنهای تَکه را هم با نام «سرزمین ماورای خزر» تصرف کرده بودند.
...
ناصرالدین‌شاه برای عقد این قرارداد وزیر خارجه‌اش را به روسیه فرستاد تا پیمانی را درتهران امضا کنند.
با این پیمان، ناصرالدین‌شاه که هیچ‌گاه نتوانسته بود ترکمنها را شکست دهد، حکومت روسیه را براین مناطق به رسمیت شناخت و ایران و روسیه برای نخستین‌بار درناحیهٔ شرق دریای خزر با یکدیگر همسایه شدند.
پیمان آخال تأثیر دوگانه‌ای برایران داشت. از یک‌سو ایران تا حدی از یورش‌های ترکمنها رهایی می‌یافت؛ اما این امر به بهای گران از دست‌رفتن سرزمین‌هایی به دست آمد که ناصرالدین شاه ادعای سلطنت بر آنها را داشت. همچنین خط مرزی کاملاً به نفع روس‌ها طراحی شده بود.
روس‌ها درضمن انعقاد قرارداد مرزی نه تنها کوه‌های بلند مرتفع سرحدی را درمرز خودشان انداختند، سرچشمهٔ رودخانه‌ها را نیز جزء خاک روسیه ثبت کردند که هروقت اراده نمایند آب را ازده‌های ایران قطع کنند ودرنتیجه محصول خراسان را تباه سازند.
درعوض دولت ایران تعهد کرده بود که اجازه ندهد درامتداد رودهایی که وارد خاک روسیه میشود، روستای جدید ساخته شود یا اراضی زراعی آن مناطق گسترش یابد یا برای زمین‌های درحال کشت بیش از حد، آب مصرف شود.
پیمان آخال به ضرر ترکمنها بود وبا مصالح سنتی قوم ترکمن همخوانی نداشت. میان آنان مرز کشیده شده و در دوکشور قرار گرفته واتحاد آنان به هم خورد. یموت‌های ایران که براساس موافقت‌نامه دو دولت هرسال برای چراندن گله‌های خود به آن سوی مرز کوچ می‌کردند، باید به هردو دولت مالیات می‌دادند وتلکه می‌شدند.%
-------------------------------------------
برگرفته ازمتن سخنرانی درخصوص عهدنامه های ترکمانچای وآخال مندرج درسابت همنشین بهار
عهدنامه های ترکمانچای وآخال
Туркманчайский мирный договор / Treaty of Turkmenchay & Akhal
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید